Surviving disaster

Wat moet je doen als je vliegtuig wordt gekaapt? Of als er een enorme brand uitbreekt in het kantoren complex waar je werkt? Nou, dat had je kunnen weten als je de nieuwe serie Surviving disaster volgt waar Discovery Channel vorige week mee is begonnen.

Toen ik de voorstukjes van deze nieuwe serie zag, was ik meteen geïnteresseerd. Dus toen de eerste aflevering werd uitgezonden, zat ik voor de buis om naar de tips van voormalig Navy seal Cade Courtley te luisteren. En ik werd niet teleur gesteld. Hij ging in deze eerste aflevering, letterlijk alles op detail in wat je moet doen als je vliegtuig gekaapt wordt. Van hoe je het beste de terroristen moet overmeesteren, tot het zelf landen van het toestel voor het geval de piloten de kaping niet hadden overleefd. En dat alles moest allemaal nog in een rap tempo gebeuren ook, want volgens Cade duurt het in Amerika niet lang voordat een F16 je gekaapte vliegtuig neerhaalt. Of het ook allemaal realistisch was wat hij de kijkers voorschotelde, weet ik niet. Maar kwaad om een keertje naar zijn programma te kijken, kan het zeker niet.

Hij begon het programma trouwens extreem overtuigend. Hij stelde zich eerst netjes voor en verklapt daarna dat hij je leven gaat redden. Dan wordt het scenario omschreven en kan de aflevering beginnen. Vanavond is het trouwens weer zover. Dan ontploft er iets in een kantoren complex waar jij eventueel aanwezig kunt zijn. Of het een terroristische aanslag is of een ongeluk, dat weet ik nog niet. Maar daar kom ik om 21:35 wel achter als Cade bij mij de huiskamer binnen stormt.

Mazzel

Afzwemmen

In april waren Rachel en ik erbij toen Tijn voor zijn A diploma moest afzwemmen (zie: http://ratelenderachel.blogspot.com/2010_04_01_archive.html ), dus waren we erg verbaast dat we een paar maanden daarna een telefoontje kregen dat hij al op mocht voor zijn B diploma. Weer wilde we dat natuurlijk meemaken, dus reisden we af naar Purmerend.

Het was nog even de vraag of we op tijd zouden komen. Rachel moest in de ochtend namelijk in Amsterdam zijn, en zou, als ze met het openbaar vervoer van Amsterdam naar Purmerend terug zou reizen, te laat komen om het afzwem spektakel te zien. Om toch beide bezoekjes mogelijk te maken, haalde ik haar bij het centraal station op met de Knight en reed daarna terug naar Purmerend. We zaten net keurig en wel toen een enorme grote hoeveelheid kinderen keurig aan het publiek werd voorgesteld. Hand in hand liepen ze, onder het gebulder van Viva Hollandia, een rondje om het bad. Het was namelijk de dag voor de grote WK finale, en niemand kon toen weten dat die hopeloos zou mislukken. Hoe dan ook, de kinderen deden allemaal flink hun best. Ook Tijn natuurlijk. Ik had begrepen dat het hekel punt voor hem het onderwater zwemmen was. Dan moet je tegenwoordig door een gat heen zwemmen, zoals Rachel en ik dat ook bij Moniek hadden gezien. Kinderen vinden dit onderwater zwemmen(ik vond dat vroeger zelf ook) het meest vervelend. Gelukkig kwam dit onderdeel al snel, zodat hij daarna wat op adem kon komen. Voor de rest zwom Tijn de opdrachten zonder enige problemen, dus hadden we al snel het gevoel dat de diploma in de pocket zat.

Op de terug weg naar huis, moest ik even terug denken aan de keren dat ik zelf moest afzwemmen. Destijds had je geen leraar die met een portable microfoontje de gehele menigte kon toespreken. Je had geen opkomst nummer en ook geen gat waar je door heen moest zwemmen. Bij ons was gewoon een lijn(tje) op de bodem geverfd, en als je die pas zag, mocht je pas omhoog. Zowaar ik weet werden er ook niet zoveel foto’s gemaakt. Tijn kan straks als hij groot is, een compleet foto boek bekijken met foto’s die bij zijn A en B diploma zijn gemaakt. Maar toch heb ik ook een bijzonder aandenken aan mijn afzwemmen. Voor het behalen van onze (mijn zus en mijzelf) D diploma, heeft mijn vader destijds film opnames gemaakt. Het was toen wel zonder geluid, maar toch. Je kan hierop een blond Jeroentje zien die waarschijnlijk net zo zenuwachtig was als Tijn laatst.

Mazzel.

De kip of het ei

In mijn vorige weblog had ik het over negatief nieuws wat ik op het internet had gelezen. Vandaar dat ik in deze blog even wat tegengas wil geven. Ik wil ook even wat melden wat wel leuk (en interessant) is.

Op NU.NL las ik dat wetenschappers een eeuwen oud vraagstuk hebben opgelost. Een standaard vraag wie er nu eerder was. De kip of het ei…. Wetenschappers beweren dat de kip er toch weldegelijk eerder was (http://www.nu.nl/wetenschap/2292519/kip-kwam-echt-ei-.html). Dit beweren ze omdat ze onderzoek hebben gedaan naar het eiwit in de eieren. Toch kan je, als je in zo’n kip en ei discussie terecht komt, twee kanten op. Het hangt namelijk van de vraag stelling af.

1) Wie was der eerder? De kip of het ei ? --> Als je eieren in het algemeen bedoelt, wint de ei het van de kip. Dino’s lagen namelijk ook eieren, en die leefden miljoenen jaren eerder dan de kip.
2) Wie was der eerder? De kip of het KIPPENEI? --> De kip dus. Als we de wetenschappers moeten geloven natuurlijk.

Mazzel.

69 dagen

Als ik zo af en toe het nieuws volg, gebeurd het wel eens dat mijn maag compleet omdraait. Dat ik me dan afvraag wat sommige mensen wel niet allemaal bezielt, en hoe dom ze kunnen zijn. Dit gebeurde laatst ook weer een keer. Ik las dat verdachte Benno L. zeven jaar gevangenis straf had gekregen voor het plegen van ontucht met 57 meisjes en 3 pogingen tot verkrachting.

Vol ongeloof las ik dit bericht op internet dat de rechter dus (maar) zeven jaar had gegeven en dat de verdachte van de 57 ontucht handelingen er maar voor 37 werd gestraft. De drie pogingen voor aanranding was volgens de rechter helemaal niet bewezen. Maar de meest krankzinnige beslissing van de rechter was toch wel dat hij TBS niet noodzakelijk vond omdat hij de kans op herhaling erg klein schatte………. Toen ik dit las. En ik was al ondersteboven van het feit dat hij MAAR zeven jaar kreeg, vervloog al mijn hoop in de Nederlandse rechtstaat. Wees nou eerlijk. Ben je, als je zo’n beslissing maakt, niet mega krankzinnig? Dat zou het zelfde zijn dat ik 37 keer door rood rij, en daarvoor voor de rechter moet verschijnen , dat de rechter dan zegt: ‘Nou, ik denk niet dat mr Muis het nogmaals zal doen”. Ik vraag me werkelijk af, als die rechter s’avonds na een dag hard werken in de spiegel kijkt, hij daadwerkelijk denkt dat hij de juiste beslissing heeft genomen. Persoonlijk kan ik me dat niet voorstellen. Ik hou het er maar op dat hij de grootste blunder in zijn carrière zojuist heeft begaan, anders verdwijnt mijn vertrouwen in de rechtstaat volledig.

Ik kom nog even terug op die zeven jaar cel. Het moet toch duidelijk zijn dat deze persoon extreem veel leed heeft veroorzaakt. Waarschijnlijk dus bij 60 meisjes, maar onze pientere rechter denkt dat het er maar 37 geweest zijn. Maar oke, laten we het er op 37 houden. Een persoon kan alleen veroordeelt worden over de bewezen feiten. Al dat leed bij die meisjes, en bij hun familie leden. Dat kan je je haast niet voorstellen… Dat zal die mensen hun hele leven achtervolgen. Veel van die mensen zullen daar misschien jaren lang psychische klachten aan over houden. En wat doet de rechter? Die geeft deze crimineel 69 dagen gevangenis straf per meisje. Dat is kennelijk wat een kind waard is in Nederland.

Mazzel