Het is een raar weekje deze week. Naast dat Appie Baantjer het leven heeft gelaten, heeft Nederland ook afscheid moeten nemen van Anton Geesink. Ja, sommige mensen zeggen dat ellende nooit alleen komt, en dat het daarom lijkt dat er altijd van twee mensen afscheid moet worden genomen.
Om er nu niet een al te droevige blog van te maken, ga ik maar snel over op de uitleg van de titel van dit blog. Want naast het droevige nieuws van onze bekende Nederlanders is er namelijk ook opmerkelijk nieuws te melden. ….. Je zal maar een fan zijn van een bepaalde band of zanger. Zo grote fan, dat je waarschijnlijk alle veilingen afgaat om zoveel mogelijk spullen van hem/haar /hun aan te schaffen. Nou afgelopen week was er namelijk zo’n fan die dat ook daadwerkelijk gedaan heeft. Zijn hoofddoel van deze week: Het aanschaffen van de WC pot van John Lennon. Het is zo ie zo vreemd dat die word verkocht, maar dat er ook nog iemand 11.550 euro voor neerlegt had werkelijk niemand verwacht.
Wat ik me nou afvroeg toen ik dit nieuws op het internet zo las : http://www.nu.nl/opmerkelijk/2321607/wc-pot-van-john-lennnon-brengt-11550-euro.html , is of de fan hem nu ook daadwerkelijk zal gaan gebruiken. Haalt hij zijn eigen pot uit het kleine kamertje vandaan en zet hij de legendarische pot daarvoor in de plaats? Of is het zo dat als een vriend van hem vraagt of hij op de legendarische pot een keertje mag zitten, dat de nieuwe eigenaar dan zegt : Je kan de pot op. En dan maar hopen dat zijn vriend die “boodschap” kan begrijpen.
Mazzel
30 augustus 2010
22 augustus 2010
De drie weken zijn alweer voorbij
Het zal wel weer even wennen worden want aan uitslapen raak ik altijd zo snel gewend. Maar morgen zal toch de wekker weer vroeg gaan (ben ik bang). De drie weken vakantie zitten er namelijk helemaal op, dus zal ik mijn collega Jeroen weer gaan versterken op de helpdesk.
Ondanks dat we in de eerste en laatste week van de vakantie niet al te veel hebben gedaan, hebben we toch een hoop dingen meegemaakt. Zo is natuurlijk Menno geboren, maar we zijn ook een dagje naar Sealife in Scheveningen geweest. En afgelopen vrijdag waren we in het Zuiderzee museum in Enkhuizen. Daar was ik al een hele tijd niet meer geweest, en daarom herinnerde ik me er ook niet zo veel van. Zodoende was het dus toch een hele belevenis. In de eerste week van de vakantie zijn we ook nog naar Turnhout in België geweest. Rachels ouders stonden daar op een camping en daar zijn we toen even gezellig op de koffie geweest. Effies naar België rijden dus, maar we hebben het daarom natuurlijk niet alleen maar bij koffie drinken gehouden. We hebben ook een wandeling door de natuur gemaakt waarbij ik eindelijk het Bels lijntje een keertje gezien heb. Rachel was namelijk al eens eerder op deze camping geweest toen ze nog bij haar ouders woonde, vandaar dat ik daar wel eens verhalen over gehoord had. Al met al was het een mooie omgeving om in te wandelen. Jammer dat het op het einde een beetje begon te miezeren, maar gelukkig bleef het daarbij…
Afgelopen vrijdagavond zijn we nog even met Ramon uit geweest. Hij was namelijk wat eerder terug van zijn werk, en kreeg daarom wel even trek om een Palmpje op het terras te gaan pikken. Bij eentje bleef het natuurlijk niet, en zodoende werd het een gezellige avond waarin wij met zijn drie-en dan vaak flink op los discussiëren. Onderwerpen zoals politiek en religie komen dan op tafel, maar we hebben het dan vaak ook over algemene dingen… de WIS JIJ DAT… onderwerpen zeg maar, die je altijd op radio Veronica kunt volgen (bij Rob van Someren volgens mij). Na het verlaten van de kroeg konden we zien dat het glas helder weer was, en dat het maantje al aan het ondergaan was. In het Juliana park hebben we naar dit prachtige lichtspektakel zitten kijken. Gelukkig was de geest van de Hoornse vuurtoorn nog op vakantie (men beweert dat het daar spookt), want wij hebben hem in ieder geval niet gezien.
Mazzel
Ondanks dat we in de eerste en laatste week van de vakantie niet al te veel hebben gedaan, hebben we toch een hoop dingen meegemaakt. Zo is natuurlijk Menno geboren, maar we zijn ook een dagje naar Sealife in Scheveningen geweest. En afgelopen vrijdag waren we in het Zuiderzee museum in Enkhuizen. Daar was ik al een hele tijd niet meer geweest, en daarom herinnerde ik me er ook niet zo veel van. Zodoende was het dus toch een hele belevenis. In de eerste week van de vakantie zijn we ook nog naar Turnhout in België geweest. Rachels ouders stonden daar op een camping en daar zijn we toen even gezellig op de koffie geweest. Effies naar België rijden dus, maar we hebben het daarom natuurlijk niet alleen maar bij koffie drinken gehouden. We hebben ook een wandeling door de natuur gemaakt waarbij ik eindelijk het Bels lijntje een keertje gezien heb. Rachel was namelijk al eens eerder op deze camping geweest toen ze nog bij haar ouders woonde, vandaar dat ik daar wel eens verhalen over gehoord had. Al met al was het een mooie omgeving om in te wandelen. Jammer dat het op het einde een beetje begon te miezeren, maar gelukkig bleef het daarbij…
Afgelopen vrijdagavond zijn we nog even met Ramon uit geweest. Hij was namelijk wat eerder terug van zijn werk, en kreeg daarom wel even trek om een Palmpje op het terras te gaan pikken. Bij eentje bleef het natuurlijk niet, en zodoende werd het een gezellige avond waarin wij met zijn drie-en dan vaak flink op los discussiëren. Onderwerpen zoals politiek en religie komen dan op tafel, maar we hebben het dan vaak ook over algemene dingen… de WIS JIJ DAT… onderwerpen zeg maar, die je altijd op radio Veronica kunt volgen (bij Rob van Someren volgens mij). Na het verlaten van de kroeg konden we zien dat het glas helder weer was, en dat het maantje al aan het ondergaan was. In het Juliana park hebben we naar dit prachtige lichtspektakel zitten kijken. Gelukkig was de geest van de Hoornse vuurtoorn nog op vakantie (men beweert dat het daar spookt), want wij hebben hem in ieder geval niet gezien.
Mazzel
15 augustus 2010
Ik ben weer Oom geworden
Afgelopen week zijn Rachel en ik naar een Centerparcs park geweest. De eerste dag konden we het prachtige park meteen weer achter ons laten, omdat mijn zus haar tweede kindje had gekregen. En wij moesten natuurlijk even kijken hoe het kleintje er uit zag.
We hadden net de grote golf aan bezoek gemist, en dat kwam eigenlijk wel goed uit. Mijn zus was natuurlijk behoorlijk vermoeit na al dat zware werk, en kon daarom niet al te veel bezoek “verwerken”. Bij de tijd dat wij in de achterhoek waren, gingen net de laatste paar vrienden juist weer weg. We konden daarom meteen de kleine bekijken. Zijn naam (ja het is een jongen) is Menno, en hij zat heerlijk bij mijn moeder toen we de kamer binnen kwamen wandelen. Mijn zus had wel een zware bevalling gehad, maar was wel in staat om gewoon even met ons te babbelen. Daarna moest ze even rusten en gingen wij naar beneden. Ik was erg verbaast hoe veel Fleur gegroeid was. Ze kan al aardig wat woordjes uitbrabbelen en blijkt stapel gek op de hond te zijn. Als ik vroeg hoe lief de hond was, liep ze op hem af en omhelsde hem en gaf hem een enorme zoen.
Na een paar uurtjes zijn we weer aan de terug reis begonnen. Onderweg hebben we nog wel even een mcdonalds overvallen, want het was toch wel laat geworden. Eenmaal terug op het park kon de vakantie weer doorgaan. Maar daarover zou Rachel een weblog schrijven.
Mazzel
We hadden net de grote golf aan bezoek gemist, en dat kwam eigenlijk wel goed uit. Mijn zus was natuurlijk behoorlijk vermoeit na al dat zware werk, en kon daarom niet al te veel bezoek “verwerken”. Bij de tijd dat wij in de achterhoek waren, gingen net de laatste paar vrienden juist weer weg. We konden daarom meteen de kleine bekijken. Zijn naam (ja het is een jongen) is Menno, en hij zat heerlijk bij mijn moeder toen we de kamer binnen kwamen wandelen. Mijn zus had wel een zware bevalling gehad, maar was wel in staat om gewoon even met ons te babbelen. Daarna moest ze even rusten en gingen wij naar beneden. Ik was erg verbaast hoe veel Fleur gegroeid was. Ze kan al aardig wat woordjes uitbrabbelen en blijkt stapel gek op de hond te zijn. Als ik vroeg hoe lief de hond was, liep ze op hem af en omhelsde hem en gaf hem een enorme zoen.
Na een paar uurtjes zijn we weer aan de terug reis begonnen. Onderweg hebben we nog wel even een mcdonalds overvallen, want het was toch wel laat geworden. Eenmaal terug op het park kon de vakantie weer doorgaan. Maar daarover zou Rachel een weblog schrijven.
Mazzel
5 augustus 2010
De vijfde en zesde prestatie tocht
Afgelopen weekend was het weer zover. In het Juliana park in Hoorn werden voor de achtste keer op rij, openwater zwemwedstrijden gehouden. Deze wedstrijden worden door de stichting “Ter Rede van Hoorn” georganiseerd. Sinds 2007 doe ik al mee met de prestatie tochten die ook altijd een onderdeel zijn van zo’n openwater dag. Net als in 2007 ging ik dit jaar de tocht van zowel zaterdag als zondag zwemmen.
Zaterdag 31 juli 2010:
De situatie van het afgelopen weekend, leek sprekend op die van 2007. Op zaterdag stond er namelijk een behoorlijk windje. Tot overmaat van ramp kwam die ook nog eens vanuit de richting van het Markermeer, zodat de golven flink hoog waren. Volgens mij eigen idee, was dit verre weg de zwaarste tocht die ik ooit gezwommen heb. Ik werd wel blij verrast toen ineens twee zwemmaten zich ook melden bij de inschrijf tent. Ik had ze al een tijdje niet meer gesproken, omdat het zwembad dicht is voor groot onderhoud. Eentje plaatste een terecht opmerking: “Het zou nu een echte prestatie zijn om deze tocht uit te zwemmen”. Vanwege de enorme golven, zette ik het idee van een persoonlijk record al snel uit mijn hoofd. Die staat als sinds 2007 op 19:23 en vorig jaar verkeek ik me toen enorm op deze tijd. Vorig jaar verkeerde ik namelijk in een bloed vorm. Ik zwom de 1000 meter schoolslag in het 25 meter bad, standaard onder de 17:30. Toen ik vorig jaar op zondag het kalme water zag bij het inschrijven, was ik er van overtuigd dat die 19:23 verpletterd zou worden. Doel: een 18 minuter op de klok neerzetten. Maar Jeroentje kwam toen van een koude kermis thuis en klokte MAAR 20:00… Met deze hoge golven verwachte dat ik 21 a 22 minuten over de tocht zou doen. Het ging op zich wel lekker. Op de heenweg had ik wind tegen,maar kwam met mijn slag elke keer wel goed uit. Elke keer als er een golf aankwam, dook ik er onderdoor om juist uit te ademen. Tot mijn verbazing hield ik de snelle borstcrawlzwemmers bij. Eentje trainde zelfs voor een Triatlon en hij had duidelijk last van de golven. Op de terug weg kregen de zwemmers dus de wind van achter, en toen kon ik de borstcrawlers met mijn schoolslag natuurlijk niet meer bijhouden. De ultieme verrassing kwam trouwens toen ik aantikte. Ik zette namelijk 20:09 op de klok neer. Dat was dus veel sneller dan dat ik gedacht had.
Zondag 1 augustus 2010:
Zoals ik al eerder vertelde, leek dit weekend sprekend op die van 2007. Op zondag stond er namelijk (bijna) geen zuchtje wind. Het water was zowat spiegelglad en kwam overeen met de prestatie tocht van 2009. Maar mijn angst om weer van een koude kermis thuis te komen, was toch wel groot. Toch ging ik er als een speer van door. Ik wilde toch wel een keertje een persoonlijk record neerzetten. En dan kan je gewoon niet rustig aan doen. Ik bedacht mezelf dat ik dit jaar maar 1 kans kreeg om mezelf te testen, en dat was nu. Dus beet ik op mijn tanden en bleef een hoog tempo zwemmen. Gelukkig haalde ik halverwege de tocht een medezwemmer in die ook schoolslag deed. Hij was er bij de start met borstcrawl als een speer vandoor gegaan, maar na 250 meter ging hij al over op de schoolslag. Ideaal voor mij dus.. een mikpunt om me op te richten. Bij de 500 meter had ik hem al bij gehaald, maar het lossen van deze vent was een ander verhaal. Hij vond dat dit geen goed idee was, en bleef dus keurig volgen. Gevolg was wel dat ik gemotiveerd bleef om hem voor te blijven. Deze “samenwerking” had wel zijn vruchten afgeworpen, want ik tikte namelijk in 19:10 aan. Toch nog een persoonlijk record dus, als was het geen 18 minuter.. Dat komt misschien in een toekomstige prestatie tocht nog wel. Ik wil Ramon, Rachel, Joke(en haar vriendin), mijn vader en Anne bedanken, want die waren zo vriendelijke geweest om mij dit weekend aan te moedigen.
Vergelijken met de “echte mannen”:
En dan is het altijd afwachten voor mij. Binnen een paar dagen komen de eindtijden van de echte mannen op het internet te staan. En dan kan ik me met de masters vergelijken. Op de zaterdag moesten de masters geen 1000 meter zwemmen. Er werd wel een 1000 meter schoolslag gehouden waar ook jongeren aan meededen, maar met die gasten kan ik simpel weg niet vergeleken worden. Ik heb het toch gedaan natuurlijk. Ik zou de 11de zwemmer zijn geweest in die competitie. En met mijn 20:09 was ik dan 10de geworden. Niet echt goed dus. Op de zondag stond de 1000 meter schoolslag voor de masters wel op het menu. En hier scoorde ik ook veel hogere ogen. Ik zou de 23ste zwemmer zijn geweest, en met mijn 19:10 was ik dan achtste geworden. Kortom, een zeer goede prestatie (al zeg ik het zelf).
Mazzel.
Zaterdag 31 juli 2010:
De situatie van het afgelopen weekend, leek sprekend op die van 2007. Op zaterdag stond er namelijk een behoorlijk windje. Tot overmaat van ramp kwam die ook nog eens vanuit de richting van het Markermeer, zodat de golven flink hoog waren. Volgens mij eigen idee, was dit verre weg de zwaarste tocht die ik ooit gezwommen heb. Ik werd wel blij verrast toen ineens twee zwemmaten zich ook melden bij de inschrijf tent. Ik had ze al een tijdje niet meer gesproken, omdat het zwembad dicht is voor groot onderhoud. Eentje plaatste een terecht opmerking: “Het zou nu een echte prestatie zijn om deze tocht uit te zwemmen”. Vanwege de enorme golven, zette ik het idee van een persoonlijk record al snel uit mijn hoofd. Die staat als sinds 2007 op 19:23 en vorig jaar verkeek ik me toen enorm op deze tijd. Vorig jaar verkeerde ik namelijk in een bloed vorm. Ik zwom de 1000 meter schoolslag in het 25 meter bad, standaard onder de 17:30. Toen ik vorig jaar op zondag het kalme water zag bij het inschrijven, was ik er van overtuigd dat die 19:23 verpletterd zou worden. Doel: een 18 minuter op de klok neerzetten. Maar Jeroentje kwam toen van een koude kermis thuis en klokte MAAR 20:00… Met deze hoge golven verwachte dat ik 21 a 22 minuten over de tocht zou doen. Het ging op zich wel lekker. Op de heenweg had ik wind tegen,maar kwam met mijn slag elke keer wel goed uit. Elke keer als er een golf aankwam, dook ik er onderdoor om juist uit te ademen. Tot mijn verbazing hield ik de snelle borstcrawlzwemmers bij. Eentje trainde zelfs voor een Triatlon en hij had duidelijk last van de golven. Op de terug weg kregen de zwemmers dus de wind van achter, en toen kon ik de borstcrawlers met mijn schoolslag natuurlijk niet meer bijhouden. De ultieme verrassing kwam trouwens toen ik aantikte. Ik zette namelijk 20:09 op de klok neer. Dat was dus veel sneller dan dat ik gedacht had.
Zondag 1 augustus 2010:
Zoals ik al eerder vertelde, leek dit weekend sprekend op die van 2007. Op zondag stond er namelijk (bijna) geen zuchtje wind. Het water was zowat spiegelglad en kwam overeen met de prestatie tocht van 2009. Maar mijn angst om weer van een koude kermis thuis te komen, was toch wel groot. Toch ging ik er als een speer van door. Ik wilde toch wel een keertje een persoonlijk record neerzetten. En dan kan je gewoon niet rustig aan doen. Ik bedacht mezelf dat ik dit jaar maar 1 kans kreeg om mezelf te testen, en dat was nu. Dus beet ik op mijn tanden en bleef een hoog tempo zwemmen. Gelukkig haalde ik halverwege de tocht een medezwemmer in die ook schoolslag deed. Hij was er bij de start met borstcrawl als een speer vandoor gegaan, maar na 250 meter ging hij al over op de schoolslag. Ideaal voor mij dus.. een mikpunt om me op te richten. Bij de 500 meter had ik hem al bij gehaald, maar het lossen van deze vent was een ander verhaal. Hij vond dat dit geen goed idee was, en bleef dus keurig volgen. Gevolg was wel dat ik gemotiveerd bleef om hem voor te blijven. Deze “samenwerking” had wel zijn vruchten afgeworpen, want ik tikte namelijk in 19:10 aan. Toch nog een persoonlijk record dus, als was het geen 18 minuter.. Dat komt misschien in een toekomstige prestatie tocht nog wel. Ik wil Ramon, Rachel, Joke(en haar vriendin), mijn vader en Anne bedanken, want die waren zo vriendelijke geweest om mij dit weekend aan te moedigen.
Vergelijken met de “echte mannen”:
En dan is het altijd afwachten voor mij. Binnen een paar dagen komen de eindtijden van de echte mannen op het internet te staan. En dan kan ik me met de masters vergelijken. Op de zaterdag moesten de masters geen 1000 meter zwemmen. Er werd wel een 1000 meter schoolslag gehouden waar ook jongeren aan meededen, maar met die gasten kan ik simpel weg niet vergeleken worden. Ik heb het toch gedaan natuurlijk. Ik zou de 11de zwemmer zijn geweest in die competitie. En met mijn 20:09 was ik dan 10de geworden. Niet echt goed dus. Op de zondag stond de 1000 meter schoolslag voor de masters wel op het menu. En hier scoorde ik ook veel hogere ogen. Ik zou de 23ste zwemmer zijn geweest, en met mijn 19:10 was ik dan achtste geworden. Kortom, een zeer goede prestatie (al zeg ik het zelf).
Mazzel.
Abonneren op:
Posts (Atom)
