Ik had gister keurig op buienradar.nl gekeken voordat ik Ramon belde voor de wekelijkse wandeling. Deze gaf keurig aan dat de enorme bui , die over Nederland heen trok, om een uur of vijf wel zou zijn vertrokken. Om de buien wat extra tijd te geven hadden we om zes uur afgesproken, maar je raad het waarschijnlijk al.. Het regende toen nog steeds. En dat heeft het eigenlijk de gehele avond gedaan. Waarom nou? Kan je je afvragen. Nou, en dat gebeurd mij wel vaker, als ik buienradar erbij pak en de 2 uurs voorspelling aanklik, wordt er altijd opklaringen voorspeld. Maar in het echt, net voordat de regen wolk ons pittoreske Hoorn wil verlaten, gebeurd er altijd wel wat. Dan blijft ie op een of andere manier toch boven mijn hoofd hangen. Dit kan haast geen toeval meer zijn, want het gebeurd mij namelijk wel meer.
Hoe dan ook, het regende dus nog steeds en daarom raadde Rachel aan om gewoon de paraplu mee te nemen. Dat was een goed idee natuurlijk, daar zijn die dingen namelijk voor uitgevonden. Aangezien mijn fiets nog steeds last heeft van een leeg gelopen gevoel, moest ik zo ie zo lopend naar de stad toe. Ik vertrok daarom wat eerder natuurlijk, en was daarom precies om zes uur bij de veugele kien babyplus store. Deze naam hebben Ramon en ik zelf verzonnen. Het “veugele / kien “ gedeelte is de oude en nieuwe naam van de winkel die in de grote kerk in Hoorn zit, en de babyplus store zit er nog altijd boven in. Toen we wegliepen hoorde we de kerkklokken weer volop luiden terwijl het gebouw helemaal geen kerk functie meer heeft. Ik kan het dan nooit laten door te zeggen “Je zal er maar wonen.”, waarop Ramon dan standaard altijd antwoord :”Dat weet je als je daar gaat wonen..” En daar heeft hij natuurlijk ook weer gelijk in.
De wandeling ging dus als vanouds van start al zullen we nog wel een paar weekjes moeten wachten voordat de beste ijswinkel van Hoorn weer opengaat. Zolang dat niet het geval is, lopen we meteen richting de dijk en nemen dan onze standaard route. Het gesprek ging gister o.a. over de film waar we met zijn drieën naar toe waren geweest. Ook de aanstaande verkiezingen van 2 maart kwamen natuurlijk aan bod en voor de rest hebben we het over koetjes en kalfjes gehad.
Aan het einde van de wandeling hebben we nog even een spel element ingebakken. Dan moeten we namelijk omstebeurt nog even een leuke reclame opnoemen die we gezien (of onthouden) hebben. De enige voorwaarde aan dit spel is , dat de reclame maar 1 keer genoemd mag worden, en dat hij grappig moet zijn. Daarna staat er altijd nog een vaste taak op het programma en dat is het bezoeken van Snackbar Judith. Het meisje die daar achter de toonbank staat, kent ons ondertussen wel, dus pakt, zonder dat wij daar opdracht voor geven, de AA drinks erbij die Ramon en ik toch altijd bestellen. Na het eten lopen we meestal weer naar de fietsen en dan is de wekelijkse wandeling weer voorbij. Al met al houden we deze traditie al een slordige 15 jaar vol en ik hoop dat het nog heel lang zo door blijft gaan.
Mazzel
28 februari 2011
24 februari 2011
Dromen uitlegger gevraagd
Der zijn mensen die beweren dat je dromen je wat proberen te vertellen. Dat ergens je bewustzijn je een waarschuwing of zelfs Hinds probeert te geven hoe je je leven moet leven, of wat je dwars zit. Voor diegene die denken dat dit echt waar is, wil ik de volgende droom even voorleggen die ik afgelopen nacht namelijk had.
Ik was in deze droom namelijk samen met Rachel in een compleet onbekend huis. Nouja, helemaal onbekend was hij niet, want de achterkant van het huis had erg veel weg van mijn ouderlijk huis waar ik vroeger woonde. Ik was erg opgewonden, want ik wist dat ik weer de 1000 meter prestatie tocht in het IJsselmeer ging zwemmen. Rachel opperde nog dat dit erg vreemd was, want het is per slot van rekening nog maar februari. Ik vond dat trouwens ook wel vreemd, maar vond het ook wel weer stoer dat ik dit zomaar aan durfde. Ik deed de voordeur open en zag onze (echte) buurman (van hier op de hoek) met zijn kinderen voorbij wandelen. Met en flinke grijns vertelde ik dat ik dus zo stoer was om in februari de prestatie tocht te gaan zwemmen, waarop hij doodleuk zei dat zijn zoontje van 8 dat ook ging doen. Toen ik dat hoorde, dacht ik dat het wel eens de normaalste zaak van de wereld kon zijn. Wat natuurlijk raar is, ik had al moeten beseffen dat het een droom was, maar dat gebeurd eigenlijk maar zelden. Ik zat zo met hem te praten en zei op een gegeven ogenblik dat we haast moesten maken, want het IJsselmeer ligt nou niet bepaald om de hoek. Maar de buurman verbeterde me al snel, want hij vertelde dat die namelijk achter het huis lag. Samen liepen we door de huiskamer naar de achterkant van het huis waarbij ik zweerde dat de enorme wateroppervlakte eerst toch wel degelijk een simpel slootje was. Maar nee hoor, nu was het een compleet meer, en we konden de start/finish van de zwemrace duidelijk vanuit de achtertuin zien. Er kwam op dat moment nog meer bezoekers langs die de zwemmers wilde aanmoedigen en toen werd ik wakker.
Eenmaal weer compleet bij kennis, was ik verbaast over de inhoud van deze droom. Ik besefte me dat ik soms vreemde dromen heb, maar zo bont heb ik het maar zelden gemaakt.
Mazzel
Ik was in deze droom namelijk samen met Rachel in een compleet onbekend huis. Nouja, helemaal onbekend was hij niet, want de achterkant van het huis had erg veel weg van mijn ouderlijk huis waar ik vroeger woonde. Ik was erg opgewonden, want ik wist dat ik weer de 1000 meter prestatie tocht in het IJsselmeer ging zwemmen. Rachel opperde nog dat dit erg vreemd was, want het is per slot van rekening nog maar februari. Ik vond dat trouwens ook wel vreemd, maar vond het ook wel weer stoer dat ik dit zomaar aan durfde. Ik deed de voordeur open en zag onze (echte) buurman (van hier op de hoek) met zijn kinderen voorbij wandelen. Met en flinke grijns vertelde ik dat ik dus zo stoer was om in februari de prestatie tocht te gaan zwemmen, waarop hij doodleuk zei dat zijn zoontje van 8 dat ook ging doen. Toen ik dat hoorde, dacht ik dat het wel eens de normaalste zaak van de wereld kon zijn. Wat natuurlijk raar is, ik had al moeten beseffen dat het een droom was, maar dat gebeurd eigenlijk maar zelden. Ik zat zo met hem te praten en zei op een gegeven ogenblik dat we haast moesten maken, want het IJsselmeer ligt nou niet bepaald om de hoek. Maar de buurman verbeterde me al snel, want hij vertelde dat die namelijk achter het huis lag. Samen liepen we door de huiskamer naar de achterkant van het huis waarbij ik zweerde dat de enorme wateroppervlakte eerst toch wel degelijk een simpel slootje was. Maar nee hoor, nu was het een compleet meer, en we konden de start/finish van de zwemrace duidelijk vanuit de achtertuin zien. Er kwam op dat moment nog meer bezoekers langs die de zwemmers wilde aanmoedigen en toen werd ik wakker.
Eenmaal weer compleet bij kennis, was ik verbaast over de inhoud van deze droom. Ik besefte me dat ik soms vreemde dromen heb, maar zo bont heb ik het maar zelden gemaakt.
Mazzel
15 februari 2011
Het eerste helpdesk verslag van 2011
Het jaar 2011 is al weer zes weken oud (we zitten nu in week zeven), en de rust is nog steeds niet weder gekeerd op de helpdesk. Sterker nog, na zes en een halve week zitten wij op de helpdesk nog steeds ver boven het schema wat naar gemiddeld 100 storingen per week lijd. Dat is in het (bijna) tien jarig bestaan van het openstaande punten programma, nog nooit geregistreerd. Als het deze week zo door gaat hebben we aan het einde van deze donderdag de 700 punten grens al bereikt. Het is niet geheel ondenkbaar dat straks na 10 weken we ook de eerste 1000 storingen van het jaar hebben gehad. Maar of dat ook zal gebeuren moet natuurlijk de toekomst nog uitwijzen.
Naast dat de helpdesk dus op volle toeren draait, gebeurd dit ook in de buitendienst. Tot overmaat van ramp, lijkt het wel alsof onze verkopers het niet verder weg hebben kunnen vinden voor ons. Laatst zat ik in Hardenberg. In week negen hebben we twee klussen in zuid Limburg, en ergens in de nabije toekomst moeten we ook naar een van de Zeeuwse eilanden. De andere Jeroen moet dan op de helpdesk alle zeilen bij houden om het fort te verdedigen.
Ook met de programmeer klussen is het de laatste tijd erg druk. Het grote project van de supermarkt keten die mijn presets programma gaan gebruiken ligt nu even stil. Er zijn vijf test filialen geïnstalleerd die het programma nu in de praktijk uit proberen en daaruit zal vast nog wel wat puntjes naar boven komen. Nu dat dit grote project even stil ligt, ga ik met de overige projecten verder die natuurlijk op hun beurt moesten wachten. Zo zijn er ondertussen ook al vijf tankstations langs de Nederlandse snelwegen voorzien van mijn warme broodjes programma (het Borgings programma). Aanstaande vrijdag zal overigens nummer zes volgen. Ik weet trouwens niet hoeveel het er in totaal zullen worden, maar het gaat nog wel even door heb ik begrepen. Ook die firma (overkoepelende organisatie) wil nog aanpassingen hebben maar ze zijn nog even aan het nadenken wat zo zoal aangepast willen zien. De 1.1 update heeft wel een enorme gave tool die de klant perse wilde hebben. De gegevens die in die (tot nu toe) vijf filialen elke dag worden aangeslagen, worden automatisch ge-emaild naar het hoofdkantoor (in excel formaat) . Om te kijken of dit systeem een beetje goed werkt, heb ik mezelf in de CC gezet. Elke dag word ik overspoeld met mailjes waarin duidelijk kan worden opgemaakt welke snelweg het drukst bereden wordt. Tot nu toe is dat overigens nog steeds het eerste filiaal die langs de A4 ligt. De “Grote baas” krijgt dus vanzelf alle gegevens in zijn email box en kan precies zien hoeveel broodjes er gemaakt worden en hoeveel er uiteindelijk in de prullenbak verdwijnen.
Al met al is het dus erg druk op de helpdesk, maar het is ook nog steeds erg leuk om te doen.
Mazzel
Naast dat de helpdesk dus op volle toeren draait, gebeurd dit ook in de buitendienst. Tot overmaat van ramp, lijkt het wel alsof onze verkopers het niet verder weg hebben kunnen vinden voor ons. Laatst zat ik in Hardenberg. In week negen hebben we twee klussen in zuid Limburg, en ergens in de nabije toekomst moeten we ook naar een van de Zeeuwse eilanden. De andere Jeroen moet dan op de helpdesk alle zeilen bij houden om het fort te verdedigen.
Ook met de programmeer klussen is het de laatste tijd erg druk. Het grote project van de supermarkt keten die mijn presets programma gaan gebruiken ligt nu even stil. Er zijn vijf test filialen geïnstalleerd die het programma nu in de praktijk uit proberen en daaruit zal vast nog wel wat puntjes naar boven komen. Nu dat dit grote project even stil ligt, ga ik met de overige projecten verder die natuurlijk op hun beurt moesten wachten. Zo zijn er ondertussen ook al vijf tankstations langs de Nederlandse snelwegen voorzien van mijn warme broodjes programma (het Borgings programma). Aanstaande vrijdag zal overigens nummer zes volgen. Ik weet trouwens niet hoeveel het er in totaal zullen worden, maar het gaat nog wel even door heb ik begrepen. Ook die firma (overkoepelende organisatie) wil nog aanpassingen hebben maar ze zijn nog even aan het nadenken wat zo zoal aangepast willen zien. De 1.1 update heeft wel een enorme gave tool die de klant perse wilde hebben. De gegevens die in die (tot nu toe) vijf filialen elke dag worden aangeslagen, worden automatisch ge-emaild naar het hoofdkantoor (in excel formaat) . Om te kijken of dit systeem een beetje goed werkt, heb ik mezelf in de CC gezet. Elke dag word ik overspoeld met mailjes waarin duidelijk kan worden opgemaakt welke snelweg het drukst bereden wordt. Tot nu toe is dat overigens nog steeds het eerste filiaal die langs de A4 ligt. De “Grote baas” krijgt dus vanzelf alle gegevens in zijn email box en kan precies zien hoeveel broodjes er gemaakt worden en hoeveel er uiteindelijk in de prullenbak verdwijnen.
Al met al is het dus erg druk op de helpdesk, maar het is ook nog steeds erg leuk om te doen.
Mazzel
8 februari 2011
Een van alles weekendje
Rachel en ik hebben een druk weekeinde achter de rug. Rachel nog drukker dan ik trouwens, omdat ze met Expreszo op zaterdag avond een film avond had. Dan huren ze diverse films en gaan bij een van de leden thuis tot een uur of vijf in de ochtend films kijken. Ik zelf maakte het niet zo laat. Ik had wel met Ramon afgesproken om de zondagse wandeling naar zaterdag avond te verplaatsen. Daarna hebben we in een eettentje een enorm broodje donner naar binnen gewerkt. We waren daar sinds de overwinning op de gele kanaries niet meer geweest, en daarom hadden we het natuurlijk lange tijd over het WK van de vorige zomer. Daarna ging ik weer naar huis terug en heb het dus niet laat gemaakt.
De volgende ochtend heb ik mijn moeder en Bram opgehaald om naar de achterhoek te gaan. Vrijdag was mijn zus namelijk jarig, en die vierde het in het weekend. Nadat ik ze had opgehaald gingen we eerst richting Amsterdam om daar Rachel op te pikken. Ondanks dat ik al een keer eerder op het adres in Amsterdam was geweest (ik heb Rachels Expreszo genootje geholpen met verhuizen), had ik toch maar even de Tom Tom meegenomen. Daarna ging de reis verder richting de achterhoek. Fleur wordt trouwens al een grote meid en Menno lacht constant naar je. Al met al leuk om ze weer te zien natuurlijk. Na dat de meeste visite weer was vertrokken heb ik mezelf nog even nuttig gemaakt met dat waar ik natuurlijk goed in ben.. (nou ja.. zeg ik over mezelf).. namelijk computers. Mijn zus wilde dat ik een programma van de ene computer over wilde zetten op haar laptop. Tot mijn verbazing kwam ik er achter dat het programma in Foxpro was geschreven, en tja… daar weet ik wel het een en ander over. Het overzetten was daarom niet moeilijk, al kon het programma op de laptop geen gegevens verzenden, dus daar moet ze zelf nog even de helpdesk voor bellen.
Na het eten, waarbij Fleur trouwens gezellig bij mij op schoot kwam zitten, zijn we weer richting huis gegaan. De dag was weer voorbij gevlogen en het is toch 150 kilometer rijden voordat we weer thuis zijn. We hadden bij mijn zus al pizza gegeten , zodat we geen mac hoefde te overvallen. Al met al dus een leuk weekend.
Mazzel.
De volgende ochtend heb ik mijn moeder en Bram opgehaald om naar de achterhoek te gaan. Vrijdag was mijn zus namelijk jarig, en die vierde het in het weekend. Nadat ik ze had opgehaald gingen we eerst richting Amsterdam om daar Rachel op te pikken. Ondanks dat ik al een keer eerder op het adres in Amsterdam was geweest (ik heb Rachels Expreszo genootje geholpen met verhuizen), had ik toch maar even de Tom Tom meegenomen. Daarna ging de reis verder richting de achterhoek. Fleur wordt trouwens al een grote meid en Menno lacht constant naar je. Al met al leuk om ze weer te zien natuurlijk. Na dat de meeste visite weer was vertrokken heb ik mezelf nog even nuttig gemaakt met dat waar ik natuurlijk goed in ben.. (nou ja.. zeg ik over mezelf).. namelijk computers. Mijn zus wilde dat ik een programma van de ene computer over wilde zetten op haar laptop. Tot mijn verbazing kwam ik er achter dat het programma in Foxpro was geschreven, en tja… daar weet ik wel het een en ander over. Het overzetten was daarom niet moeilijk, al kon het programma op de laptop geen gegevens verzenden, dus daar moet ze zelf nog even de helpdesk voor bellen.
Na het eten, waarbij Fleur trouwens gezellig bij mij op schoot kwam zitten, zijn we weer richting huis gegaan. De dag was weer voorbij gevlogen en het is toch 150 kilometer rijden voordat we weer thuis zijn. We hadden bij mijn zus al pizza gegeten , zodat we geen mac hoefde te overvallen. Al met al dus een leuk weekend.
Mazzel.
Abonneren op:
Posts (Atom)
