Supermaan

Afgelopen zaterdag de 19de maart gaat de geschiedenis in als ‘Supermaan opkomst’ dag. Een astronomisch voorval waar ik aanvankelijk zelf ook nog nooit van gehoord had. Het schijnt namelijk zo te zijn dat eens in de 17 jaar de maan dan vol is EN tegelijkertijd het dichts bij de aarde staat. De maan draait namelijk geen perfect rondje om de aarde. Nee die baan is vrij elliptisch, waardoor zijn afstand tot de aarde verschilt van 355.000 km (dichts bij dus) tot zo’n 410.000 kilometer.

Afgelopen vrijdag las ik dat op NU.NL en kon het natuurlijk niet laten door dit aan Rachel te vertellen. Het was een afwachten of het helder zou blijven natuurlijk, maar gelukkig was dit het geval. Ik had voor de zekerheid mijn Skyglobe programma erbij gepakt en die bevestigde dat de maan om 19:00 zou opkomen. Ik was bang dat het dan nog even te vroeg was en ik wilde niet dat Rachel en ik ons een breuk moesten wachten voordat we wat maanlicht te zien kregen. Dus vertrokken we om ongeveer half acht richting het Juliana park bij het IJsselmeer. Mijn voorspelling klopte niet , want tijdens de rit naar het park, scheen er al een enorme disk licht de auto binnen. Dat was al mega mooi om te zien natuurlijk, maar in het park konden we dit fenomeen natuurlijk nog mooier bekijken. Het was niet zo koud omdat er weinig wind was, zodoende hebben we een flinke tijd kunnen genieten voordat we zelf besloten om maar weer naar huis te gaan.

We hebben zelf ook foto’s gemaakt, maar ik vond op NU.NL toch eigenlijk wel een mooiere. Vandaar dat ik die op deze blog plaats.

Mazzel

Tien jarig feestje

Afgelopen vrijdag werd ik door Rachel keurig naar mijn werk gebracht en ook weer opgehaald. Niet dat er problemen met de Knight waren, nee, die doet het nog steeds prima. Nee, in de vroege avond zouden we namelijk naar Zaandam gaan omdat Rachels werk tien jaar bestaat en daarom waren wij uitgenodigd voor een feestje.

Om niet met dubbele auto’s en dergelijke te zitten, offerde Rachel zichzelf op om te rijden. Om half vijf was ze al bij mij op het werk, en zodoende heeft ze ook even kunnen zien hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Ik ging dus even een half uurtje eerder weg, maar dat is helemaal geen probleem. Het woord Pauze, komt namelijk bij ons nog maar sporadisch voor. Meestal hebben we die dus nooit….. Eenmaal in zaandam aangekomen, moesten we het nog wel even zoeken. Rachels tommie gaf aan dat we ergens een steegje in moesten, maar aanvankelijk wilde we dat niet geloven. Tommie had toch gelijk, maar in het steegje zelf konden we de auto niet kwijt, zodat we die op een naar bij gelegen parkeerterrein hebben neergezet.

Toen we het gebouw binnenkwamen wandelen vroegen we ons al af hoe dat zou gaan. Het was namelijk niet zo extreem groot, maar er waren wel heel veel collega’s van Rachel inclusief partners uitgenodigd (ik was er per slot van rekening ook). Achter aan was er nog wel een zaaltje, maar die zat ook binnen notime helemaal vol. We voelde ons als een augurk in een potje opgesloten. De directeur deed zijn praatje en toen konden we ergens eten gaan halen. Maar omdat het zo druk was, duurde dit natuurlijk erg lang. Nadat we ergens ons bordje hadden leeggegeten gingen we weer terug naar de hoofdzaal. Het leek nu ineens wel een stuk rustiger. Veel mensen hadden het namelijk voor gezien gehouden, en daar kan ik eigenlijk wel een beetje inkomen. Die mensen hebben wel een prachtige show van twee standup comedians en een cabaretier gemist. Rachel en ik hebben ons rot gelachen en waren blij dat we het dus toch even vol gehouden hadden.

Het eten voor dit lach programma, was wel wat aan de magere kant, dus zijn we op de terugweg nog wel even langs de mac gereden. Om een uur of 11 in de avond is het daar trouwens heerlijk rustig. Nadat we de vette hap naar binnen hadden gewerkt, gingen we weer naar huis. Al met al hadden we een tevreden gevoel over deze avond…..

Mazzel

Kings Valley

Het was volgens mij op een vrije woensdag middag toen ik op de oude MSX computer voor het eerst het spelletje Kings Valley zag. Dat gebeurde toen nog met zo’n cassette speler en je moest ook nog een paar minuten wachten voordat je het spelletje geladen had. Al met al kon ik toen nog niet weten dat het een klassieker zou worden. Bij mijn klasgenootjes sloeg het spel destijds ook aan en ik kan me herinneren dat we in onze vrije schooltijd (als we mochten tekenen en zo), zelf levels bedachten en handmatig tekenden. We lieten dan op het einde van die tekenles aan elkaar zien wat voor level we zelf bedacht hadden. Een aantal jaren later bracht het software huis die het spel geschreven had (Konami) ook nog een 2de versie van het spel uit, en daarin kon je inderdaad ook zelf levels maken. Dit was voor die tijd vrij uniek trouwens. Ik kan me maar twee spellen van destijds herinneren die die optie had. Het spel ging trouwens over een mannetje die in de piramides opzoek was naar schatten. Het werd hem natuurlijk moeilijk gemaakt door rond lopende skeletten waarvan je aan de kleur kon zien hoe gevaarlijk (slim meer eigenlijk) ze waren. De blauwe was echt een etter kan ik je vertellen.

Laatst had ik weer een nostalgische bui en tegenwoordig betekend dit niet meer dat ik dan de MSX emulator erbij pak en de spelletjes zelf weer ga spelen. Nee, daar ben ik te lui voor geworden. Tegenwoordig pak je youtube erbij, want er is altijd wel een gek die een compleet spel op het internet heeft neergezet. Tot mijn verbazing kwam ik op Youtube een remake van het spel tegen. Een Arabisch softwarehuis had het spel namelijk nagemaakt en had het uitspelen daarvan op internet neergezet. Waarschijnlijk als promotie materiaal voor hun producten. Ze hadden gelukkig het spel niet 100 procent nagemaakt, want dan kan ik natuurlijk gewoon de emulator erbij pakken. Nee, ze hadden ook nog eens zelf nieuwe levels gemaakt en het mannetje had nu ook nog nieuwe opties. De achtergrond muziek was wel moderner geworden, maar de overige game geluiden waren van het origineel overgezet. Om niet met copyright problemen te komen zitten hadden ze zelfs het logo scherm van Konami software nagemaakt en omschreven dat die dus de eigenaar van het Kings Valley idee was. Bij het opstarten was duidelijk dat de makers van deze versie geen winst voor ogen hielden, want het was een soort evaluatie versie.

Ik vroeg me af waarom ze dan op Kings Valley waren gekomen, maar bedacht mezelf dat ik op een Wikipedia site had gelezen dat het MSX systeem destijds aardig liep in de Arabische landen. Het is alleen nooit echt een succes geworden omdat het systeem in Amerika en Engeland nooit populair is geweest. Maar in west europa, zuid Amerika, oost europa, Azië en dus ook in sommige Arabische landen dus wel. Waarschijnlijk heeft er een zo’n programmeur vroeger ook een MSX gehad en laadde hij ook op een vrije woensdag middag het spelletje, en was hij ook meteen verkocht. Ik heb natuurlijk deze versie meteen gedownload en ik je vertellen dat ik de “touch” nog steeds niet verloren heb. Het 13 levels tellende spel had ik namelijk in een middag uitgespeeld.

Of ik trouwens ooit de echte valley of de kings ga bezoeken in Egypte is nog maar de vraag. Ik heb dit jaren geleden een keertje met mijn vader afgesproken, maar dat is er tot op de dag van vandaag nooit van gekomen. En met de onrusten daar van vandaag de dag, kan het nog wel even duren ook.

Mazzel