Deze blog begint midden jaren 70. Ergens in Engeland zit op een avond een tiener meisje achter haar desk liedjes te schrijven. Wat ze toen nog niet kon weten was dat ze ooit een zeer bekende zangeres zou worden. Een zangeres waarvan de meeste het wel met me eens zullen zijn. Je vindt haar of geniaal , of je moet niets van haar hebben. Die avond schreef zij, terwijl de volle maan op haar desk scheen, een van de mooiste nummers aller tijden. Puur jeugdsentiment voor mij, en voor haar werd het haar grootste hit.
Met jeugdsentiment ben ik in mijn weblogs wel eens meer mee bezig geweest. Toch ben ik daar met de komst van Nathalie (die trouwens as we speek op schoot bij mijn ligt terwijl ik zit te typen) wel anders naar gaan kijken. Het krijgen van een kind kan je visie op allerlei zaken meer dimensies geven, las ik tijdens de rooming in (in het ziekenhuis). Zo besef ik me de laatste tijd meer dat mijn eigen ouders ook deze rijke ervaring hebben meegemaakt. En, als ik naar Nathalie kijk, besef ik me dat zij ook jeugdsentiment momenten zal kennen in de nabije toekomst. En daarom wijd ik deze blogfile toch weer aan mijn vertrouwde onderwerp.
We gaan terug naar de jaren zeventig (kan ook begin jaren 80 geweest zijn). De hele familie zit buiten (kan ik me nog herinneren). Maar erg prettig had ik het niet, want het was die dag namelijk bloed heet weer. Die ervaring alleen al, kan een rol spelen dat Jeroentje altijd onder een parasol zit, als Rachel en ik in een ver land op vakantie zijn. De wind viel af en toe weg, en ik kan me nog herinneren dat ik vol verwachting zat de wachten op een nieuwe vlaag, die (zo leek het), steeds langer op zich lieten wachten. En wat doet een kind dan? Inderdaad. Die begint te zeuren dat ie naar binnen wil.
Mijn vader, die waarschijnlijk dit gezeur al een tijdje had aangehoord, gaf uiteindelijk toe en zei dat ik dan maar in mijn eentje naar binnen moest gaan. Zo gezegd zo gedaan. Ik herinner me dat ik via de schuur de keuken in wandelde en binnen notime stond ik in de huiskamer voor de radio, die nog gewoon aan stond. Een piano deuntje begon uit de spiekers te galmen en het duurde niet lang voordat deze peuter (in trance) aan de grond genageld stond te luisteren. Het nummer werd uiteindelijk afgesloten met een elektrische gitaar en Jeroentje begon weer te bewegen toen het nummer helemaal voorbij was.
Laatst, toen ik op youtube nummers zat op te zoeken, kwam ik een mooie cover van dit nummer tegen, waarvan ik het natuurlijk niet kan nalaten om een linkje te geven. Hopelijk vind je het ook zo’n goed nummer.
http://www.youtube.com/watch?v=kjAHORRS_HA
Mazzel
