Toen ik nog in de eerste klas van de middelbare school zat, had ik op woensdag (kan ook donderdag geweest zijn. Het is alweer 25 jaar geleden waar ik het nu over heb) altijd de eerste vier uur vrij en had daarna vier uur les. Aanvankelijk was ik daar helemaal niet blij mee, maar de ervaring leerde dat ik die eerste vier uur lekker kon uitslapen, of rustig kon besteden aan huiswerk. Zo erg was het dus ook weer niet.
Op een van die woensdagen had ik mazzel. Ik was wel vroeg mijn bedje uit gegaan, maar kwam erachter dat ik helemaal geen huiswerk hoefde te maken. Dus ik had toen de keuze om weer mijn bedje in te duiken, OF om de oude MSX home computer maar weer eens aan te zwengelen en een potje Eggerland te gaan spelen. Ik koos dus voor die laatste optie. Eggerland was een van die spellen die we vroeger enorm vaak hadden gespeeld. Ook nog op de lage school, zaten we met vriendjes uren achter dit spel om de puzzel levels uit te spelen. Die woensdag ging het erg lekker, en ik had al een level of 40 opgelost totdat mijn moeder me eraan herinnerde dat ik toch echt naar school moest gaan. “Wat zonde” opperde ik, want ik moest de computer nu uit zetten natuurlijk. Maar klimaat besef leefde nog niet zo in 1987 dus opperde mijn moeder dat ik de MSX gewoon aan kon laten, en dat ik na school (en huiswerk natuurlijk), weer verder kon gaan waar ik gebleven was.
Zo gezegd , zo gedaan. Ik stapte op mijn fiets en reed van het pittoreske Hauwert richting Hoorn (daar waar ik op school zat). Onderweg dacht ik nog even na over de levels die ik zojuist opgelost had en eigenlijk ook over het spel in het algemeen. “Je zou maar zo veel verstand van computers hebben zodat je zo’n spel als Eggerland kan maken” en “Zal ik ooit zelf zo slim zijn dat ik zoiets zelf kan doen?“ Die zinnen schoten toen door mijn hoofd. En het was dat fietstochtje naar school die ik me een paar jaar geleden ineens herinnerde. Ik had eindelijk weer een (privé) programmeer uitdaging waar ik zolang naar op zoek was.
Het werd wel een meer jaren plan. Dit omdat er erg veel tijd in ging zitten, en simpel weg de motivatie er vaak niet was om zo’n groot privé project te blijven doen. Soms zat ik uren te programmeren en dan verdween het project weer voor een paar maanden in de ijskast. Niet erg natuurlijk, want ik heb er geen haast mee. Ik heb geen release datum of zo. Het is nu ook eigenlijk nog niet helemaal af, maar wilde er wel alvast een blog file over schrijven.
Ik begon met een aantal spelregels op te stellen waar mijn versie aan moest voldoen. Het hoefde helemaal geen kopie van het origineel te worden. Ik kon makkelijk wat “monsters” weglaten en mezelf toch bewijzen dat ik een spel als Eggerland zelf kon schrijven. Toch waren er een aantal van die monsters die uiteraard WEL voor moesten komen in mijn versie. Natuurlijk moest Medusa mee doen. Mijn zus en ik dachten vroeger trouwens dat het haar van medusa een kroontje was, zodat wij haar altijd de koning noemde. Kan je nagaan hoe grafisch de 8 bits tijdperk destijds was. Ook moet je met blokken kunnen schuiven en kunnen schieten op de doodskop en de wormpjes. Deze moesten dan na een halve minuut (ongeveer) ook weer terug komen natuurlijk. Dit klinkt allemaal erg eenvoudig, maar probeer dit maar eens in een database georiënteerde programmeer taal te schrijven wat eigenlijk helemaal niet bedoeld is om spelletjes mee te maken. Toch is het me weldegelijk gelukt. Al zal ik nog wel wat puntjes op de i moeten zetten om het project helemaal geslaagd te kunnen noemen. Zie het plaatje zoals mijn level 1 (tevens nu ook het enige level tot nu toe) er uit ziet. O, nog een puntje … ik heb in mijn versie een optie gebouwd die NIET in het origineel zit. In het origineel zijn alle levels qua lengte en breedte even groot (een vierkant van 11 bij 11). In mijn versie kan je die zelf instellen. Dus je kan hele kleine levels maken, maar ook hele grote. Of hele lang gerekte. Noem maar op.
Mazzel
27 september 2012
21 september 2012
De Kempervennen (deel 2)
Afgelopen week zijn Rachel, Nathalie en ik voor het eerst met zijn drietjes op vakantie geweest. Het leek ons een leuk idee om het Centerparks park Kempervennen nogmaals een keertje te bezoeken. Daar had Rachel mij alweer vijf jaar geleden ten huwelijk gevraagd.
We waren natuurlijk erg benieuwd wat ons poppetje van de vakantie zou vinden. Het eerste moment dat we het huisje binnenkwamen en haar in de box neerzette, moest ze wel even huilen. En die avond toen ze in een vreemd bed werd neergelegd was er zelfs een beetje paniek bij onze (morgen alweer) 10 maanden oude dochter. Maar ze raakte na een dag of twee wel gewend aan de nieuwe omstandigheden.
Wij hebben trouwens deze vakantie ook wat over onze dochter geleerd. Ze is gek op dieren. We wisten al dat ze dikke vriendjes is met hondje Lady. Maar dat ze aapjes en kippen ook erg gaaf vind, dat wisten wij nog niet. In het begin van de week gingen we namelijk met zijn drietjes naar de dierentuin in Best. Dat is niet een hele grote dierentuin, m aar wel erg gaaf. Zo kwamen we ook oog in oog te staan met wat aapjes, waar ons “aapje” met open mond naar zat te kijken. Ze gierde het uit van de pret. Bij de Kempervennen zelf heb je natuurlijk ook veel dieren. Zo hadden wij twee “huis” kippen die de eerste paar dagen telkens bij ons huisje bleven. Waarschijnlijk hadden de vorige bewoners deze kippen steeds gevoerd en kwamen ze daarom elke keer terug. Als er weer een kip voorbij kwam wandelen, kroop ze naar het raam om hem eens goed te bekijken.
In het zwembad heeft Nathalie ook haar ogen uitgekeken. We hadden zo’n zwemband gekocht waarin ze lekker kon rond dobberen. Vooral het glazen dak vond Nathalie ERRUG interessant. Al die mensen en de flinke golven (we zwommen hoofdzakelijk in het golfslag bad), vond ze allemaal mega interessant. Al met al een geslaagde vakantie dus.
Mazzel
We waren natuurlijk erg benieuwd wat ons poppetje van de vakantie zou vinden. Het eerste moment dat we het huisje binnenkwamen en haar in de box neerzette, moest ze wel even huilen. En die avond toen ze in een vreemd bed werd neergelegd was er zelfs een beetje paniek bij onze (morgen alweer) 10 maanden oude dochter. Maar ze raakte na een dag of twee wel gewend aan de nieuwe omstandigheden.
Wij hebben trouwens deze vakantie ook wat over onze dochter geleerd. Ze is gek op dieren. We wisten al dat ze dikke vriendjes is met hondje Lady. Maar dat ze aapjes en kippen ook erg gaaf vind, dat wisten wij nog niet. In het begin van de week gingen we namelijk met zijn drietjes naar de dierentuin in Best. Dat is niet een hele grote dierentuin, m aar wel erg gaaf. Zo kwamen we ook oog in oog te staan met wat aapjes, waar ons “aapje” met open mond naar zat te kijken. Ze gierde het uit van de pret. Bij de Kempervennen zelf heb je natuurlijk ook veel dieren. Zo hadden wij twee “huis” kippen die de eerste paar dagen telkens bij ons huisje bleven. Waarschijnlijk hadden de vorige bewoners deze kippen steeds gevoerd en kwamen ze daarom elke keer terug. Als er weer een kip voorbij kwam wandelen, kroop ze naar het raam om hem eens goed te bekijken.
In het zwembad heeft Nathalie ook haar ogen uitgekeken. We hadden zo’n zwemband gekocht waarin ze lekker kon rond dobberen. Vooral het glazen dak vond Nathalie ERRUG interessant. Al die mensen en de flinke golven (we zwommen hoofdzakelijk in het golfslag bad), vond ze allemaal mega interessant. Al met al een geslaagde vakantie dus.
Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)