De twee J's

De eerste maandag ochtend na de vakantie hoorde ik de wekker gaan. Het laatste beetje vakantie gevoel verdween als sneeuw voor de zon, toen ik besefte welke dag het was en dat ik weer naar het helpdesk fort toe moest om die te gaan verdedigen. “Ach” dacht ik bij mezelf. “eenmaal een halve dag verder ben je de vakantie al helemaal vergeten”. Dat weet ik natuurlijk uit ervaring. En zo was het ook deze keer weer. Eenmaal terug op de helpdesk rolde ik zo weer in de gang van zaken daaro. Toen die halve dag voorbij was, dacht ik even terug aan dat moment toen ik die ochtend wakker werd. Ik had weer gelijk gekregen. De vakantie leek nu al erg ver achter mij te liggen. Maar toch kreeg ik een goed gevoel, want ik was weer op de plek waar ik me thuis voelde. Samen met collega Jeroen op de helpdesk Automatisering.

De twee J’s van Purmerend, zo worden we genoemd door een grote klant van ons die hun hoofdkantoor in Soest hebben. Om als team weer de problemen van al die klanten aan te pakken gaf mij de moed weer om er flink tegenaan te gaan. Ik heb helaas nog maar 3 dagen van dit speciale samenhorigheids gevoel kunnen genieten. Die woensdag tegen vijven, kwam er een mailtje binnen die alles op zijn kop zou zetten. Sinds 2009 schrijf ik zo nu en dan over de crisis in Nederland en dat ik soms bang was dat dit ook gevolgen zou hebben voor het bedrijf waar ik werk. Dat moment kwam die woensdag namiddag en die sloeg in als een bom. De directie had noodgedwongen een reorganisatie aangekondigd en het geen wat ik nooit gedacht had, werd werkelijkheid. Ik mocht zelf wel blijven, maar mijn directe collega Jeroen moest het veld ruimen. Chaos, paniek, onzekerheid over de toekomst werden vanaf dat moment van mij meester.

“Hoe moet ik in godsnaam een complete automatiserings helpdesk in mijn eentje runnen?” Met die vraag loop ik sindsdien rond ik mijn hoofd. Voorbeeldje : afgelopen week was ik donderdag en vrijdag ziek, en deze maandag mocht ik dus drie werkdagen in een dag proberen te proppen. Gevolg, complete chaos op de helpdesk en een afgepeigerde Jeroen die, eenmaal thuis aangekomen, op de bank neerploft en er bijna niet meer uit kan komen. Iedereen die ik over deze situatie spreek, snapt dat ook ik wel eens ziek of op vakantie ben en dat de helpdesk dan onbemand is op dat moment. Op die vraag kreeg ik een zeer duidelijk antwoord van de directie. “Als ik dan terug kom in de complete chaos, moet ik maar even een paar keer tot 10 tellen”. En met die “geruststelling” ga ik nu elke dag naar mijn werk toe.
Hoe het de komende paar maanden nu gaat lopen, moet de toekomst uitwijzen. Ach, vanaf mei wordt het weer rustig op de helpdesk, moet ik me maar bedenken.

Mazzel