31 mei 2006

Nog 95 kilometer te gaan

Wat een rare blog titel is dit? Dat kan ik me voorstellen dat iemand dit denkt als ie de titel leest. Laat ik het gewoon even verwoorden.

Een hele tijd geleden reed ik eens op de terug weg naar de zaak toe. Ik was optijd vertrokken bij de klant vandaan. Ik was reuze blij dat het zo soepeltjes was verlopen en hoopte zodoende dus dat ik optijd thuis zou zijn. In de auto belde ik even met mijn collega Jeroen die die dag ook in de buitendienst zat. Eigenlijk mag dat niet, want er hoort altijd 1 Jeroen op de helpdesk te zitten, maar kennelijk kon dat toen niet anders. Ook hij was optijd bij zijn klant vertrokken en reed ondertussen al op de A27 richting het noorden. Ik zat nog op de A59, maar tijdens het gesprek belande ik ook op de A27. Hij zat ongeveer 10 a 15 minuten voor me en melde al dat er een file op komst was. Hij kon er nog doorheen komen, maar ikke had net pech. Er was op een of andere brug een ongeluk gebeurd waarbij 4 vrachtwagens betrokken waren. En ja. Dan is de weg snel in zijn geheel geblokkeerd. In de file waar mijn collega instond was dus nog een aanrijding gebeurd ook. Hij reed er net voor, en ik reed er net achter. Het gevolg..... alles stond muur vast en de auto's konden niet meer voor of achteruit. Daar stond ik dan...Iedereen om me heen deed zijn motor maar uit, en dat deed ik dus ook maar. Het navigatie systeem kreeg nogwel stroom omdat ik de sleutel in het slot hield. Daarop stond aangegeven dat ik nog 95 kilometer moest rijden voordat ik terug was op de zaak. (vandaar de titel). Via de radio werd ik steeds op de hoogte gehouden wat de situatie was op de A27, maar dat werd eigenlijk bij elk bericht slechter. Kortom, ik stond er wel een tijdje. Diverse ziekenauto's kwamen via de vluchtstrook toegesnelt richting het ongeluk en op een gegeven ogenblik kwam er zelfs een trauma helicopter aangevlogen. Tja.... het was echt mis daaro. Ik hoopte maar dat uiteinderlijk alles goed zou komen voor die mensen die er bij betrokken waren. Maarja... wat ga je doen als je ruim 2 uur stil zit in een auto? Om je heen kijken... tenminste, dat ging bij mij vanzelf. De auto stond keurig geparkeerd naast een weiland. Ik kan het nog precies omschrijven, want dat onthou je wel als je dat beeld 2 uur op je netvlies hebt geprojecteerd. Er stond een prikkeldraad hek en in de verte stonden allemaal bomen en een boerderij . Het was al een tijdje mooi weer geweest, dus stond alles in bloei. Vogeltjes waren aan het spelen op het grasveld zodat je ze soms niet en soms weer wel kon zien. Het had dus net een schilderij kunnen zijn, en dat besefte ik mezelf op dat moment ook nog. Maar twee uur naar een schilderij kijken gaat op een gegeven ogenblik ook vervelen. Gelukkig kwam toen de politie met een oplossing aanzetten. Alle auto's mochten een voor een, via de snelweg terug rijden (spookrijden dus) en via de vorige afslag de A27 verlaten. Het lange wachten was einderlijk voorbij.

Nou kom ik er even op waarom ik dit verhaal eigen "geblogt" heb. Nou ik reed afgelopen dinsdag op de A27 terug naar de zaak toen ik in Antwerpen was geweest (ja, weer ja). En elke keer als ik daaro rij, kijk ik even op het navigatie systeem. En als het naviatie systeem dan nog 95 kilometer aangeef, kan ik het toch niet laten om even opzij te kijken...

Mazzel

Geen opmerkingen: