The Wiz

Gister zijn Rachel en ik naar de musical The Wiz geweest. Rachel is gek op musicals en ik ging eigenlijk voor het verhaal heen. The Wiz gaat namelijk over de tovenaar van Oz, en ik was vroeger als kind letterlijk verslaafd aan die tekenfilmserie. Ik heb nog vele afleveringen op diverse video banden staan....... Zo nu en dan, als ik toe ben om even vlink te lachen, zet ik even een aflevering op. De humor die in de serie voorkwam is nogsteeds in staat om mij aan het lachen te brengen.

Deze musical geeft je het zelfde feel good idee als de serie. Zo werd het ook omschreven in de programma boekjes. Dus dat beloofde wat, toen Rachel en ik naar Utrecht vertrokken. We hadden bijna geen files, dus waren ruim van te voren in het Beatrix theater aanwezig. We konden de auto met gemak kwijt in een parkeer garage die tegenover het theater stond. Het koste wel behoorlijk duur (2,20 per uur) en daar heb je eigenlijk helemaal niets voor. Er was namelijk een autoruit ingeslagen door iemand die waarschijnlijk ook toe was aan een feel good emotie. Voor al die '2 euro 20s' kunnen ze dus nieteens een behoorlijke beveiliging aan schaffen!!!

Om 8 uur mochten we naar onze stoel toe gaan en was het wachten op het begin. Het duurt wel even voordat de gehele ruimte gevult is met de bezoekers, maar aan al dat wachten zijn Rachel en ik wel gewent geraakt toen we naar Curaçao gingen. Dus dan was dit maar een peulenschilletje. We hadden trouwens goed zicht en zaten nog in het midden ook. Het woord musical zegt het al natuurlijk. Er werd vlink in gezongen, en dat deden ze allemaal erg goed. Vooral in combinatie met de mooie decors en de diverse medespelers (in hele leuke outfits) kan ik het iedereen aanraden om een keertje naar deze musical te gaan. De humor deed me dus aan de serie herinneren en ging ook vaak over hedendaagse 'aardse' situaties. Ondanks dat dit een try out was, waren Rachel en ik dik te vreden, en gingen we met een feel good gevoel weer op huis aan...... We moesten wel even file rijden, want op de A2 waren ze om half 12 nogeven aan het werk.

mazzel

Droevig zwem nieuws

Het geen waar ik al bang voor was (dat ik uit de top 10 snelste tijden zou worden geknikkerd), is helaas vandaag gebeurd. Eigenlijk viel het nog mee, want ik had het twee weken geleden al verwacht. Maar toen bleef mijn 10de notering van 17 minuten en 40 secondes nog gespaart. Maar het was een kwestie van tijd, en zodoende wist ik dat ik extra moest genieten van die 10de notering. Vandaag knalde Mark eronder door met 17:27. Poeffff.... weg droom ...

De vorm van mijn persoontje zelf is nogsteeds ver te zoeken. Ik zwom vandaag 18:29. Ik wilde sneller dan vorige week en dat is me ook gelukt. Aangezien in toen 18:30 zwom.... Tja, het is beter, maar om nou te zeggen dat het vooruit gaat???? Ik mocht vandaag op kop vertrekken en zodoende moest ik Mark in de tweede run volgen. Dat ging dus niet lukken.... Ik kon hem al snel niet meer bij houden en wilde toen maar een zo goed mogelijke tijd neerzetten. Ik had soms het idee dat ik als een trein aan het zwemmen was, maar de seconde klok wees me genadeloos op de resultaten. Toch wist ik, ook deze tweede run, 18:29 op de klok neer te zetten. Dat is toch eigenlijk ook een prijs waard. Twee keer exact de zelfde tijd zwemmen.... Maarja.... Ik kan Sonja Bakker niet echt de schuld van deze zwemdip blijven geven, aangezien ik al anderhalve week gestopt ben met afvallen. Dus ik kan het vingertje nog maar naar een mogelijkheid wijzen..... het is het persoontje dat me altijd aankijkt als ik voor de spiegel sta......bhoe bhoe bhoe....

mazzel

Een moment opname

Tijdens de vakantie op Curaçao hebben Rachel en ik natuurlijk heel veel foto's gemaakt. Tenminste voor ons doen, want met een gieg SD kaartje kan je ruim 600 foto's maken. Zo gek hebben we het niet gemaakt. Ik heb het bij een foto of 40 gelaten, en Rachel heeft anderhalf rolletje (ongeveer) vol geschoten.

Ik heb het al over de westtour gehad waarvan Rachel en ik enorm hebben genoten. Zo kwamen we ook bij een baai aan in het westen van het eiland die de 'grote knip' (of zoiets) werd genoemd. Dit is een van de mooiste plekjes op het eiland.... Ik kon het natuurlijk niet laten om daarvan een foto te maken. Even simpel weg op het schermpje van de digitale camera kijken en klik... hebbes... weer een mooi plaatje om aan het thuis front te laten zien. Echter zie je alleen de grote objecten op zo'n schermpje, en daarop kan je al zien dat het een prachtig strand is. Maar wat in de verte allemaal gebeurd is tijdens het maken van de foto helemaal niet duiderlijk. Ik vond de foto wel zo mooi dat ik hem als achtergrond plaatje op mijn laptop heb ingesteld.

Nu ik het plaatje wat vaker (en in het groot) zie, vallen me steeds meer dingen op. Aanvankelijk zie je alleen het strand en het jongetje wat bij de dichts bijzijnde parasol staat. Maar er is veel meer te zien. Zo is er een man zijn benen aan het insmeren. Een familie komt net aanlopen en eentje draagt een grote tas met spulletjes erin. Een jongen verkend de vloedlijn en een ander jongetje klimt over de onderwater rotsen richting zijn familieleden die al in het water zitten. Ik zie ook een mevrouw die lijkt te roepen richting iemand die in het water zit. Kortom, er gebeurd van alles op de foto, waar je niet bij stil stond bij het maken ervan. Eigenlijk maken al die menselijke situaties de foto van het strand alleen maar mooier... Een pure moment opname die de mensen op de foto waarschijnlijk zelf niet meer zullen herinneren, maar die wel voortleven op het buroblad van mijn laptop.

Ik kan aanraden, voor de mensen die ooit naar Curaçao gaan, om een bezoekje aan deze baai te brengen. Je zal je zeker vermaken in het glasblauwe water en de heerlijke temperaturen, maar wie weet maakt er iemand wel een foto. En sta je over een paar weken op iemand zijn computer afgebeeld.

Mazzel

Bijna tijd voor een feestje

Ik ga voor deze blog even terug naar 1997. Dat is het jaar waarin het computer programm Di-Tail op de markt kwam. Di-tail is een programma van Digi Automatisering waarmee je Digi weegschalen kunt aansturen. En aangezien het bijna 2007 is, is het dus bijna tijd voor een bescheiden feestje.

Ik wil het even over de geschiedenis van het pakket hebben. In 1997 was Di-tail dus de opvolger van het Dos programma Di-Count. Officieel zou het ook Dicount 2.0 gaan heten, maar dat is nooit doorgegaan. Waarom weet ik eigenlijk niet, want bij de tijd dat het pakket uit kwam werkte ik nog niet bij Digi. Dat is wel de reden dat er nooit een eerste versie van geweest is. Ditail heeft altijd versie 2 en 3 nummers gehad. Diverse extreem goede programmeurs hebben in de loop der jaren er een goed pakket van gemaakt. Dit ging natuurlijk wel met vallen en opstaan, maar dat is bij elk programma wel het geval. Zeker met de steeds veranderde markt omstandigheden (zoals bijvoorbeeld de invoer van de Euro), blijf je vaak achter de feiten aanlopen.

Jaren lang ging dit zijn gangetje en zijn er honderden leveringen van het pakket geweest. Echter veranderd de schalen markt natuurlijk wel. De oude seriele schalen werden langzamerhand vervangen voor snellere Ethernet schalen. Nu kwam er dus een probleem met het Ditail pakket. Ditail kon alleen de oudere seriele weegschalen aansturen en dreigde dus te verouderen. Het pakket moest met zijn tijd mee. Zodoende werd in 2003 het pakket aangepast en uitgerust met een ethernet driver die door de firma Ordina was gemaakt. Dit is het bedrijf waar een tennis tournooi naar vernoemd is. Deze snelle driver is makkelijk aan te sturen en zodoende kon ik hem makkelijk aan het Ditail programma toevoegen. Het pakket kreeg ook een andere naam, en ging vanaf die dag(van de eerste levering) verder als het Di-Store pakket. Het uiterlijk werd iets aangepast, maar het belangrijkste was dat de nieuwe type schalen nu ook konden worden aangestuurd. En nu, in het negende levens jaar van het pakket (dat is extreem lang voor een software pakket), is het nogsteeds up to date met de nieuwe type schalen. Vandaag nog heb ik de nieuwste sm880 schaalsoftware versie 2.0 toegevoegd. Deze schaal heeft weer een ander preset layout als de 1.0 versies. Er was dus weer een aanpassing nodig, maar dat is gelukkig allemaal goed verlopen. Als de sm880 2.o vrij gegeven wordt voor de markt, is Di-Store in ieder geval daar op voorberijd. . Nogeven wat maandjes wachten en dan moet er eigenlijk wel een feestje worden gegeven.

Nogeven wat informatie.
Ditail kon de volgende weegschalen aansturen : SM25,SM60 en SM70.
De update van het Di-Store pakket kan de volgende schalen ook ondersteunen : SM300, SM500, SM880, DP90,DPS90 en de 3600 inpak machines.

Mazzel

The Prince en het zwembad

Terwijl de Prince of Persia (door mij bestuurd natuurlijk) als een razende roeland door Babylon heen rent, en daar een enorme held uithangt. Zijn de helden daden in het zwembad nergens terug te vinden.

De week na de terugkomst van Curaçao zwom ik maarliefs 18:43.... Dat is ruim een minuut boven mijn persoonlijk record. Helaas was de tweede week niet erg veel beter. Toen zwom ik 18:26, en dat is zelfs voor de oude zwembroek tijden, langzaam te noemen. Nee, ik ging met een bloedvorm de vakantie in (een persoonlijk record van 17:40), maar kwam er beroerd uit. Waarschijnlijk heeft het Sonja Bakker project hier mee te maken, maar of dat echt zo is moeten we nog maar afwachten. Het afvallen is zijn derde week in gegaan en als het meezit is dit voor mij de laatste. Dan moet ik op de 78 kilo grens aankomen, zodat ik weer meer mag eten. Hoperlijk kan ik dan ook wat 'Prince' helden daden in het 25 meterbad van Hoorn terug zien.

Hoe dan ook, morgen staat er weer een zware zwemsessie op het menu. En ondanks dat Mark dan de kans heeft om mij in zijn geheel uit de top tien snelste tijden te knikkeren, zal ik me als een waardige 'zwem Prince' verdedingen. Agains all odds...Strijdend ten onder (figuurlijk)... Duim voor me....

Mazzel

The Prince of Persia

Als kind vond ik spelletjes spelen op de computer altijd fantastisch. Ik kan me nog middagen herinneren dat we met vrienden afspraken om diverse spelletjes te spelen bij iemand thuis. Dat is zelfs ook wel een s'nachts geweest, als we echt het einde van een spel wilde weten. Later is het spelletjes spelen idee een beetje vervaagd. Ik vond het eigenlijk niet meer zo leuk, en ging me meer orienteren op het maken van programma's. Maar toch kon ik het niet laten om een playstation 2 te kopen. Ik had, een aantal jaren geleden, een spel gezien waar je ook zo'n gun bij kon kopen. Nou, dat was wel gaaf natuurlijk. Zodoende nam de playstation 2 toch zijn intrede. Bij vrienden heb ik toen het spel van de prince of persia gezien, en daar gaat deze blog file over...

Het kwaliteits nivo is enorm vooruit gegaan. Ik ben de MSX nog gewent. En dat was al een enorme ervaring (toen ik nog klein was). Nou, de spellen van tegenwoordig zijn allemaal in 3D met ernorme grafische effecten erin. Dit houd echter niet in dat de spellen ook beter zijn geworden. In veel gevallen is het spel gewoon te ingewikkeld om te spelen. Maar misschien ben ik daar ook wel te oud voor geworden. Hoe dan ook, het spelen van The Prince of Persia gaat me wel aardig af. Ik heb (met hulp van het internet), de eerste twee delen al uitgespeeld, en ben dus nu met deel 3 bezig. Het mooie van deze reeks Prince spellen is eigenlijk het verhaal. Ik ervaar het spel eigenlijk zowat als een tekenfilm. Er komen namelijk ook veel filmpjes in voor die het verhaal duidelijk maken. Spelender wijs kom je dus steeds verder in het verhaal waarin je steeds maar weer een oplossing moet verzinnen. Soms om ergens uit te komen, en soms moet je tegenstanders in elkaar beuken omdat die je de weg versperren.

Verhaal lijn.
Deel 1 --The Sands of Time.
De Prince doet mee aan de oorlog tegen een buurland. Je vader heeft het op een accoordtje gegooit met een of andere magie-er die daar woont. De oorlog duurt maar kort, en al snel kom je erachter waarom de magie-er deze hoogverraad pleegde. Hij zit namelijk achter de Sands of time en de dolk. Deze Sands (en de dolk) komen van een eiland af en er wordt beweerd dat je er mee kunt tijd reizen en ook dat je er onstervelijk van kunt worden. De magie-er weet dit maar kon nooit bij die Sands komen. Nu dat de oorlog voorbij is grijpt hij zijn kans. Hij krijgt het voor elkaar dat de Prince de tijdsdolk in de zandloper steekt en zodoende barst de hel los. Alle mensen in de omgeving veranderen in monsters, en alleen jij en de dochter van de verslagen sultan blijven 'normaal'. In dit eerste deel is het jou taak om de zandloper terug te vinden en de tijds dolk nogmaals in de zandloper te steken, zodat de gebeurtenissen van het spel weer ongedaan worden gemaakt.

Deel 2 -- The Warrior within.
Eind goed al goed zou je zeggen (na deel 1). Nee dus.... Omdat je de tijdlijn hebt veranderd zit er een monster achter je aan die de Dahaka heet. Dit is de bewaker van de tijnlijn, en deze is pissed off omdat je daarmee geknoeit hebt. Dit monster is niet te verslaan en daarom ga je naar het eiland waar de Sands of Time zijn ontworpen. De planning is om dit te voorkomen doormiddel van terug in de tijd te reizen. De Sands worden trouwens door een keizerin gemaakt die je in het begin goed voor de gek houd. Elke keer als je denk dat je van de Dahaka af bent, komt hij je toch weer lastig vallen en moet je rennen voor je leven. Uiteinderlijk lukt het je om te voorkomen dat de sands of time worden gemaakt, en kan je einderlijk naar huis zonder dat de Dahaka nog achter je aan zit.

Deel 3 --The Two Thrones
Eenmaal thuis aangekomen kom je erachter dat de stad kompleet verwoest is. Dit komt omdat jij de tijdlijn heb veranderd in deel 2. Je hebt de ontwikkeling van de sands of time gestopt, dus kwam de sultan (in deel 1) met lege handen thuis. Echter had de magie-er andere plannen. Alleen de tijddolk had hij meegenomen en hiermee vermoord hij de keizerin des tijds. Weer een verhaal met monsters erin dus. Alleen nu is je eigen land in gevaar.... Hoe dit afloopt weet ik nog niet... Zover ben ik nog niet. Ik kan alleen vertellen dat je af en toe ook in een monster veranderd...

Mazzel

Sonja Bakker.... De afval goeroe...

Het di-eet van Sonja Bakker is wereld beroemd hier in West-Friesland. Rachel en ik hoorde er extreem goede verhalen over van kennissen en vrienden, die al vele kilo-tjes hadden verloren. Dus besloten wij het ook te proberen.

Rachel en ik zitten in de tweede week. En, eerlijk is eerlijk, het systeem werkt... Ik ben ondertussen al 3 kilo kwijt. Dat schijnt een aardige prestatie te zijn voor de weinige tijd die we nog maar meedoen. Mijn bierspier (bierbuikJE) heeft het in jaren niet zo zwaar gehad, en dat was natuurlijk de bedoeling. De streefgewicht lat heb ik op 78 kilo neergelegd, en ik zit onder tussen al op 80... Dus het gaat de goede kant op. Als het even meezit, heb ik aan het einde van de tweede week mijn doel bereikt. Dan kan ik eventueel weer wat meer gaan eten, want vooral overdag is het vrij zwaar. In de avond mag je wel genoeg eten hoor, dat valt me reuze mee. Maar overdag is het afzien. Zeker als je collega's om je heen bijna dagelijks een vette hap bestellen. De geur alleen al doet me watertanden, maar helaas....Ik moet het (vandaag) doen met 3 krekkertjes en een glas melk.....Oja, ik vergeet er nu bij te vertellen dat ik als tussendoortje een manderijn mocht eten.....HAHAHA....

Het lijkt allemaal erger als het is (ik overdrijf graag, maar dat moet nu wel bekent zijn). Het is uiteinderlijk het resultaat dat telt. De lekkere lucht van een frikandel kan zeker niet op tegen het goede gevoel van het behalen van je streefgewicht.

mazzel