Shanty

Vandaag is de dapperste hond van heel Hoorn en omstreken jarig, dus daar moet ik wel even een blogfile aan besteden.

Beroemd bij vrienden, berucht bij de postbode en de buren.... Shanty is een Yorksher Terrier, maar vele denken dat het ras een afstammeling is van de beroemde T-REX. Hij is wel een stukje kleiner dan het vlees etende monster van 65 miljoen jaar geleden, maar als je zijn tanden hebt gezien, zie je een duiderlijke vergelijking met het 14,5 meter grote wezen.

Als ik bij hem op visite ga, kom ik altijd helemaal gewassen weer thuis. Iemand helemaal afslikken is namelijk een hobby van dit hondje. Daarnaast speelt hij onophoudend met de bal. Letterlijk totdat hij er bij neervalt. Elke keer komt ie de bal weer keurig terug brengen, totdat hij na een paar uur in zijn mandje gaat liggen en in slaap valt.

Het hondje is ook een voorbeeld van een hond met principes. Als hij boos is omdat hij een tijd alleen moest oppassen, kan hij je gewoon negeren.. Dan kijkt ie je niet aan en kan je aan zijn houding zien dat ie pissed off op je is.... Pas na een tijdje kan je dan weer vrolijk met hem spelen.

mazzel.

Frankrijk... the whole story

Het leek me een keer een goed idee om mijn Frankrijk standpunt uitgebreid te omschrijven. De meeste mensen weten mijn mening wel, maar ik had het dan meestal niet goed verwoord wat ik precies allemaal bedoel. Dit komt ook omdat het een langzaam proces is geweest dat van mij een anti -Frankofiel heeft gemaakt. Laat ik wel over een ding duidelijk zijn. Ik probeer absoluut niet alle Fransen over 1 kam te halen. Er zijn vast goede Fransen....... eh... ik ken ze alleen niet, maar hoperlijk begrijpen jullie wat ik hiermee bedoel. Het is ook zeker niet mijn bedoeling dat iedereen anti Frans wordt!!! Het is gewoon een uitleg verhaaltje, zodat ik voortaan kan verwijzen naar deze weblog als het over Frankrijk gaat.

Laat ik bij het begin beginnen.
Vroeger gingen wij altijd naar Frankrijk op vakantie. Dat was altijd lachen geblazen, al zag ik wel altijd op tegen het reizen. Met zo'n caravan gaat het namelijk niet echt snel, en meestal waren we wel een dag of twee bezig voordat we op de bestemming waren. Maar daarna was het altijd plezier. Lekker zwemmen en met de Franse kinderen spelen die ook op de camping stonden. Ondanks dat je geen woord kon verstaan, was het blijkbaar wel mogelijk om met ze te communiceren. Kortom, niets aan de hand zou je kunnen zeggen. Ik nam aan dat het de normaalste zaak van de wereld was dat niemand in het buitenland Engels kon spreken. Dat kan toch, als je dat nooit meemaak????? Nee, in deze begin jaren was er nog niets te merken van het gedrag van de gemiddelde Fransman.

Pas later begonnen de eerste tekenen zich zichtbaar te maken. Het viel me op dat in andere landen mensen wel Engels konden. Oke, dat kan nogsteeds natuurlijk. Tot zo ver nogsteeds geen reden om een anti-frankofiel te worden. En zo ging het jaren lang zo door. Steeds hoorde je maar negatieve dingen over die Fransen. Laat ik er voor de duidelijkheid een aantal opnoemen die bij mij hebben mee gespeeld.

* Het laten zinken van de Rainbow Warrior.
* Nederland de schuld geven van hun drugs problemen.
* Een aparte aflevering van de vakantie man over wat Nederlandse touristen allemaal is aangedaan in Frankrijk(dit is op de dag van vandaag alleen nogmaar over Frankrijk geweest).
* Het hebben van een extreme ego zodat op de olympische spelen ook alles in het Frans omgeroepen moet worden... (he..... zo'n klein landje wel, en bv Chinees niet!!!!!)
* Over het Europees parlement. Dat die ook een keer per week/maand in een Franse stad moet zitten.
* Over de Europesche minister van Financiën. Dit moest natuurlijk een Fransman zijn.

Kortom, de balans begon, zonder dat ik daar veel aandacht aan besteed had, steeds meer in het nadeel van onze Franse vrienden te staan. Maar toch moest het hoogte punt nog komen. De druppel die de emmer deed overlopen. Een absolute daad van extreme grote ego gedrag..

Het was een eenvoudige dag in de jaren 90 ( ik breng het ook dramatisch natuurlijk). Ik was keurig naar 3fm aan het luisteren. En op vrijdag had je toen de steen en been show van Jack Spijkerman. Daar luisterde ik altijd met plezier naar. Jack was aan het protesteren. Wat bleek nou. De Fransen wouden kernproeven houden ergens in de grote oceaan. Iedereen... en ik bedoel echt iedereen, was daar op tegen. Alle landen hadden afspraken gemaakt dat ze dit niet meer zouden doen, maar daar hoeft een ego land zoals Frankrijk zich natuurlijk niet aan te houden. En toen, op die bewuste vrijdag middag, brak er iets... Dit was de druppel. Dit keer waren ze echt te ver gegaan. Vanaf die dag was Frankrijk taboe... een slechte land, met een extreme ego... Nee, vanaf die dag heb ik een Frankrijk verbod ingesteld voor mezelf. Ik mag er nooit meer naartoe. Ik wil niets met ze te maken hebben. En vanaf die dag dat mijn ogen geopend waren, viel ook pas op hoe globaal dit probleem is. Ik kwam bv in Thailand Amerikanen tegen die niet met hun Canadeze buren kunnen praten omdat ze geen ENGELS spreken maar Frans. Ze zouden, volgens deze Amerikanen, te trots zijn om engels erbij te leren. Dus het begon me op te vallen dat het meer met de taal te maken had, dan met de personen zelf. Dit taal probleem komt dus niet alleen in Belgie voor, maar overal..... HOE KAN DIT???

Ik kwam aanzetten met een groot onderzoek. De quest hoe de Fransman zo heeft kunnen afzinken was begonnen. Ik dook in de geschiedenis van Frankrijk, en ik ben er van overtuigt dat ik het gevonden heb....

Frankrijk was ooit een machtig Europees land. Ze waren welvarend en inventief. Ze waren ook erg trots op hun land, en willen uitstralen dat ze 1 volk zijn. Dit is uitermate goed te zien in in het vehaal van de Franse revolutie. Maar aan deze macht kwam op een gegeven ogenblik een einde. Het was de tweede wereld oorlog die de Fransman heeft veranderd. De snelle nederlaag tegen Nazi duitsland was vernederend. In 6 weken was het Franse leger verslagen. En Parijs werd zonder slag of stoot ingenomen door de duitsers... En het ergste kwam eigenlijk daarna pas. Ze werden door andere grootmachten bevrijd. Het waren de Amerikanen en de Engelsen die van Frankrijk weer een democratie hebben gemaakt. Alle aanwijzingen wijzen erop dat ze dit niet hebben kunnen verwerken. Ze zijn na de 2de wereld oorlog ook geen lid van de Navo geworden. Reden... ze vonden dat Amerika te veel invloed had. Waarom?.... als je net bevrijd ben. Nee, de echte reden was omdat dan duiderlijk was dat ze niet meer te vertellen hadden. Ze wilde hun hand in eigen boezem houden. En vanaf 1945 af is het berg afwaards gegaan met de mentaliteit van de Fransman. Daarom spreken ze geen engels. Hun taal is nog hun enige trots..

Oke, dit was het wel...
mazzel

Kleine verbetering

Het was vorige week maandag zo droevig, dat ik bij baantje 27 gewoon gestopt ben met zwemmen. Ik wou absoluut niet hebben dat ik met de 1 kilometer schoolslag in de 19 minuten zou eindigen, en daar leek het wel op. Er was toen simpel weg nog maar een optie... en dat was stoppen.

Ja, de Amerikanen kennen 9-11... Jeroen kon vorige week dus 9-4 als dieptepunt.. Daar moest iets aan veranderen. Ik vond dat ik gestraft moest worden van de vernederingen die ik de laatste tijd in het zwembad meemaak. Ik heb de donderdag erop meteen ingelast als 'straf dag'. Ik zou, in mijn eentje, terug gaan naar het zwembad, en daar de DRIE kilometer schoolslag zwemmen. 120 baantjes achter elkaar door zwemmen moet toch wel goed zijn voor je conditie dacht ik zo. Dus de donderdag werd een super sportieve dag. Ik ging keurig op de fiets naar het zwembad (20 minuutjes fietsen), en dan 120 baantjes zwemmen en dan ook weer terug fietsen (natuurlijk). Het Jeroen record op de 3 kilometer stond op 57 minuten en 57 secondes. Dat was trouwens gezwommen in een periode dat ik ook niet in vorm was, dus echt scherp stond die niet. Het verbreken van het record was een leuke opsteker, maar dat was niet het doel van de avond. Nee, het moest een straf avond worden. Ik wilde zo lang mogelijk een vast tempo vast houden en dat ging eigenlijk de eerste anderhalve kilometer vrij groed. Bij de eerste kilometer tikte ik aan op 18:42, en geloof me. Dat had ik die maandag niet gehaald als ik niet gestopt was. Ik moest daarna nogwel even 80 baantjes extra zwemmen. Ik wist dit lekkere tempo tot een baantje of 60 a 70 vol te houden. Toen werd het ook drukker in het zwembad, en ik begon toen toch wel moe te worden. Ik had na die 60 baantjes wel al een voorsprong van 30 secondes op het record schema, en dat vond ik ruim genoeg. Zodoende heb ik de overige 60 baantjes op een langzamer schema gezwommen, en tikte uiteinderlijk aan op 57 minuten en 27 secondes. 30 secondes sneller dus dan het record. Eindelijk weer eens positief zwem nieuws. Ik heb sinds weken niet meer zo lekker (en met plezier) gezwommen.

Gister (9-11) mocht ik weer met Mark de slopende 1 kilometer schoolslag zwemmen. Deze afstand is eigenlijk net te lang voor een sprint. Ik vergelijk hem wel eens met de 1500 meter op de schaatst. Je kan kompleet kapot gaan, maar dat maakt het wel een mooie afstand. Mark en ik zwemmen hem dan ook al jaren. Gister was trouwens de 82ste editie van de geregistreerde 1 kilometer. Dit houd in dat sinds 13 december 2004 de tijden worden bijgehouden om te kijken of we voorderingen maken.

Ik maar hopen dat de conditie training van afgelopen donderdag geholpen had. Ik mocht op kop vertrekken en probeerde weer zo lang mogelijk een vast tempo vol te houden. De eerste 250 meter wist ik in 4:29 af te leggen. Dat is nog onder het 18 blank schema. Bij baantje 20 (500 meter) tikte ik aan op 9:02. Net 2 secondes achter op het 18 blank schema. Daarna ging het langzamerhand bergafwaarts. Maar toch wist ik de schade beperkt te houden. Ik tikte uiteinderlijk aan op 18:16, en dat is sinds de zwemdip wel de snelste tijd. Ook Mark had zijn avond niet echt. Hij wist voor het eerst sinds de turbo broek niet in de 17 minuten te zwemmen. Hij zette 18:01 op de klok neer.

Oke, hoperlijk gaat het volgende week weer zo lekker als deze week. En anders is er misschien wel weer een straf dag nodig.
Mazzel

Jeugdsentiment

Rachel had het laatst in haar blog al over jeugdsentiment, en ook ik heb daar wel wat over te vermelden. Ik werd laatst namelijk aangenaam verrast toen ik in de Avro bode aan het lezen was. Daarin werd verteld dat SBS6 de populaire jaren 70/80 serie 'The incredible Hulk' gingen herhalen. Nou, als er iets 'jeugdsentiment' is, dan is dat het wel.

Ik kan me als klein Jeroentje nogwel herinneren dat ik altijd naar deze serie keek. Hij hoort zeker thuis in het rijdje Knight Rider, A-Team en Battlestar Galactica, maar was volgens mij wel wat ouder dan die series. Ik heb nu alweer een paar afleveringen gezien, maar kan me eigenlijk geen een aflevering herinneren. Dat is natuurlijk alleen maar een voordeel, want dan blijf je natuurlijk verrast. Je krijgt als fan trouwens wel een overdosis Hulk voorgeschoteld, want er is letterlijk elke dag een aflevering te zien. Of het nu door de weeks is, of in het weekeinde, dat maakt niet uit voor de programmeurs van SBS6. Je moet alleen zo vroeg je bed uit, want het wordt om kwart over zes in de ochtend uitgezonden. Zo vroeg ga ik natuurlijk mijn bedje niet uit, dus neem het lekker op..



Dat het al een wat oudere serie is, is wel duidelijk te zien. Ik moest de eerste keer dat ik keek enorm lachen. De Hulk was in gevecht met een grizly beer en uiteinderlijk vloog deze tientallen meters hoog door de lucht toen de Hulk een beetje kwaad werd. Ideaal... ik kwam niet meer bij van het lachen. Dat heeft iets weg van als BA uit the A-team elke keer aan het lassen was. Echt een feel good serie, waar ik al eens een blogfile aan besteed heb. Het lukt hem ook altijd om de Hulk te worden zonder dat iemand dat door heeft. Dus meestal wordt hij in elkaar geslagen en de daders lopen dan weg... Dan is er dus even tijd om goed groen te worden, en dan gaat hij achter de daders aan. Die dan nooit weten waar het monster vandaan komt. Ondanks dit alles, blijft het leuk om de serie weer eens terug te zien.

Mazzel