Now I am the master

Ik kan me een stukje uit Star Wars deel 4 nog zo goed herinneren. Darth Vader staat tegen over Obi Wan en zegt de legendarische zin. "When I left I was just the student... Now I am the master....". Hij had nu de kans om zijn oude leraar te verslaan, en dat lukte hem ook nog...

Een vergelijkbare situatie had ik vandaag in het zwembad. Ik had mijn moeders vriend Bram uitgenodigd om een keertje tegen mij te gaan zwemmen. Bram is de gene die ons (mijn zus en ik) heeft leren zwemmen. Kortom, mijn oude leermeester van weleer. Ook ik heb (net als Vader) al een hele tijd niet meer tegen mijn meester "gestreden", kortom het leek erg spannend te gaan worden.

Eerlijk gezegt had ik de beste papieren. De afgelopen vijf jaar heb ik bijna wekelijks gezwommen. Bram heeft in die 5 jaar bijna geen zwembad meer gezien. Bram had als voordeel dat hij een behoorlijke conditie heeft. Dat komt omdat hij veel aan fitnes doet... Die goede conditie heb ik weer niet... Dus helemaal duidelijk wie er zou gaan winnen was bijlange na niet zeker. De gedachte dat ik misschien wel eens zou kunnen verliezen heeft ervoor gezorgd dat ik afgelopen zaterdag voor de zekerheid een nieuwe turbo broek heb aangeschaft. Ik had de laatste tijd al het idee dat de oude was uitgewerkt. Die zwembroekjes van tegenwoordig slijten wel erg hard, want ik had heb pas in mei gekocht. Maar helaas was de vorm van de eens gestroomlijnde zwembroek verdwenen. De elastiek "spanning" was simpel weg niet meer wat het hoorde te zijn.

Ik mocht op kop vertrekken, en als je dan je nieuwe zwembroek niet goed vastbind, glijd deze gemakkelijk van je kont af... Dat probleem was snel verholpen, maar heeft er wel voor gezorgt dat ik 10 a 15 secondes achterstand had opgelopen. Ik ging deze eerste 2 banen zo langzaam dat Bram maar besloten had om me in te halen. Maar bij baan drie had ik hem al weer ingehaald en zwom zonder veel moeite bij hem weg. En ondanks dat het de eerste twee banen had verkloot, ging het eigenlijk wel erg goed.... De nieuwe turbo broek leek te gaan werken. Nadat ik Bram een keer of 8 had ingehaald, maakte ik me dus geen zorgen meer om de winst. Ik wilde evengoed een redelijke eindtijd neerzetten, en verrassend genoeg lukte dat dus. Ik zette 18:17 op de klok neer. Dat is een redelijk snelle tijd. En meegerekend dat ik 10 tot 15 secondes had verloren in de eerste 2 banen, dacht ik dat ik met deze nieuwe turbo broek de 18 minuten grens misschien wel weer kon proberen te breken.

Bram besloot om de 2de run van 40 banen niet op kop te gaan zwemmen. Hij bleef wel lekker baantjes trekken, maar had ingezien dat het geen zin had omdat in wedstrijd verband te gaan doen. Ik ging dus alleen op jacht naar de gevreesde 18 minuten grens op de 1 kilometer schoolslag. De laatste keer dat ik dat gered had was voor de vakantie geweest. Ergens begin juli, dus dat was wel even terug. Ik wist het schema lang vol te houden, maar vanaf baantje 25 ging het langzamerhand trager. Mijn voorsprong, die al niet te groot was, begon te slinken. Kortom, het werd wel even spannend. Maar na baantje 30 ging het weer wat beter. Ik wist uiteinderlijk 17:57 op de klok neert te zetten. Kijk... einderlijk weer een succes op de 1 kilometer..

mazzel