Er zitten weer 8 kilometers op, en dat betekend natuurlijk dat ik weer alle afstanden heb gezwommen. In totaal zit ik nu dus op 40 kilometer en dat betekend dat ik ongeveer bij de Zeeburger tunnel zit op de weg naar Mark en Yvette.
Zoals de titel van deze blog al aangeeft, heb ik het geen negende keer gered om een record op de 3 kilometer te zwemmen. Aan alles komt helaas een einde. Dit hielt niet in dat ik het niet geprobeerd heb... Ik kwam vrij dicht bij.. namelijk op 55:15 (ik heb wat met vijven)... Dat is maar 10 secondes langzamer, en dat is eigenlijk niets als je bedenkt dat ik 120 baantjes zwem op deze lange afstands avond. Geeneens een halve baan. Na 1 kilometer had ik al een achterstand van 7 secondes. Dit kon gouw, omdat ik de vorige keer wel erg snel van start was gegaan. De overige 2 kilometer bleef ik wel constant zwemmen. Dus dat is een goed teken. Toen ik op baantje 110 aantikte, zat er in preciepe nogwel een record in. Dan moest ik er alleen nogwel een behoorlijke sprint uit halen. Die laatste 250 meter moest dan in 4 minuut 30, en dat is 54 secondes over elke 50 meter. Bij baantje 112 lukte dat, maar toen sloeg het noodlot toe. Ik kreeg kramp verschijnselen. Eigenlijk had ik nog mazzel dat het niet helemaal doorzette, anders had ik meteen moeten stoppen. Nee, ik kon de laatste 8 baantjes gewoon uitzingen, wetend dus dat het record zou blijven staan. Mischien dus een volgende keer........
Over de overige afstanden hoef ik niet veel te vertellen. Er waren maar 2 afstanden die er echt positief uitschoten, en dat waren de 250 meter en de 1 kilometer. Op de 250 meter wist ik precies mijn pr te evenaren. Precies 4 minuut 15 dus... De 1 kilometer ging in 17:57, en dat is de derde keer dat ik de 18 minuten grens wist te doorbreken.
Volgende keer weer meer.
Mazzel.
26 februari 2007
23 februari 2007
Oma's Battlestar avondje
Ik kan me nog herinneren dat ze de tv serie Battlestar Galactica gingen herhalen toen mijn zus en ik nog klein waren. We konden de serie dus al van toen we nog kleiner waren. Toen waren we dus al fan geworden. Daar komt dus waarschijnlijk mijn verslaving voor SF vandaan. Maar,..... eerlijk is eerlijk... Dan moet ik ook even de tekenfilm serie 'Er was eens de ruimte' noemen. Ook die serie heeft op SF gebied, heel veel invloed op mij gehad toen ik nog klein was.
Hoe dan ook. De serie werd herhaald op een zondag avond, en dat viel precies samen met studio sport. Mijn ouders vonden het geen goed idee om de tv dan maar op de oude serie te zetten. Dat was even balen. Een video recorder hadden we toen namelijk nog niet. De reddende hand kwam uit de hoek van onze oma. Die woonde namelijk op 2 minuten lopen bij ons vandaan. Oma wou eigenlijk zelf ook graag studio sport kijken, maar vond het ook wel weer gezellig als ik en mijn zus op visite kwamen. Op een of andere manier werd de afspraak gemaakt dat we dus op zondag naar mijn oma gingen. Achteraf hebben we te horen gekregen dat mijn oma het dus wel altijd gezellig vond dat we er waren, maar aan de serie zelf vond ze helemaal niets aan. Dat kan je van een oma natuurlijk ook niet verwachten. Het was waarschijnlijk haar enigste SF serie die ze ooit gezien heeft in haar hele leven. Ze begreep er vast niets van. Hoe dan ook, ik heb er een goede herinnering aan.
Nou kreeg ik laatst van Rachel een DVD box van Battlestar Galactica (voor valentijns dag). Ik heb er natuurlijk al een paar afleveringen van bekeken. En elke keer als ik weer een aflevering bekijk, moet ik toch even terug denken aan die zondag avonden die mijn zus en ik bij mijn oma doorbrachten.
Mazzel
Hoe dan ook. De serie werd herhaald op een zondag avond, en dat viel precies samen met studio sport. Mijn ouders vonden het geen goed idee om de tv dan maar op de oude serie te zetten. Dat was even balen. Een video recorder hadden we toen namelijk nog niet. De reddende hand kwam uit de hoek van onze oma. Die woonde namelijk op 2 minuten lopen bij ons vandaan. Oma wou eigenlijk zelf ook graag studio sport kijken, maar vond het ook wel weer gezellig als ik en mijn zus op visite kwamen. Op een of andere manier werd de afspraak gemaakt dat we dus op zondag naar mijn oma gingen. Achteraf hebben we te horen gekregen dat mijn oma het dus wel altijd gezellig vond dat we er waren, maar aan de serie zelf vond ze helemaal niets aan. Dat kan je van een oma natuurlijk ook niet verwachten. Het was waarschijnlijk haar enigste SF serie die ze ooit gezien heeft in haar hele leven. Ze begreep er vast niets van. Hoe dan ook, ik heb er een goede herinnering aan.
Nou kreeg ik laatst van Rachel een DVD box van Battlestar Galactica (voor valentijns dag). Ik heb er natuurlijk al een paar afleveringen van bekeken. En elke keer als ik weer een aflevering bekijk, moet ik toch even terug denken aan die zondag avonden die mijn zus en ik bij mijn oma doorbrachten.
Mazzel
20 februari 2007
James Brown is still alaaf
Het was me, als noordeling, eigenlijk nog nooit echt opgevallen hoe omvangrijk het carnaval spektakel daadwerkelijk is. Maar daar is dit jaar dus verandering in gekomen.
Afgelopen zaterdag gingen we weer naar Brunssum toe omdat Yvette haar verjaardag vierde. Brunssum ligt natuurlijk in het verre zuiden van het land, dus kwam ik voor het eerst in deze regio tijdens de beroemde carnaval periode. De straten waren vrolijk versiert en er liepen allemaal kinderen rond die keurig verkleed waren. Eenmaal aangekomen zaten we keurig naar de Limburgse televisie te kijken die een uitgebreid verslag liet zien van een carnaval feest. Het ene hoempapa nummer na het ander kregen we te verwerken. Ik moet toegeven dat je er vanzelf vrolijk van wordt. In het begin had ik nog het idee dat dit snel zou vervelen, maar daar zat ik dus vreselijk naast. Op de verjaardag werd al snel duidelijk dat bijna het gehele bedrijfs leven op zijn gat ligt in deze dagen. Dat werd namelijk wel duidelijk uit de gesprekken die dus in het algemeen over carnaval gingen. En, nu dat ik dat ook weet, valt het op dat het vrij rustig is bij ons op de helpdesk. Wij hebben namelijk veel klanten die in het zuiden zitten.
Op zondag zijn Rachel en ik naar de optocht in Zwaag geweest. Zwaag staat bekent dat ze de grootste carnavals optocht van boven de rivieren organiseren. Daar ben ik wel meer geweest, en dat is altijd interesant om te gaan bekijken. De hele dorpsstraat zag weer zwart van het volk. Zwart was ook de wagen waar James Brown werd 'ge-eerd'. Hij mag dan wel niet meer leven, maar hij blijft Alaaf........... De gehele optocht duurde ruim een uur, en dan krijg je het vanzelf koud als het 'maar' 6 graden is. Dat heb ik geweten ook, want ik ben nu niet helemaal lekker. Het zwemmen is gister (op maandag) dus ook niet doorgegaan. Hoperlijk ben ik donderdag weer helemaal de oude, anders gaat het weer een week langer duren voordat ik het 'Ik ben naar Mark en Yvette gezwommen' feest kan organiseren.
Mazzel
Afgelopen zaterdag gingen we weer naar Brunssum toe omdat Yvette haar verjaardag vierde. Brunssum ligt natuurlijk in het verre zuiden van het land, dus kwam ik voor het eerst in deze regio tijdens de beroemde carnaval periode. De straten waren vrolijk versiert en er liepen allemaal kinderen rond die keurig verkleed waren. Eenmaal aangekomen zaten we keurig naar de Limburgse televisie te kijken die een uitgebreid verslag liet zien van een carnaval feest. Het ene hoempapa nummer na het ander kregen we te verwerken. Ik moet toegeven dat je er vanzelf vrolijk van wordt. In het begin had ik nog het idee dat dit snel zou vervelen, maar daar zat ik dus vreselijk naast. Op de verjaardag werd al snel duidelijk dat bijna het gehele bedrijfs leven op zijn gat ligt in deze dagen. Dat werd namelijk wel duidelijk uit de gesprekken die dus in het algemeen over carnaval gingen. En, nu dat ik dat ook weet, valt het op dat het vrij rustig is bij ons op de helpdesk. Wij hebben namelijk veel klanten die in het zuiden zitten.
Op zondag zijn Rachel en ik naar de optocht in Zwaag geweest. Zwaag staat bekent dat ze de grootste carnavals optocht van boven de rivieren organiseren. Daar ben ik wel meer geweest, en dat is altijd interesant om te gaan bekijken. De hele dorpsstraat zag weer zwart van het volk. Zwart was ook de wagen waar James Brown werd 'ge-eerd'. Hij mag dan wel niet meer leven, maar hij blijft Alaaf........... De gehele optocht duurde ruim een uur, en dan krijg je het vanzelf koud als het 'maar' 6 graden is. Dat heb ik geweten ook, want ik ben nu niet helemaal lekker. Het zwemmen is gister (op maandag) dus ook niet doorgegaan. Hoperlijk ben ik donderdag weer helemaal de oude, anders gaat het weer een week langer duren voordat ik het 'Ik ben naar Mark en Yvette gezwommen' feest kan organiseren.
Mazzel
14 februari 2007
Spec edit 1.0
Vorige week reed ik, samen met een collega van me, van het hotel naar ons filiaal in Antwerpen voor de cursus (zie vorige blogfile). We hadden het over de inhoud van de cursus dagen en wat we eventueel nog missen om de klanten nog beter te kunnen helpen. Mijn collega kwam op het idee dat we eigenlijk nog de mogelijkheid missen om op afstand de instellingen van onze nieuwste type weegschaal te kunnen wijzigen. Eigenlijk moest dit makkelijk kunnen, omdat het een computer weegschaal is. Verder hebben we het daar niet meer over gehad, maar toch borrelde dat gesprek nog even na in mijn gedachte. Toen ik afgelopen donderdag weer terug op de helpdesk was, heb ik uitgezocht of er een mogelijkheid bestond om dit makkelijk te kunnen maken in de vorm van een computer programma.
De moeilijkheids graad ligt in de verschillende schaalsoftware versies. Bij elke nieuwe versie komen er weer meer schaal instellingen bij (de markt staat niet stil). Hier moet natuurlijk rekening mee gehouden worden. Bovendien moet het computer programma de zelfde 'looks' hebben als de weegschaal instellingen schermen. Zodoende kan iedereen die met de weegschaal overweg kan, ook het computer programma bedienen.
Kijk.... Hier lag een ware programmeer uitdaging voor me. Als een klein kind zat ik donderdag achter mijn laptop te werken. Het namaken van de schermen bleek kindelijk eenvoudig te zijn. Je kan in de weegschaal namelijk een schermvoorbeeld maken van elke willekeurig scherm dat je maar wilt. Dit komt overeen met de printscreen functie in Windows. Het grafisch gedeelte had ik dus zo voor mekaar. Nee, de echte uitdaging zat in de database waar de instellingen in stonden. Niet dat die moeilijk in elkaar zat, maar ik wist niet een twee drie waar ik naar zocht. Ik had het namelijk nog nooit eerder uitgezocht. Toen ik dit eenmaal door had, kon ik pas echt beginnen met programmeren. De afgelopen paar dagen was ik, tussen alle telefoontjes door, aan het programmeren aan de Spec editor 1.0. Een instelling in de weegschaal wordt namelijk een spec genoemd. Het idee hoe ik het moest maken had ik al snel uitgewerkt, maar het was even werk om alles in het programma te krijgen. Vandaag was het dus zover... De eerste officiele versie was klaar.
Nu is het dus mogelijk om de schaal instellingen via een pc aan te passen. Dit heeft geen nut als de klant maar een paar schalen heeft. Dan kan je net zo goed naar de schaal toe lopen en het handmatig doen. Nee, het programma is gemaakt voor de wat grotere klanten die met grote servers werken. Die servers staan in kontact met alle weegschalen over (bijvoorbeeld) het hele land. Nu kunnen we dus bij wijze van spreken de schaal instellingen in Groningen kontroleren en eventueel aanpassen.
Mazzel
De moeilijkheids graad ligt in de verschillende schaalsoftware versies. Bij elke nieuwe versie komen er weer meer schaal instellingen bij (de markt staat niet stil). Hier moet natuurlijk rekening mee gehouden worden. Bovendien moet het computer programma de zelfde 'looks' hebben als de weegschaal instellingen schermen. Zodoende kan iedereen die met de weegschaal overweg kan, ook het computer programma bedienen.
Kijk.... Hier lag een ware programmeer uitdaging voor me. Als een klein kind zat ik donderdag achter mijn laptop te werken. Het namaken van de schermen bleek kindelijk eenvoudig te zijn. Je kan in de weegschaal namelijk een schermvoorbeeld maken van elke willekeurig scherm dat je maar wilt. Dit komt overeen met de printscreen functie in Windows. Het grafisch gedeelte had ik dus zo voor mekaar. Nee, de echte uitdaging zat in de database waar de instellingen in stonden. Niet dat die moeilijk in elkaar zat, maar ik wist niet een twee drie waar ik naar zocht. Ik had het namelijk nog nooit eerder uitgezocht. Toen ik dit eenmaal door had, kon ik pas echt beginnen met programmeren. De afgelopen paar dagen was ik, tussen alle telefoontjes door, aan het programmeren aan de Spec editor 1.0. Een instelling in de weegschaal wordt namelijk een spec genoemd. Het idee hoe ik het moest maken had ik al snel uitgewerkt, maar het was even werk om alles in het programma te krijgen. Vandaag was het dus zover... De eerste officiele versie was klaar.
Nu is het dus mogelijk om de schaal instellingen via een pc aan te passen. Dit heeft geen nut als de klant maar een paar schalen heeft. Dan kan je net zo goed naar de schaal toe lopen en het handmatig doen. Nee, het programma is gemaakt voor de wat grotere klanten die met grote servers werken. Die servers staan in kontact met alle weegschalen over (bijvoorbeeld) het hele land. Nu kunnen we dus bij wijze van spreken de schaal instellingen in Groningen kontroleren en eventueel aanpassen.
Mazzel
7 februari 2007
Cursus dagen
Deze week werden er voor mijn werk cursussen gegeven in Antwerpen. Nou is het simpel weg te druk op het werk om de gehele week weg te blijven van de helpdesk. Dus ik heb het bij de eerste drie dagen gehouden. Ergens wel jammer, want in dag 4 en dag 5 worden ook nog interesante dingen besproken.
Maandag ochtend vertrok ik met een bus van de zaak richting Antwerpen. Erg vroeg natuurlijk, want we zouden om 9 uur al beginnen. In Nederland zelf had ik helemaal geen files. Alleen bij Antwerpen zelf was er wat langzaam rijdend verkeer. Maar dat was gelukkig niet zo erg, zodat ik alsnog dik optijd was. Daar zat ik dan, met allemaal knappe koppen uit diverse landen die ook aan de opleidingen meededen. Daarom moest de uitleg ook in het Engels gebeuren natuurlijk. Maar voor alle aanwezigen was dit totaal geen probleem. Het 'theorie stampen' kon beginnen, en dat hield niet op tot aan het einde van de derde dag. Op dinsdag hadden we het zelfs tot half acht geschopt voordat we het pand verlieten.
In de avonden gingen we met de diverse cursisten uit eten. Dit was niet alleen erg gezellig, maar ook erg interesant. Zo kregen we ook buitenlandse werk situaties te horen, en hoe hun met sommige situaties omgingen. Na het eten gingen we in het hotel nogeven een biertje pakken aan de bar. Dit is een soort traditie geworden, want ik ben wel meer in dat hotel gebleven als ik meerdere dagen in Antwerpen moest zijn.......Morgen weer gewoon werken op de helpdesk... Kijken wat er allemaal gebeurd is in die drie dagen.
Mazzel
Maandag ochtend vertrok ik met een bus van de zaak richting Antwerpen. Erg vroeg natuurlijk, want we zouden om 9 uur al beginnen. In Nederland zelf had ik helemaal geen files. Alleen bij Antwerpen zelf was er wat langzaam rijdend verkeer. Maar dat was gelukkig niet zo erg, zodat ik alsnog dik optijd was. Daar zat ik dan, met allemaal knappe koppen uit diverse landen die ook aan de opleidingen meededen. Daarom moest de uitleg ook in het Engels gebeuren natuurlijk. Maar voor alle aanwezigen was dit totaal geen probleem. Het 'theorie stampen' kon beginnen, en dat hield niet op tot aan het einde van de derde dag. Op dinsdag hadden we het zelfs tot half acht geschopt voordat we het pand verlieten.
In de avonden gingen we met de diverse cursisten uit eten. Dit was niet alleen erg gezellig, maar ook erg interesant. Zo kregen we ook buitenlandse werk situaties te horen, en hoe hun met sommige situaties omgingen. Na het eten gingen we in het hotel nogeven een biertje pakken aan de bar. Dit is een soort traditie geworden, want ik ben wel meer in dat hotel gebleven als ik meerdere dagen in Antwerpen moest zijn.......Morgen weer gewoon werken op de helpdesk... Kijken wat er allemaal gebeurd is in die drie dagen.
Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)
