Helaas geen negende keer

Er zitten weer 8 kilometers op, en dat betekend natuurlijk dat ik weer alle afstanden heb gezwommen. In totaal zit ik nu dus op 40 kilometer en dat betekend dat ik ongeveer bij de Zeeburger tunnel zit op de weg naar Mark en Yvette.

Zoals de titel van deze blog al aangeeft, heb ik het geen negende keer gered om een record op de 3 kilometer te zwemmen. Aan alles komt helaas een einde. Dit hielt niet in dat ik het niet geprobeerd heb... Ik kwam vrij dicht bij.. namelijk op 55:15 (ik heb wat met vijven)... Dat is maar 10 secondes langzamer, en dat is eigenlijk niets als je bedenkt dat ik 120 baantjes zwem op deze lange afstands avond. Geeneens een halve baan. Na 1 kilometer had ik al een achterstand van 7 secondes. Dit kon gouw, omdat ik de vorige keer wel erg snel van start was gegaan. De overige 2 kilometer bleef ik wel constant zwemmen. Dus dat is een goed teken. Toen ik op baantje 110 aantikte, zat er in preciepe nogwel een record in. Dan moest ik er alleen nogwel een behoorlijke sprint uit halen. Die laatste 250 meter moest dan in 4 minuut 30, en dat is 54 secondes over elke 50 meter. Bij baantje 112 lukte dat, maar toen sloeg het noodlot toe. Ik kreeg kramp verschijnselen. Eigenlijk had ik nog mazzel dat het niet helemaal doorzette, anders had ik meteen moeten stoppen. Nee, ik kon de laatste 8 baantjes gewoon uitzingen, wetend dus dat het record zou blijven staan. Mischien dus een volgende keer........

Over de overige afstanden hoef ik niet veel te vertellen. Er waren maar 2 afstanden die er echt positief uitschoten, en dat waren de 250 meter en de 1 kilometer. Op de 250 meter wist ik precies mijn pr te evenaren. Precies 4 minuut 15 dus... De 1 kilometer ging in 17:57, en dat is de derde keer dat ik de 18 minuten grens wist te doorbreken.

Volgende keer weer meer.
Mazzel.