De inhoud

Toen ik vorig jaar mei begon met het typen van deze weblog, wist ik natuurlijk nog niet hoe lang ik dit eventueel vol zou houden. Echt inhoudelijk erbij na denken heb ik dus nooit gedaan. Ik ben gewoon gaan zitten en begonnen met typen. Dat beviel zo goed, dat ik nu de 11de maand al inga. Maar tot nu toe ging de inhoud van de blogs altijd wel over leuke dingen. Over onderwerpen waar ik graag iets over wilde vertellen, of wat simpel weg op dat moment in me op kwam. Nu raad je het al dat het een keer moest gebeuren dat ik ook vervelende dingen mee maak. Ik heb er lang over na gedacht of ik dat wel moest verwoorden in een blogfile. Wat moeten internettende mensen nou met mijn vervelende ervaringen? Maar dit is juist de bedoeling van een weblog. Je verwoord de dingen die je meemaakt in je leven. In de titel van deze weblog staat ook : 'Wat maakt Jeroen Muis allemaal mee.'. .... Dus ik had mijn eigen vraag zelf al beantwoord.

Vorige week zondag kreeg ik te horen dat het niet goed ging met mijn oom. De man heeft zijn hele leven op de boerderij gewerkt, en het vermoeden kwam boven borrelen dat hij misschien wel eens overspannen kon zijn. Hij begon namelijk af en toe vreemde trekjes te vertonen. Op zich kan dit nog natuurlijk, maar het was toch verstandiger om eventjes een dokter te bezoeken. Die vond dat zijn reflexen wel erg vreemd waren en verwees hem meteen door naar het ziekenhuis. De doktoren daar hadden al snel door dat er iets ergs aan de hand was. Een scan wees uit dat hij een hersentumor heeft, en dat deze al vrij groot is. Opereren heeft totaal geen zin meer, en nu geven ze hem nogmaar een paar maanden te leven.

Zo loop je vorige week nog rond zonder ook maar 1 lichamelijke klacht te hebben, en de volgende week hebben de doktoren je al opgegeven. Ja, het kan snel gaan in het leven. Eigenlijk houden mensen hier nooit rekening mee. Je weet dat je een keer dood gaat, maar gevoels matig kan je dat niet beseffen. Het is toch altijd zo dat je pas dood gaat als je erg oud bent? Dat dus de tijd je grootste vijand is die je levenskoortje ooit een keer doorhakt. Dan pas is het, voor je gevoel, te verklaren. Omdat je hier niet vaak bij stil staat, denk ik dat je eigenlijk te weinig geniet van het leven. Dat zouden wij mensen eigenlijk nog meer moeten doen dan dat we dat nu doen.

Ik wil daarom deze blogfile afsluiten met de volgende tekst....
Sommige mensen denken dat de tijd een monster is, die je je hele leven achtervolgt. En je uiteinderlijk te pakken krijgt. Maar ik denk liever dat de tijd je vriend is, die je hele leven bij je is. En jou doet beseffen dat je van elk moment moet genieten. Omdat dat moment nooit meer terug komt.

Mazzel.