Het werd nogeven spannend of de kijkavond wel door zou gaan. Het regende s'avonds namelijk eventjes behoorlijk, terwijl het overdag juist lekker weer was geweest. Ramon smste dat hij ook wel naar de maans verduistering wilde gaan kijken, dus hadden we overlegd dat we daar nogwel even over zouden bellen als het zover was..... Gelukkig werd het tegen een uur of 8 toch langzamerhand weer wat helderder, en konden we het maantje gewoon weer zien. De kijkavond ging dus gelukkig gewoon door. We hebben Ramon gebeld en verteld over de kijkavond van de stichting, en ook hij vond dat een leuk idee om een keer mee te maken.
Om half twaalf hadden we op het schoolplein van de Copernicus afgesproken, want daar stonden de telescopen opgesteld. Het was niet echt druk, maar dat heeft ook zo zijn voordelen. Dan hebben de experts meer tijd om dingen persoonlijk uit te leggen. Een man was met zijn telescoop naar Saturnus aan het kijken. En de bezoekers konden een voor een ook eventjes naar dit schouwspel kijken. Toen ik de planeet bekeek, besefte ik dat dit de eerste keer was dat ik deze planeet echt zelf gezien heb.. Ik wist van tv en het internet wel hoe hij eruit zag, maar ik had er nog nooit via een telescoop naar gekeken. Het mag duidelijk zijn dat het een indrukwekkende ervaring was. Ik heb zelf trouwens wel een sterrenkijker, maar meer dan de maan heb ik daar niet mee kunnen zien. Het is namelijk veel moeilijker dan dat het lijkt om eventjes een ster of planeet op te zoeken. Zeg maar gerust dat me dat dus nooit gelukt is. Maar nu dat ik Saturnus in het echt heb gezien ga ik het toch wel weer eens proberen.
Tegen twaalf uur was de maan helemaal verduisterd, en kwam de rode gloed helemaal tot zijn recht. Niet lang daarna werd het trouwens weer bewolkt en begon het behoorlijk te regenen. Rachel en ik kwamen dus nog verzopen thuis ook. Maar, wel met een behoorlijke leuke vervaring rijker..
Mazzel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten