Einderlijk !!! nieuw record op de 1000 meter

Het leek een onmogelijke opdracht te zijn worden. Sinds juli 2006 was het record op de 1000 meter schoolslag onberijkbaar. Zeker na het gehele Sonja Bakker verhaal, waarbij de zwemtijden als een pudding in elkaar zakte. Langzamerhand werd het daarna wel weer beter, maar het niveau van juli 2006 was toch elke keer een brug te ver. Het beste tot nu toe was een verdwaalde 17:44 van een paar maanden geleden. Even was ik in de veronderstelling dat het record toch ooit nog zou gaan sneuvelen, maar die periode daarna moest ik het doen met 17:50 en hoger.

Aanvankelijk ging het de laatste tijd weer lekker. Vooral op de 3000 meter was het elke keer erg spannend. De laatste drie keer dat ik deze afstand zwom, kwam ik elke keer net iets te kort voor het record. De laatste keer slechts 1 seconde. Ja, op 120 baantjes zwemmen, slechts 1 seconde te kort zwemmen is enorm frustrerend. Zeker als je weet dat ik het grootste deel van de race op 6 a 7 secondes voorsprong zat. Kat in het bakkie dacht ik. Dit wordt de eerste 54 minuter. Maar de gevreesde man met de hamer is on ontkoombaar op deze enorme afstand. Binnen 4 a 6 banen was ik de gehele voorsprong kwijt, en moest vechten als een leeuw om toch 55:01 op de klok neer te zetten.

Aangezien het dus goed ging op de 3ooo meters, dacht ik dat het met de sprint avond ook wel goed moest gaan. De laatste heb ik vorige week vrijdag gezwommen omdat Rachel er toch niet was. Die was er trouwens de hele week niet. Een avondje is dat niet erg, maar als je de gehele week alleen bent, wil je op een gegeven ogenblik toch wel eens wat gaan doen. Met goede hoop viel ik toen het nog overeind staande record op de 750 meter aan. Maar met een grote illusie armer ging ik weer naar huis terug. De zogename vorm was dus weer als sneeuw voor de zon verdwenen.

Zonder al te veel verwachtingen ging ik vandaag aan de middellange afstands avond beginnen. Die ik overigens tegenwoordig met de 500 meter begin inplaats van eindig. Ik gebruik die nu als inzwem afstand. Ik ga me dan niet helemaal leeg zwemmen, zodat ik lekker ingezwommen aan de belangrijkste afstand van de avond kan beginnen. Ik ging eigenlijk op de 1000 meter veels te snel van start. Na 4 baantjes zat ik op 1:40. Dat is meer een tussentijd voor een sprint afstand. Ik moest mezelf echt afremmen om niet helemaal in te storten. Ondanks dat tikte ik na 250 meter aan op 4:18. Dat is 1 seconde sneller dan het record schema. Bij baantje 16 kwam ik de bekende man met de hamer tegen. Jammer dacht ik, maar het was leuk zolang het duurde. Ondanks de vermoeidheid, storte het schema niet in. Bij de 500 meter doorkomst, tikte ik aan op 8:45. Dat is nogsteeds 1 seconde sneller dan het record schema. Ik was er toen wel van overtuigd dat het daarna wel in zou storten. Maar nee, op de 750 meter, tikte ik aan op 13:12. Je raad het waarschijnlijk al. Inderdaad, weer 1 seconde voorsprong op het record schema. Ik was compleet gesloopt, maar wilde niet dat al die inspanning voor niets was geweest. Een eindsprint van 250 meter is eigenlijk te veel, maar was de enigste optie. Uiteinderlijk tikte ik aan op 17:38... Twee secondes onder het oude record. Vol verbazing hing ik compleet gesloopt aan de rand van het zwembad uit te puffen. Dat heeft zeker 5 minuten geduurt.

Einderlijk dus succes op de 1000 meter. De 750 meter is nu het enigste record nog, die sinds de vertuele reis naar Brunssum is begonnen, nog niet is verslagen. Zou dat ook ooit lukken?

Mazzel