Jeroen .. de dinosaurus

De Sint zit al bijna weer een week op zijn boot die richting Spanje vaart. Mijn kleine neef Tim wist mij te vertellen dat die reis zeker zes weken duurt. Dat deed hij toen we een paar weken geleden naar het zwembad toe reden. Ik besefte me toen pas dat de Sint oud en nieuw dus ongeveer in de Franse wateren moest vieren. Arme man.. Zoveel kado's aan de kinderen geven, en dan ben je niet eens thuis als het oud en nieuw is (en ook nog in Frankrijk). Maarja, hij zal wel wat gewent zijn. Ik vond het wel gaaf dat Tim daar dus helemaal bij stil stond. Ik kan me uit mijn eigen jeugd, eigenlijk helemaal niet herinneren dat ik me dat had afgevraagd. De Sint was er gewoon, en ging ook weer weg. Tja, hoe lang die reis duurde, was voor mij zeker niet belangrijk om over na te denken.

Het weekeinde voordat de Sint weer terug naar Spanje ging, kwam hij nogeven langs bij Rachel haar familie. Hij had twee grappige pieten meegenomen, die de kado verpakking keurig onder de mat opborgen. Kijk, dat is pas netjes. Tijn en Tom waren er natuurlijk ook bij. Ze zijn normaal gesproken zeer 'aanwezig' op zo'n gezellige familie middag, maar ze werden een stuk stiller toen de Sint via de achterdeur naar binnen kwam wandelen. Gelukkig was de schrik van korte duur. Zeker toen de kado's boven water kwamen. Tijn had ook een ware dinosaurus gekregen. Of de groene kleur van de T-rex ook overeen komt met het 65 miljoen jaar geleden uitgestorven orgineel, valt natuurlijk te betwijfelen. Wel besloot Tijn de bij behorende geluiden met mij uit te testen. Ik was waarschijnlijk zo overtuigend dat hij een paar minuten later naar me toe kwam met de vraag of ik geen echte dino was. Ik was stomverbaast, maar kon de vraag wel begrijpen. We deden namelijk allebij erg onze best. Ik vertelde dat ik geen echte dinosaurus was, maar wel reuze trek had in een broodje Tijn. Gelukkig had hij door dat ik een geintje maakte. Hij kwam stoer tegenover me staan, flink grommend. Zoals een echte T-rex waarschijnlijk ook gedaan zou hebben.

Er was, na het feest, nog een enorme zak pepernoten over, die eigenlijk niemand meer mee naar huis wilde nemen. Nou, zei ik, dan offer ik mezelf wel op. Ik had de zak mee genomen naar mijn werk, waar we tot op de dag van vandaag nog mee bezig zijn. Heerlijk al die pepernoten. Gelukkig zijn ze maar een beperkt aantal maanden te koop, anders zou ik me waarschijnlijk misselijk eten.

Mazzel