Een avondje ‘prepensioenen’

Ik was laatst op de verjaardag van mijn vader, die dus nog steeds volop geniet van zijn prepensioentje, en wat blijkt nou. Veel van zijn vrienden/familie leden genieten daar ook volop van. Ik kreeg dus veel verhalen te horen over wat ze allemaal met die bergen vrije tijd doen. Waar ik dan ook wel zeer benieuwd naar was, want ik zou me (volgens mij) dood vervelen als ik niet meer naar mijn werk hoefde te gaan. Maar stuk voor stuk vertelde ze me dat ze zich nog geen een dag hebben verveeld.

Ik heb op die avond geleerd dat het gewone prepensioen volk aan het uitsterven is. Dit omdat de regering natuurlijk steeds scherpere eisen stelt om zodoende zoveel mogelijk de kosten van de vergrijzing te kunnen betalen. De mensen die na 1 januari 1950 zijn geboren, hebben met veel strengere regels te maken, dan die voor die datum zijn geboren. Aangezien een oom van mij net in januari 1950 is geboren, valt hij dus net buiten de boot. Hij zal het die avond dus wel zwaar hebben gehad, toen de verhalen over verre reizen op de tafel werden neergelegd.

Met passie wisten de prepensioeners te vertellen dat ze (bijvoorbeeld) naar Indonesië zijn geweest, waar ze voor 3 euro uitgebreid uiteten zijn geweest. Ook passeerde de sterke verhalen over camper tochten in europa de revue. Ik heb begrepen dat het een sport is geworden om dat zo goedkoop mogelijk te houden. Dus snel even met de camper een camping op rijden. Dan snel even de douche nemen, en dan met zijn allen weer weg rijden. Zonder dat je daar dan een cent voor betaald hebt. En er dan nog trots op zijn ook!!! Ja, de prepensioener lijkt wel genoeg geld te hebben, maar ergens moeten de touwtjes toch aan elkaar geknoopt worden natuurlijk.

Om een uur of elf ben ik weer naar huis gegaan, omdat ik een van de weinige was die de dag erna wel weer moest werken. In de auto dacht ik na wat ik allemaal zou doen met zoveel vrije tijd. Maar ik besefte me ook dat de kans erg klein is dat er zo ie zo nog een pensioen idee bestaat als ik 65 ben. Ik zag mezelf voor me dat ik in het jaar 2040 achter de telefoon op de helpdesk zat. Ik fantaseerde dat een klant belde en vroeg :”He opa-tje… ik heb een probleem met mijn software pakket. Wil je dat even oplossen?”

Mazzel