Ziek melden

Het is al weer vijf jaar geleden dat ik me officieel ziek heb gemeld. En ik was destijds eigenlijk niet eens ziek. Nee, ik had toen mijn ‘vriend’ de kaakchirurg een bezoekje gebracht en zodoende kon ik bijna een week me bek niet goed open en dicht doen. In de periode daarna ben ik wel ziek geweest hoor. Maar nooit ziek genoeg om niet op mijn werk te verschijnen. Ik voelde me dan wel beroert, maar het zette nooit door. Daar was ik (en waarschijnlijk mijn baas) altijd wel blij mee. Ik had echt het gevoel dat ik de griep had overwonnen.

Maar dat bleek maar schijn. Afgelopen vrijdag, toen ik nog hard aan het werk was, merkte ik al dat de griep aan een invasie begon. Zolang ik aandachtig aan het werk bleef, merkte ik er niet zoveel van. Maar als ik even op de stoel zat om bijvoorbeeld na te denken, dan merkte ik dat er dit keer geen houden aan was. Ik heb de klok van vijf uur nog gehaald en ben toen naar huis gesjeesd. Eenmaal daar aan gekomen viel ik als een blok op de bank. Die zaterdag heb ik de normale uitslaap uurtjes gebruikt om bij te komen. Eenmaal beneden aangekomen vertelde Rachel me dat ik enorm zat te zweten. Ik dacht dat dit wel mee viel, totdat ik de tv gids weer terug op de tafel wilde leggen. Wat bleek nu. Nou, ik had de gids gewoon in mijn hand neergelegd en was zo begonnen met lezen. Maar toen ik hem weer terug wilde leggen, bleef die aan mijn handpalm plakken. Ik heb hem echt los moeten rukken voordat die vrij kwam. Een blauwe afdruk van Rene Froger zijn jas bleef op mijn hand achter.. Eh.. ik zweette blijkbaar dus weldegelijk zo erg..

Ik was eigenlijk blij dat het ziek zijn, net aan het einde van de week begon. Ik hoopte dat het weekend lang genoeg zou zijn om de griep te kunnen overwinnen zodat ik maandag weer op mijn werk kon verschijnen. Helaas lukte dat dus niet. Maandagochtend had ik nog wel de wekker gezet, maar ik besefte dat het onbegonnen werk was. Er zat niets anders op. Ik belde naar de zaak en mijn collega Leo begreep meteen wat er aan de hand was.. Hij heeft me officieel ziek gemeld. Ik viel na het telefoongesprek weer als een blok in slaap.

Op zich is het natuurlijk niet erg dat je een keer ziek bent. Maar het tijdstip kwam eigenlijk helemaal niet uit. Mijn collega Jeroen is namelijk op vakantie, en zonder een tweede Jeroen op de helpdesk zou dit betekenen dat voor het eerst in de geschiedenis er niemand op de automatiserings helpdesk zou zitten. Dit is een doodzonde in helpdesk land, maar ik had simpel weg geen keuze. Ik hoopte toen dinsdag weer aan het werk te kunnen, maar toen de wekker ging en ik probeerde op te staan, zakte de moed compleet in mijn schoenen. Ik was er dus nog lang niet aan toe.

Vandaag had ik het idee dat ik het weer zou kunnen proberen. Zodoende ging ik, goed bewapend, weer naar mijn werk. En met bewapend bedoel ik dat ik de paracetamol en de sinaasappel klaar had staan voor het geval ik een terug val kreeg. Dit viel gelukkig mee. Eenmaal op de helpdesk aangekomen kon ik mijn bureau zowat niet meer zien. Hij zat onder de post-it briefjes van mensen die ik moest terug bellen. Dit leek overigens erger dan dat het was. Het waren er wel veel, maar er zaten gelukkig geen klachten bij die erg veel tijd in beslag namen. Na een halve ochtend aan een stuk door aan de telefoon te hebben gezeten, had ik de waslijst verwerkt. Ik kon verder waar ik vrijdag gebleven was. Al met al was het wel een drukke dag. Van de slordige 1800 werkdagen die in het openstaande punten programma zijn ingevuld, stond deze dag op de 56ste plaats.

Mazzel