De laatste paar dagen als ‘ongetrouwde Jeroen’ zijn nu aangebroken. Ik moet ondertussen toegeven dat ik behoorlijk zenuwachtig ben geworden. Precies dus zoals ik het zelf al verwacht had. In mijn vorige weblog had ik al voorspeld dat de zenuwen pas in de vakantie zouden komen. Bij het naar huis rijden (bij de laatste werkdag), leek het net alsof er een knop werd omgezet. Ik wierp nog een laatste blik op het pand die ik de komende drie weken niet meer zal zien. Daarbij kwam het besef dat ik al mijn collega’s pas als ‘getrouwde Jeroen’ zal terug zien.
Ik ben nooit iemand geweest die vaak naar de toekomst kijkt. In tegendeel. Ik ben eerder iemand die regelmatig in het verleden tuurt. Dat is de eventuele lezers van mijn weblogs misschien wel opgevallen. Meestal gaan die over jeugdsentiment en situaties die ik in het verleden heb meegemaakt. Toch zal iedereen zich wel eens afvragen hoe het zou zijn om getrouwd te zijn. Of om kinderen te hebben. Dat heb ik als klein kind natuurlijk ook wel eens gedaan. Ik vind van me zelf dat ik redelijk bepaalde situaties kan voorstellen. Maar bij getrouwd zijn, of kinderen hebben lukte me dat nooit. Ik kon me niet indenken hoe dat gevoel moet zijn.
Het gaat niet lang meer duren voordat ik het weet. Eigenlijk kan je dus concluderen dat daarmee een mysterie wordt opgelost. Het mysterie van hoe getrouwd zijn, moet voelen.
Mazzel
26 augustus 2008
21 augustus 2008
De tweede kijkavond
Eens in de paar maanden organiseert de Noordhollandse Sterrenkundige organisatie stichting J.C. van der Meulen (een hele mond vol dus) een sterrenkijk avond. Daar waren Rachel, Ramon en ik vorig jaar maart al een keertje bij geweest, toen er een volledige maandsverduistering was. Rachel las dat toevallig ergens in een krantje. En zodoende kwamen we op de internet site van deze stichting terecht. Ik kreeg destijds bijna zelf de sterren kijk koorts met het zien van de ringen van Saturnus. Die avond zorgde ervoor dat ik mijn eigen kijkertje ook weer eens te voorschijn haalde. Wonder boven wonder kon ik met dat dingetje de ringen zelf ook zien. Al moet ik wel toegeven dat de reuze planeet meer op een klein knikkertje leek met een ringetje er omheen.
Na dit succes was ik eigenlijk van plan om weer een keertje naar zo’n kijkavond te gaan, maar dat kwam er elke keer niet van. Ik hield de site altijd wel in de gaten of er weer wat georganiseerd werd, maar vaak kon ik niet, of werd het afgelast vanwege het slechte weer. Afgelopen zaterdag stond er weer een kijkavond op het programma. Dit keer zou de stichting naar een gedeeltelijke maansverduistering gaan kijken. Dat had ik al een tijdje geleden aan Ramon doorgegeven, die meteen had aangegeven weer mee te willen gaan. Rachel kon dit keer niet mee, omdat ze een housewarming party van een collega had. Die afspraak was nou eenmaal eerder gemaakt. We moesten tot kwart over zeven wachten, want op dat tijdstip werd op de site aangegeven of de kijkavond doorging. Zo nu en dan kwam er namelijk wel eens een band met bewolking voorbij vliegen, wat zo’n sterrenkijk avondje behoorlijk in de war kan schoppen. We hadden mazzel, want de site gaf aan dat de avond doorging. Ik belde Ramon op, en om half 10 zijn we vertrokken naar het haventje van broekerhaven (bij bovenkarspel in de buurt) waar de kijk avond zou plaats vinden.
Op de heen weg konden we al zien dat de maansverduistering begonnen was. De maan stond nog laag aan de hemel en dan vind ik hem altijd op zijn mooist. Hij lijkt dan altijd een stuk groter ook. Eenmaal aangekomen zagen we de leden van de stichting al volop gebruik maken van hun sterrenkijkers. Ze hadden een mooi plekkie bij het water uitgezocht. Het maanlicht scheen prachtig over het rustige water heen. Van dit mooie lichtspektakel hadden Rachel en ik de dag ervoor ook al kunnen genieten. Toen zaten we namelijk bij het IJsselmeer naar het afsluitende vuurwerk van de Hoornse kermis te kijken…. Ramon en ik gingen bij een man staan die door zijn sterrenkijker aan het turen was. Hij had hem trouwens helemaal niet op de maan gericht. Nee, zijn kijker stond gefocust op een ander object wat duidelijk zichtbaar aan de hemel stond. Omdat het lichtje niet flikkerde, wist ik dat het een planeet moest zijn. Ik nam aan dat het Saturnus was, maar daar zat ik naast. De man had door dat wij bij hem stonden en ging meteen een gesprek met ons aan. Je kon merken dat het een echte liefhebber was. Vol trots vertelde hij over zijn kijker en dat hij op dat moment naar de planeet Jupiter aan het kijken was. Ik was in de veronderstelling dat Jupiter pas tegen de ochtend op kwam, maar die situatie was wel al maanden geleden. Hij vroeg aan ons of we ook even wilde kijken. Vol verbazing realiseerde ik me dat dit niet alleen de eerste keer was dat ik Jupiter met mijn eigen ogen gezien had. Nee, je kon namelijk ook de 4 grootste manen van Jupiter perfect zien. Die had ik ook nog nooit zelf waargenomen (ik tel plaatjes op het internet gemakshalve even niet mee).
Weer een persoonlijk primeur dus. Net als bij de eerste kijkavond zo´n slordige anderhalf jaar geleden. Maar daar bleef het niet bij. Een ander lid van de stichting kwam er bij staan en wist Ramon en mij talloze interessante weetjes te vertellen. We mochten ook zijn mega verrekijker gebruiken waarmee je de maansverduistering prachtig kon volgen. Het mooiste was trouwens als er een lichte sluier bewolking voor de maan langs ging. Dat leverde een prachtig lichtspektakel op. Langzamerhand werd het steeds donkerder en gingen de leden zich ook op andere objecten in de nachtelijke hemel concentreren. Ramon en ik kregen die objecten zelf ook te zien. Zo zagen we (onder andere) het melkwegstelsel Andromeda die op een slordige 2,2 miljoen lichtjaar bij ons vandaan staat.
Al met al weer een gave ervaring, die het zelfde effect had als de eerste kijk avond. Inderdaad, ik ging me deze week weer op mijn eigen kijktje concentreren. Toen het gisteravond ook maar een beetje helder was, lukte het me om de manen van Jupiter ook door mijn eigen kijkertje te zien.
Mazzel
Na dit succes was ik eigenlijk van plan om weer een keertje naar zo’n kijkavond te gaan, maar dat kwam er elke keer niet van. Ik hield de site altijd wel in de gaten of er weer wat georganiseerd werd, maar vaak kon ik niet, of werd het afgelast vanwege het slechte weer. Afgelopen zaterdag stond er weer een kijkavond op het programma. Dit keer zou de stichting naar een gedeeltelijke maansverduistering gaan kijken. Dat had ik al een tijdje geleden aan Ramon doorgegeven, die meteen had aangegeven weer mee te willen gaan. Rachel kon dit keer niet mee, omdat ze een housewarming party van een collega had. Die afspraak was nou eenmaal eerder gemaakt. We moesten tot kwart over zeven wachten, want op dat tijdstip werd op de site aangegeven of de kijkavond doorging. Zo nu en dan kwam er namelijk wel eens een band met bewolking voorbij vliegen, wat zo’n sterrenkijk avondje behoorlijk in de war kan schoppen. We hadden mazzel, want de site gaf aan dat de avond doorging. Ik belde Ramon op, en om half 10 zijn we vertrokken naar het haventje van broekerhaven (bij bovenkarspel in de buurt) waar de kijk avond zou plaats vinden.
Op de heen weg konden we al zien dat de maansverduistering begonnen was. De maan stond nog laag aan de hemel en dan vind ik hem altijd op zijn mooist. Hij lijkt dan altijd een stuk groter ook. Eenmaal aangekomen zagen we de leden van de stichting al volop gebruik maken van hun sterrenkijkers. Ze hadden een mooi plekkie bij het water uitgezocht. Het maanlicht scheen prachtig over het rustige water heen. Van dit mooie lichtspektakel hadden Rachel en ik de dag ervoor ook al kunnen genieten. Toen zaten we namelijk bij het IJsselmeer naar het afsluitende vuurwerk van de Hoornse kermis te kijken…. Ramon en ik gingen bij een man staan die door zijn sterrenkijker aan het turen was. Hij had hem trouwens helemaal niet op de maan gericht. Nee, zijn kijker stond gefocust op een ander object wat duidelijk zichtbaar aan de hemel stond. Omdat het lichtje niet flikkerde, wist ik dat het een planeet moest zijn. Ik nam aan dat het Saturnus was, maar daar zat ik naast. De man had door dat wij bij hem stonden en ging meteen een gesprek met ons aan. Je kon merken dat het een echte liefhebber was. Vol trots vertelde hij over zijn kijker en dat hij op dat moment naar de planeet Jupiter aan het kijken was. Ik was in de veronderstelling dat Jupiter pas tegen de ochtend op kwam, maar die situatie was wel al maanden geleden. Hij vroeg aan ons of we ook even wilde kijken. Vol verbazing realiseerde ik me dat dit niet alleen de eerste keer was dat ik Jupiter met mijn eigen ogen gezien had. Nee, je kon namelijk ook de 4 grootste manen van Jupiter perfect zien. Die had ik ook nog nooit zelf waargenomen (ik tel plaatjes op het internet gemakshalve even niet mee).
Weer een persoonlijk primeur dus. Net als bij de eerste kijkavond zo´n slordige anderhalf jaar geleden. Maar daar bleef het niet bij. Een ander lid van de stichting kwam er bij staan en wist Ramon en mij talloze interessante weetjes te vertellen. We mochten ook zijn mega verrekijker gebruiken waarmee je de maansverduistering prachtig kon volgen. Het mooiste was trouwens als er een lichte sluier bewolking voor de maan langs ging. Dat leverde een prachtig lichtspektakel op. Langzamerhand werd het steeds donkerder en gingen de leden zich ook op andere objecten in de nachtelijke hemel concentreren. Ramon en ik kregen die objecten zelf ook te zien. Zo zagen we (onder andere) het melkwegstelsel Andromeda die op een slordige 2,2 miljoen lichtjaar bij ons vandaan staat.
Al met al weer een gave ervaring, die het zelfde effect had als de eerste kijk avond. Inderdaad, ik ging me deze week weer op mijn eigen kijktje concentreren. Toen het gisteravond ook maar een beetje helder was, lukte het me om de manen van Jupiter ook door mijn eigen kijkertje te zien.
Mazzel
16 augustus 2008
You're dooomed
De bruiloft komt nu in razend tempo dichter bij. Dit zorgt ervoor dat veel mensen aan Rachel en mij vragen of we al zenuwachtig zijn. Tot nu toe vind ik dat nog wel mee vallen. Ik zit nog volop in de ‘werkmodes’ zeg maar, en daarom heb ik overdag weinig tijd om er over na te denken. Ik moet nog 1 weekje werken en dan hebben we vakantie. Ik verwacht dat dan de zenuwen vanzelf wel zullen komen.
Wat opvalt is wel dat mijn collega’s het leuk vinden om mij zo nu en dan even lekker te plagen. Naast de ‘ben je al zenuwachtig’ vraag, komen ze ook vaak aanzetten met ‘weet je het wel zeker?’ of ‘Je kunt er nu nog onderuit’. Mijn ‘favoriet’ is die van mijn collega Jeroen. Als we het over het trouwen hebben, komt hij vaak met de opmerking ‘You’re dooooomed’ aanzetten, terwijl hij in ons gasten boek (op de bruiloft site) heel wat anders heeft vermeld.
Rachel en ik hebben vanwege de bruiloft ook veel later vakantie dan normaal. Ik kan me nog herinneren dat we vorig jaar zelfs in juni op vakantie waren, terwijl dat dit jaar dus pas eind augustus is. Mijn collega’s gaan aan en af op vakantie, terwijl ik me de blubber blijf werken. Soms besef ik me dat ik sommige collega’s pas weer zal terug zien als ik getrouwd ben. Dat vind ik een vreemde gewaarwording. Op die manier lijkt de bruiloft een stuk dichter bij dan dat je het gewoon op de kalender bekijkt. (ja ik zit vreemd in elkaar).
Nog 1 weekje dus. Een weekje waar ik mijn vriend (de tandarts) ook nog even mag bezoeken. Bovendien mag ik op de laatste werkdag nog even een cursus geven over de V2 schaal. De vertegenwoordigers mag ik dan uitleggen hoe je Di-Store kunt koppelen met deze nieuwe schaal. Maar daarna dan is het eindelijk vakantie.. Met… inderdaad.. de bruiloft.
Mazzel
Wat opvalt is wel dat mijn collega’s het leuk vinden om mij zo nu en dan even lekker te plagen. Naast de ‘ben je al zenuwachtig’ vraag, komen ze ook vaak aanzetten met ‘weet je het wel zeker?’ of ‘Je kunt er nu nog onderuit’. Mijn ‘favoriet’ is die van mijn collega Jeroen. Als we het over het trouwen hebben, komt hij vaak met de opmerking ‘You’re dooooomed’ aanzetten, terwijl hij in ons gasten boek (op de bruiloft site) heel wat anders heeft vermeld.
Rachel en ik hebben vanwege de bruiloft ook veel later vakantie dan normaal. Ik kan me nog herinneren dat we vorig jaar zelfs in juni op vakantie waren, terwijl dat dit jaar dus pas eind augustus is. Mijn collega’s gaan aan en af op vakantie, terwijl ik me de blubber blijf werken. Soms besef ik me dat ik sommige collega’s pas weer zal terug zien als ik getrouwd ben. Dat vind ik een vreemde gewaarwording. Op die manier lijkt de bruiloft een stuk dichter bij dan dat je het gewoon op de kalender bekijkt. (ja ik zit vreemd in elkaar).
Nog 1 weekje dus. Een weekje waar ik mijn vriend (de tandarts) ook nog even mag bezoeken. Bovendien mag ik op de laatste werkdag nog even een cursus geven over de V2 schaal. De vertegenwoordigers mag ik dan uitleggen hoe je Di-Store kunt koppelen met deze nieuwe schaal. Maar daarna dan is het eindelijk vakantie.. Met… inderdaad.. de bruiloft.
Mazzel
8 augustus 2008
In the programming mood
Het zal misschien al een beetje opgevallen zijn. Ik ben de laatste tijd behoorlijk aan het programmeren geslagen. En dan niet alleen op privé gebied (denk aan de Youtube player), maar ook op het werk heb ik de nodige uurtjes achter het Foxpro scherm doorgebracht.
Officieel hebben we in Nederland geen programmeer afdeling meer. Alle collega’s waarvan ik het ‘vak’ heb geleerd, werken ondertussen allang niet meer bij Digi. Nee, de programmeer afdeling zit ondertussen al jaren in ons filiaal in Antwerpen. Maar zo nu en dan ontstaat toch de noodzaak dat we in Nederland zelf het een of ander moeten ontwerpen. Zo had ik laatst de nieuwe V2 schaal, waarover ik een aparte blog heb geschreven, maar ook het weegprogramma wat ik in het pittoreske Wagenberg heb geïnstalleerd (wat zo leuk uitliep), moest aan de wensen van de klant worden aangepast. Zodoende hou ik mijn algemene programmeer kennis lekker op pijl. Maar ook als er geen programmeer projecten op tafel liggen, probeer ik het niveau toch te behouden. Dit doe ik door af en toe het internet af te struinen naar programmeer oplossingen. Ik had bijvoorbeeld bij de nieuwe Windows Vista het probleem dat in mijn programma’s af en toe de titel balk van het venstertje verdween.Via het internet heb ik daar een oplossing voor gevonden. Vista heeft natuurlijk van die mooie doorzichtige schermen. Nou daar heb ik ook het een en ander over gelezen. Zodoende kan ik die ook in mijn eigen (eventueel nog te maken) programma’s gaan verwerken. Ik kwam er trouwens ook achter dat het helemaal niet Vista’s eigen is. Nee hoor, in Windows XP is het ook een peulenschilletje om je schermpjes doorzichtig te maken (zie voorbeeld). Ik heb deze doorzichtige opties ook gebruikt bij de Youtube player. Zo kan je dus de video clip bekijken en tegelijkertijd je lijst met liedjes.
Vandaag was het een rustige dag op de helpdesk. Zodoende kwam mijn collega Jeroen met een ideetje aanzetten. We gebruiken natuurlijk al jaren het openstaande punten programma, waarin we ook de planning in bij kunnen houden. Echter zat er in het programma nog geen kalender optie. Nee, als we de klanten bellen om een afspraak te maken, dan heb ik een los uitgeprint kalendertje op mijn monitor leggen. Ik omcirkel dan de datum waarop de afspraak dan gemaakt is. Op dat kalendertje hou ik ook altijd bij wanneer er een Jeroen vrij heeft of zo. Jeroen merkte op dat dit toch wel extreem ouderwets is. We maken computer programma’s die in heel Nederland het etiket formaat bij de chocolaterie afdeling kan vervangen (even een voorbeeld), maar een kalender optie… dat zit er niet in. Ik moest hem natuurlijk gelijk geven. De papieren optie van een kalender/planbord kan natuurlijk anno 2008 niet meer. Vandaar dat mijn hersentjes vanochtend begonnen te kraken, en het duurde niet lang voordat ik de laptop had aangezet en Vistual Foxpro had opgestart. Nog geen 2 uur later zat de kalender optie in het openstaande punten programma, die precies aan onze eigen eisen voldoet. Als je op de des betreffende datum gaat staan, krijg je natuurlijk ook nog te zien wat er voor die dag is ingeplant.
Mazzel
Officieel hebben we in Nederland geen programmeer afdeling meer. Alle collega’s waarvan ik het ‘vak’ heb geleerd, werken ondertussen allang niet meer bij Digi. Nee, de programmeer afdeling zit ondertussen al jaren in ons filiaal in Antwerpen. Maar zo nu en dan ontstaat toch de noodzaak dat we in Nederland zelf het een of ander moeten ontwerpen. Zo had ik laatst de nieuwe V2 schaal, waarover ik een aparte blog heb geschreven, maar ook het weegprogramma wat ik in het pittoreske Wagenberg heb geïnstalleerd (wat zo leuk uitliep), moest aan de wensen van de klant worden aangepast. Zodoende hou ik mijn algemene programmeer kennis lekker op pijl. Maar ook als er geen programmeer projecten op tafel liggen, probeer ik het niveau toch te behouden. Dit doe ik door af en toe het internet af te struinen naar programmeer oplossingen. Ik had bijvoorbeeld bij de nieuwe Windows Vista het probleem dat in mijn programma’s af en toe de titel balk van het venstertje verdween.Via het internet heb ik daar een oplossing voor gevonden. Vista heeft natuurlijk van die mooie doorzichtige schermen. Nou daar heb ik ook het een en ander over gelezen. Zodoende kan ik die ook in mijn eigen (eventueel nog te maken) programma’s gaan verwerken. Ik kwam er trouwens ook achter dat het helemaal niet Vista’s eigen is. Nee hoor, in Windows XP is het ook een peulenschilletje om je schermpjes doorzichtig te maken (zie voorbeeld). Ik heb deze doorzichtige opties ook gebruikt bij de Youtube player. Zo kan je dus de video clip bekijken en tegelijkertijd je lijst met liedjes.
Vandaag was het een rustige dag op de helpdesk. Zodoende kwam mijn collega Jeroen met een ideetje aanzetten. We gebruiken natuurlijk al jaren het openstaande punten programma, waarin we ook de planning in bij kunnen houden. Echter zat er in het programma nog geen kalender optie. Nee, als we de klanten bellen om een afspraak te maken, dan heb ik een los uitgeprint kalendertje op mijn monitor leggen. Ik omcirkel dan de datum waarop de afspraak dan gemaakt is. Op dat kalendertje hou ik ook altijd bij wanneer er een Jeroen vrij heeft of zo. Jeroen merkte op dat dit toch wel extreem ouderwets is. We maken computer programma’s die in heel Nederland het etiket formaat bij de chocolaterie afdeling kan vervangen (even een voorbeeld), maar een kalender optie… dat zit er niet in. Ik moest hem natuurlijk gelijk geven. De papieren optie van een kalender/planbord kan natuurlijk anno 2008 niet meer. Vandaar dat mijn hersentjes vanochtend begonnen te kraken, en het duurde niet lang voordat ik de laptop had aangezet en Vistual Foxpro had opgestart. Nog geen 2 uur later zat de kalender optie in het openstaande punten programma, die precies aan onze eigen eisen voldoet. Als je op de des betreffende datum gaat staan, krijg je natuurlijk ook nog te zien wat er voor die dag is ingeplant.
Mazzel
4 augustus 2008
Vrijgezellen feest
Een verslag van het vrijgezellen feest hoort natuurlijk thuis op onze bruiloft site. Dus mocht je daarin geïnteresseerd zijn, kun je die daar nalezen. Hoe Rachel en de meiden het hebben gehad, kun je daar ook op terug vinden. Toch wil ik in deze persoonlijke blog ook eventjes aandacht aan het feest besteden. Ik wil in ieder geval iedereen die er bij betrokken is geweest, enorm bedanken. Het was een gaaf feest, en ik heb vreselijk genoten. De sfeer, die ik tot nu toe nog altijd heb ervaren bij vrijgezellen feesten, was op mijn eigen vrijgezellen feest ook volop aanwezig.
Jongens … bedankt.
Jongens … bedankt.
Abonneren op:
Posts (Atom)
