15 oktober 2008

De Knights laatste mijlpaal

Aangezien we Fleur alleen nog maar op de dag van haar geboorte gezien hadden, werd het voor Rachel en mij dus wel weer eens tijd om naar het oosten af te reizen. Mijn moeder en Bram grepen die mogelijkheid aan en zodoende werd de afspraak gemaakt om met zijn vieren naar de achterhoek te gaan om de kleine meid nog eens beter te gaan bekijken.

Toen ik vrijdag, na een dag lang hard werken, naar mijn auto toe liep, viel de nogal groenige laag alg toch wel vreselijk op. Kijk, zolang ik er zelf geen last van heb, vind ik het niet erg. Maar met ‘gasten’ in mijn auto, vond ik dat ik toch wel wat aan de situatie moest doen. Voordat we zaterdag ochtend mijn moeder en Bram gingen ophalen, zijn we dus eerst naar een washok gegaan om de Knight een grote schoonmaak beurt te geven. De originele witte laag verf werd weer overheersend, maar de roestplekken zijn die strijd langzaamaan aan het winnen. Ondanks dat ik dit door had, was ik toch wel tevreden over het behaalde resultaat. De Knight kon weer ingezet worden als ‘vervoermiddel’, net zoals hij dat de afgelopen 10 jaar heeft gedaan.

Toen we goed en wel met zijn vieren in de auto zaten, begon ik meteen met een mededeling. Alle passagiers zullen op de rit naar de achterhoek namelijk getuigen zijn van een historische gebeurtenis. De Knight zou namelijk tijdens de rit de magische grens van 200.000 kilometer voorbij gaan. Om dit te kunnen meemaken, heb ik de dagteller functie uitgezet, zodat het dashboard de totaal kilometer stand aangaf. Dit doe ik trouwens nooit, omdat ik de dagteller veel handiger vind dat een astronomisch (want dat is het ondertussen) getal. We reden net de provincie Utrecht uit, toen de teller van 199.999 op 200.000 sprong. Een flink gejuich volgde, zodat de Knight bijna wel trots had moeten zijn. Rachel heeft onthouden dat het bij hectometer paaltje 49.4 op de A1 richting Duitsland gebeurde (toch handig om te weten).

Eenmaal in de achterhoek aangekomen konden we weer van Fleur genieten. We mochten haar ook de fles geven en hoorden alle verhalen over wat ze allemaal uitgespookt had. Ze heeft al enorm veel speelgoed gekregen, waarmee je zowat een complete Bart Smit kunt vullen. Naast de boerderij wordt op dit moment nog gewerkt aan het nieuwe huis van mijn zus en haar vriend. Die hadden we al een keer aan de buitenkant bekeken, maar dit keer konden we er ook in. Het is een enorm huis waar Fleur de komende jaren zich wel zal vermaken. Dit keer hebben we trouwens op de terug weg geen Mac overvallen. Al had de plaatselijke snackbar die avond waarschijnlijk wel een goede omzet omdat we daar ons eten vandaan hebben gehaald.

O, nog een ding (zie plaatje)… Het klopt als een bus…
Mazzel

Geen opmerkingen: