Jeroentje Versus The American Weerwolf

Zoals ieder kind waarschijnlijk wel zal hebben, had ik vroeger nog wel eens last van nachtmerries. Daarom hield ik, in het algemeen, ook helemaal niet van horror films. En dat is vandaag de dag eigenlijk nog steeds zo. Als kind was ik bang dat ik dan weer een nachtmerrie zou krijgen.

Maar ja. Horror films hebben natuurlijk ook een aantrekkelijke zijde. Het kan natuurlijk ook vreselijk spannend zijn zodat je voor de buis gekluisterd blijft zitten. Ik kan me zo’n situatie nog herinneren toen ‘The American weerwolf in Londen’ op de tv werd uitgezonden. Ik was nog maar een klein Jeroentje, en waarom wij (mijn zus en ik) mochten kijken snap ik eigenlijk nog steeds niet. De spanning zorgde ervoor dat ik aandachtig bleef kijken, terwijl ik beter wist. Ik was halverwege de film al bang dat het weer spoken zou worden als ik in bed lag. Ik zag dus al tegen het slapen op toen ik de hoofdrol speler de hoofdweg zag verlaten. Dit terwijl er nog zo tegen hem verteld was dat hij dat niet moest doen. Verontwaardigd vroeg ik mijn vader waarom hij zo stom kon zijn, maar daar kon hij natuurlijk ook geen antwoord op geven. De situaties waarin de hoofdrol speler elke keer terecht kwam werden natuurlijk steeds erger, en ik zag dus steeds meer op om naar bed te gaan.

Ergens was ik toch blij toen de film voorbij was. De neerwaartse spiraal werd eindelijk verbroken, maar de echte spanning moest toen nog komen. Ik probeerde zo lang mogelijk wakker te blijven, maar uiteindelijk ben ik natuurlijk toch in slaap gevallen. En ja hoor. Daar was ie… De weerwolf kwam ik ook in mijn droom tegen. Daar waar ik de hele avond bang voor was, kwam uit. Ik wist in het begin nog te ontkomen, maar elke keer vond hij me weer. Op een gegeven ogenblik was er geen ontkomen meer aan. Hij had me ergens in de val weten te lokken, en Jeroentje was nog maar secondes verwijderd van een vreselijke dood. Maar plotseling gebeurde er iets vreemds. Ik begon me te beseffen dat ik bang was geworden om naar bed te gaan omdat ik dan deze weerwolf juist tegen zou komen. Ik realiseerde me dus dat het een droom was waarin ik mij bevond………. Aha……. Dat verandert de zaak. Als een ware held liep ik op de weerwolf af en heb deze toen helemaal in elkaar getimmerd. Er bleef geen spaan van heel. Na de aframmeling werd ik spontaan wakker. Het was nog donker en dus nog lang geen tijd om er weer uit te gaan.

Ik was evengoed nog een beetje bang toen ik weer probeerde in te slapen. Maar de weerwolf durfde die avond in ieder geval niet meer terug te komen.

Mazzel