Ik heb in mijn leven maar een paar keer een vrijgezellenfeest meegemaakt (inclusief die van mezelf), en elke keer was dat weer een hele gave ervaring. Afgelopen weekend stond er weer eentje op het menu. Dit omdat Jordy en Tanja binnenkort gaan trouwen.
Zaterdag ochtend moest ik er al heel vroeg uit. We moesten namelijk om 10 uur al in Best zijn. Dit plaatsje ligt tegen Eindhoven aan, dus moest ik wel bijna twee uurtjes rijden voordat ik er was. Gelukkig waren er geen files of zo, en iedereen was dan ook perfect op tijd. Om 11 uur stond het eerste programma van de dag op het menu. We gingen namelijk waterskiën. Aangezien ik dit nog nooit gedaan had, leek het mij wel erg gaaf. Ik was alleen bang dat ik waarschijnlijk elke keer bij de start op mijn plaat terecht zou komen. Mijn motto was : Als ik de eerste 10 meter blijf staan, ben ik al tevreden. De eerste keer haalde ik dat in ieder geval niet. Ik ging dus inderdaad behoorlijk hard onderuit. Daarbij kwam een ski op een of andere manier tegen mijn oor aan, die nu dan ook perfect blauw van kleur is. Ondanks de pijn, was ik niet van plan om het op te geven. Ik sloot weer achteraan in de rij, en het duurde dan ook niet lang voordat ik weer aan de beurt was. Het advies van de ‘Drill instructor’ volgde ik nu zo goed mogelijk op. Hij vertelde dat je eigenlijk de eerste 10 secondes niets moest doen. Gewoon in een gehurkte stand blijven staan en naar je tenen blijven kijken. Na die tien secondes langzaamaan om hoog komen.
En verrek. Dit leek nog te gaan lukken ook. Na tien secondes kreeg ik de moed om overeind te komen. De wind waaide door de nog aanwezige haren en ik besefte dat ik met een hoge snelheid langs de kabel baan werd getrokken…. Aan het einde van het rechte stuk, moest je door twee boeien heen. Anders zou je kabel slap gaan hangen en dat betekende het einde van de rit. Ik wist de boeien inderdaad te halen, maar de kabel vierde toch even (dat hoort zo). Maar na het vieren, kwam de kabel dus weer onder druk te staan, en dan krijg je een heel leuk effect kan ik je vertellen. Daarna komt er namelijk een enorme ruk aan het touw, en Jeroentje vloog daarom ook 5 a 6 meter door de lucht heen. Mark, die een keer achter mij skiede, wist mij te vertellen dat ik vanuit mijn skies werd gelanceerd…. Bij zo’n hoge snelheid plons je niet direct in het water.. Nee, dan stuiter je als een kiezelsteentje kan ik je vertellen. De moeilijkheidsgraad van het skiën was dus niet de start, maar juist het bochten werk.
In de gehele middag is het me maar twee keer gelukt om die eerste bocht te overleven. Een keertje kwam ik zelfs voorbij de tweede bocht. Maar in het algemeen kreeg ik die middag meer vlieg les dan ski les. Bovendien moest ik dan elke keer naar de kant toe zwemmen en daarna terug lopen naar het begin van de skibaan. Ondanks de pijn en de blauwe plekken, heb ik er toch van genoten. Het was een hele gave ervaring.
Programma onderdeel nummer twee van de middag, waren de HI land games. Dan moesten we allerlei kracht inspanningen verrichten om het andere team te verslaan. Vanwege de pijn, lukte veel spelletjes bij mij niet. Maar samen met Erwin wonnen we nog wel het onderdeel ton duwen. Met zijn twee-en moest je dan een ton langs een parkoers begeleiden. Wij zette volgens mij 53 secondes op de klok, en waren daarmee de concurrentie te snel af.
Na de games, gingen we lekker met de hele groep BBQ-en. Ondanks dat de BBQ zelf niet echt warm werd, wist onze ‘kok’ er toch was lekkers van te maken. Bovendien konden we na zo’n drukke middag even op adem komen. Na de BBQ gingen we terug naar Best waar onze slaapplaatsen ook waren. Daar dronken we nog gezellig wat en zijn die avond ook nog in Eindhoven uit geweest. We hebben daar een kroegen tocht gehouden, wat ons overigens vrij gemakkelijk werd gemaakt. Er is in Eindhoven namelijk een straat van bijna 1 kilometer lang, waar alleen maar kroegen in staan. Dus zodoende kan je lekker vrij gemakkelijk kroeg hoppen.
Na al die drankjes (eigenlijk een beetje te veel, maar dat hoort bij een vrijgezellen feest), hebben we een taxi terug naar Best weten te vinden (was effies zoeken). Bij terug komst zijn we meteen naar bed gegaan (we sliepen in blokhutten). Iedereen was bek af en barste waarschijnlijk van de spierpijn. Maar het was een prachtige dag geweest….
De dag erna moesten we al weer vroeg op. Maar het ontbijt was perfect door de meneer van de zorg boerderij geregeld. Om ongeveer half 11 zijn we weer op huis aangegaan. Al met al weer een gave ervaring kan ik je vertellen.
Mazzel
31 augustus 2009
23 augustus 2009
The Sarah Conner Chronicles
De laatste tijd zijn Rachel en ik naar veel films geweest. Dat is natuurlijk hartstikke leuk, maar toch miste ik de laatste tijd de aanwezigheid van een gave tv serie. Eentje waar je dan de hele week naar uit kijkt, omdat je wilt weten hoe het verder gaat. Nou, zo’n serie ben ik nu gelukkig weer aan het volgen.
Het was Ramon die tijdens onze wekelijkse wandeling erop wees. Vorige week donderdag zou namelijk de eerste aflevering van de Sarah Conner Chronicles op tv komen. Of te wel, dit is een serie waarbij het verhaal zich afspeelt tussen de films Turminator 2 en Turminator 3. Een serie dus, die over de verhaallijn gaat van een van de beste films aller tijden. Je snapt wel dat ik die natuurlijk moest gaan volgen.
De eerste Turminator film was al in de jaren 80 gemaakt, maar vanaf deel twee ben ik het pas echt gaan volgen. Ondanks dat deel drie en vier ook goed waren, vind ik persoonlijk deel twee nog steeds de beste. In de TV serie komt John en zijn moeder Sarah weer in aanraking met Turminators uit de toekomst. Net als in de tweede film, is er eentje die ‘slecht’ is en John wil vermoorden. En er is er eentje die ‘goed’ is, en dus geprogrammeerd is om hem te verdedigen. De goede is overigens niet in de vorm van Arnold Schwarzenegger, maar dit keer speelt een vrouwelijke actrice die rol. Het op het eerste oog gewoon lijkend tienermeisje waarvan je niet verwacht dat die een stalen deur kan openbreken.
De serie wordt trouwens uitgezonden op Veronica, en ik raad iedereen aan om die te gaan volgen. Om je eventueel bij die keuze te helpen, laat ik even een stukje zien : http://www.youtube.com/watch?v=NBSB2WhUdRc (duurt maar 3:24). Het meisje die dus voor de kogelregen gaat staan is Johns nieuwe beschermer.
Mazzel
Het was Ramon die tijdens onze wekelijkse wandeling erop wees. Vorige week donderdag zou namelijk de eerste aflevering van de Sarah Conner Chronicles op tv komen. Of te wel, dit is een serie waarbij het verhaal zich afspeelt tussen de films Turminator 2 en Turminator 3. Een serie dus, die over de verhaallijn gaat van een van de beste films aller tijden. Je snapt wel dat ik die natuurlijk moest gaan volgen.
De eerste Turminator film was al in de jaren 80 gemaakt, maar vanaf deel twee ben ik het pas echt gaan volgen. Ondanks dat deel drie en vier ook goed waren, vind ik persoonlijk deel twee nog steeds de beste. In de TV serie komt John en zijn moeder Sarah weer in aanraking met Turminators uit de toekomst. Net als in de tweede film, is er eentje die ‘slecht’ is en John wil vermoorden. En er is er eentje die ‘goed’ is, en dus geprogrammeerd is om hem te verdedigen. De goede is overigens niet in de vorm van Arnold Schwarzenegger, maar dit keer speelt een vrouwelijke actrice die rol. Het op het eerste oog gewoon lijkend tienermeisje waarvan je niet verwacht dat die een stalen deur kan openbreken.
De serie wordt trouwens uitgezonden op Veronica, en ik raad iedereen aan om die te gaan volgen. Om je eventueel bij die keuze te helpen, laat ik even een stukje zien : http://www.youtube.com/watch?v=NBSB2WhUdRc (duurt maar 3:24). Het meisje die dus voor de kogelregen gaat staan is Johns nieuwe beschermer.
Mazzel
16 augustus 2009
De vis houdt zich niet aan de afspraak
Ruim drie jaar lang heeft mijn neef Mark van het record op de 1000 meter schoolslag kunnen genieten. Maar daar is afgelopen maandag dus een einde aan gekomen. Lang was ik bang dat ik het 1000 meter record nooit zou kunnen verslaan, maar gelukkig heb ik mezelf dus weten te overtreffen.
Sinds maart van dit jaar, kwam het 1000 meter verhaal in een stroom versnelling terecht. Ik bleek vanaf toen over een bloedvorm te beschikken, en dat zorgde ervoor dat ik steevast de 1000 meter schoolslag binnen de 17:30 zwom. Terwijl dit normaal gesproken sporadisch voor kwam. In de maand mei kwam Marks record van 17:11 wel erg dicht bij. In twee weken tijd zwom ik twee nieuwe persoonlijke records, en was ik Mark tot op drie seconde na genaderd. Na die twee goede eindtijden, was de piek in de vorm weer voorbij en doken mijn tijden weer terug in de 17:20. De moed zakte opnieuw in de schoenen en ik had toen vaak de gedachte dat ik er misschien maar vrede mee moest hebben. Sommige wensen zijn misschien wel een brug te ver.. De droom om ooit Marks ultieme schoolslag record af te pakken, was er misschien wel eentje van.
Maar afgelopen maandag kreeg ik een nieuwe impuls. Die dag zou namelijk de 27 en een halve miljoen euro vallen in de staatsloterij show. Ik kon de trekking zelf niet mee maken omdat ik dus in het water lag. Ik zei tegen Rachel toen ik wegging : ‘Ik pak Marks record effies, als die staatsloterij Vis vanavond dan bij ons naar binnenzwemt’… Ik hield me dus aan de afspraak, maar de Vis daarin tegen niet. Die besloot om in een huis in Utrecht naar binnen te zwemmen. Bovendien veroorzaakte hij daarbij een hoop commotie bij mensen die blijkbaar niet kunnen rekenen. Er zijn namelijk mensen die het begrip een vijfde lot niet begrijpen. Voor die mensen die zoiets niet kunnen bevatten, raad ik aan om terug te gaan naar de lagere school. Daar wordt zoiets perfect uitgelegd.
Mazzel.
Sinds maart van dit jaar, kwam het 1000 meter verhaal in een stroom versnelling terecht. Ik bleek vanaf toen over een bloedvorm te beschikken, en dat zorgde ervoor dat ik steevast de 1000 meter schoolslag binnen de 17:30 zwom. Terwijl dit normaal gesproken sporadisch voor kwam. In de maand mei kwam Marks record van 17:11 wel erg dicht bij. In twee weken tijd zwom ik twee nieuwe persoonlijke records, en was ik Mark tot op drie seconde na genaderd. Na die twee goede eindtijden, was de piek in de vorm weer voorbij en doken mijn tijden weer terug in de 17:20. De moed zakte opnieuw in de schoenen en ik had toen vaak de gedachte dat ik er misschien maar vrede mee moest hebben. Sommige wensen zijn misschien wel een brug te ver.. De droom om ooit Marks ultieme schoolslag record af te pakken, was er misschien wel eentje van.
Maar afgelopen maandag kreeg ik een nieuwe impuls. Die dag zou namelijk de 27 en een halve miljoen euro vallen in de staatsloterij show. Ik kon de trekking zelf niet mee maken omdat ik dus in het water lag. Ik zei tegen Rachel toen ik wegging : ‘Ik pak Marks record effies, als die staatsloterij Vis vanavond dan bij ons naar binnenzwemt’… Ik hield me dus aan de afspraak, maar de Vis daarin tegen niet. Die besloot om in een huis in Utrecht naar binnen te zwemmen. Bovendien veroorzaakte hij daarbij een hoop commotie bij mensen die blijkbaar niet kunnen rekenen. Er zijn namelijk mensen die het begrip een vijfde lot niet begrijpen. Voor die mensen die zoiets niet kunnen bevatten, raad ik aan om terug te gaan naar de lagere school. Daar wordt zoiets perfect uitgelegd.
Mazzel.
9 augustus 2009
The General
Zelfs RTL7 begon in te zien dat het te erg werd met het maar blijven herhalen van The A-Team. Dit hield niet in dat ze helemaal geen ‘jeugdsentiment’ serie meer wilden uitzenden. In tegendeel zelfs. Ze besloten om de oude Duke boys met de General Lee maar weer eens uit de kast te halen.
Hoe meer blogs ik schrijf, hoe meer ik besef hoeveel jeugdsentiment ‘situaties’ ik wel niet heb. The dukes of Hazzard behoort wel tot de wat oudere series, en werd volgens mij nog voor The Knight rider uitgezonden. Ik was volgens mij nog geen 10 of zo, toen hiervan de eerste afleveringen door de TROS werden uitgezonden… Ik kon als klein kind natuurlijk niet weten waar die vlag op die oranje auto voor stond. En ook de vele opmerkingen door de acteurs die verwezen naar de Amerikaanse Burgeroorlog heb ik vast nooit begrepen.
Pas jaren later, toen de tv Serie North and South werd uitgezonden, kwam ik er pas achter dat er zo ie zo een burgeroorlog in Amerika was geweest. Iets wat ik overigens extreem slecht vind van mijn lagere school. In die zes jaar dat ik daar op gezeten heb, is er met geen woord over deze oorlog gerept. Ook onze eigen slavenhandel verleden werd op die school niet behandeld. Toen werd aangekondigd dat de serie op de tv kwam, kan ik me nog herinneren dat ik tegen mijn vader zei : “Wat een onzin, er is nooit een burgeroorlog in Amerika geweest”. Mijn vader, die waarschijnlijk een betere lagere school had gehad dan ik, vertelde me dat dit toch weldegelijk gebeurd is.
Vol verwondering heb ik naar die serie gekeken. Ik vond het vooral ongelofelijk dat die soldaten in die tijd gewoon tegenover elkaar op een open stuk land gingen staan. Die gasten die vooraan stonden, moeten toch beseft hebben, dat de kans vrijwel nihil was dat ze de eerste 10 minuten van de strijd zouden overleven…. North and South is verreweg een van de betere series geweest, waar ik waarschijnlijk meer heb geleerd over die tijd dan in de volledige zes jaar op de lagere school.
Bij latere herhalingen van de Dukes of Hazzard, begreep ik dus veel meer van die serie dan toen ik klein was (al is dit waarschijnlijk ook wel logisch). Bijvoorbeeld waar dat vreemde Engelse accent vandaan kwam. Of de naam van de oranje auto zelf. Laatst zaten Rachel en ik naar een aflevering te kijken waarin werd verteld hoe de twee neven de auto in hun bezit kregen. Ik ga deze blog afsluiten met een filmpje uit die aflevering. Daarin kan je de eerste ‘JUMP’ van de General zien (duurt maar 1:30). http://www.youtube.com/watch?v=uKp-FWwmFB4
Mazzel
Hoe meer blogs ik schrijf, hoe meer ik besef hoeveel jeugdsentiment ‘situaties’ ik wel niet heb. The dukes of Hazzard behoort wel tot de wat oudere series, en werd volgens mij nog voor The Knight rider uitgezonden. Ik was volgens mij nog geen 10 of zo, toen hiervan de eerste afleveringen door de TROS werden uitgezonden… Ik kon als klein kind natuurlijk niet weten waar die vlag op die oranje auto voor stond. En ook de vele opmerkingen door de acteurs die verwezen naar de Amerikaanse Burgeroorlog heb ik vast nooit begrepen.
Pas jaren later, toen de tv Serie North and South werd uitgezonden, kwam ik er pas achter dat er zo ie zo een burgeroorlog in Amerika was geweest. Iets wat ik overigens extreem slecht vind van mijn lagere school. In die zes jaar dat ik daar op gezeten heb, is er met geen woord over deze oorlog gerept. Ook onze eigen slavenhandel verleden werd op die school niet behandeld. Toen werd aangekondigd dat de serie op de tv kwam, kan ik me nog herinneren dat ik tegen mijn vader zei : “Wat een onzin, er is nooit een burgeroorlog in Amerika geweest”. Mijn vader, die waarschijnlijk een betere lagere school had gehad dan ik, vertelde me dat dit toch weldegelijk gebeurd is.
Vol verwondering heb ik naar die serie gekeken. Ik vond het vooral ongelofelijk dat die soldaten in die tijd gewoon tegenover elkaar op een open stuk land gingen staan. Die gasten die vooraan stonden, moeten toch beseft hebben, dat de kans vrijwel nihil was dat ze de eerste 10 minuten van de strijd zouden overleven…. North and South is verreweg een van de betere series geweest, waar ik waarschijnlijk meer heb geleerd over die tijd dan in de volledige zes jaar op de lagere school.
Bij latere herhalingen van de Dukes of Hazzard, begreep ik dus veel meer van die serie dan toen ik klein was (al is dit waarschijnlijk ook wel logisch). Bijvoorbeeld waar dat vreemde Engelse accent vandaan kwam. Of de naam van de oranje auto zelf. Laatst zaten Rachel en ik naar een aflevering te kijken waarin werd verteld hoe de twee neven de auto in hun bezit kregen. Ik ga deze blog afsluiten met een filmpje uit die aflevering. Daarin kan je de eerste ‘JUMP’ van de General zien (duurt maar 1:30). http://www.youtube.com/watch?v=uKp-FWwmFB4
Mazzel
3 augustus 2009
De vierde prestatie tocht in het IJsselmeer
Rachel en ik hebben een druk weekend achter de rug….. Afgelopen vrijdag hebben we gezien hoe Harry Potter kennis maakte met de half bloed prins. … Op zaterdag zijn we afgereisd naar zuid Limburg omdat Mark zijn verjaardag vierde. .. En zondag stond mijn vierde prestatie tocht op het menu.
Toen ik zondag ochtend wakker werd, was ik aanvankelijk bang dat de prestatie tocht afgelast zou worden. Het regende namelijk behoorlijk, en ik besefte dat dit dan een van de eerste onderdelen is, die dan niet doorgaat. Toen het om een uur of twaalf droog begon te worden, ben ik meteen op de fiets gestapt, en naar het Juliana park gereden. Bij de inschrijf balie herkende de meneer me nog van de vorige drie prestatie tochten. Het was zo ie zo goed nieuws dat hij daar nog zat natuurlijk, en hij kon me het goede nieuws melden dat de 1000 meter prestatie tocht gewoon door zou gaan.
Rachel, Ramon en mijn moeder werden op de hoogte gebracht dat het feest dus door ging. We hadden om kwart over twee in het park afgesproken. Rachel en ik konden nog net de finish zien van de 10 kilometer vrije slag. Toen ik me om 12.00 uur had ingeschreven, waren die zwemmers net begonnen. Toen wij er dus ongeveer 2 uur later met zijn alle waren, kwamen de eerste zwemmers pas binnen.
Om 14:35 stond programma nummer negen (de 1000 meter prestatie tocht) op de planning. Dit liep even uit, omdat er nog wat officiële wedstrijd zwemmers in het water lagen. Wij mochten die natuurlijk niet in de weg zitten. Met ongeveer 10 minuten vertraging ging ik pas het water in. Gelukkig was het niet zo extreem koud, al moet ik de eerste paar secondes natuurlijk altijd even wennen…. Een groep geoefende borstcrawl zwemmers gingen er als een speer vandoor, en het was geen goed idee van mij, om die proberen te volgen. Zodoende ging ik veels te snel van start, en raakte ik snel door mijn energie heen.
Ondanks dat, ging het volgens mij wel lekker. Ik had gehoopt op een persoonlijk record, omdat het de laatste tijd erg goed gaat met de 1000 meter schoolslag in het zwembad. Maar een record zat er helaas niet in. Ik klokte exact 20 minuten toen ik bij het finish bord aankwam. Dit had Rachel goed voor me gedaan. Toen ik echter via het trapje weer het water wilde verlaten, schoot de kramp in mijn kuit. De aanwezige EHBO-ers schoten meteen te hulp. Na een slordige vijf minuten wisten ze me naar de eerste hulp te assisteren waar ik uiteindelijk verder werd geholpen.
Vandaag kon ik op het internet mijn eindtijd vergelijken met die van de ‘echte mannen’. Deze groep (van 19 zwemmers) moesten zondag om kwart over vier de 1000 meter schoolslag zwemmen. Als ik met die groep had meegedaan, was ik dus de 20ste zwemmer geweest. Met mijn 20:00 was ik dan elfde geworden.
Mazzel
Toen ik zondag ochtend wakker werd, was ik aanvankelijk bang dat de prestatie tocht afgelast zou worden. Het regende namelijk behoorlijk, en ik besefte dat dit dan een van de eerste onderdelen is, die dan niet doorgaat. Toen het om een uur of twaalf droog begon te worden, ben ik meteen op de fiets gestapt, en naar het Juliana park gereden. Bij de inschrijf balie herkende de meneer me nog van de vorige drie prestatie tochten. Het was zo ie zo goed nieuws dat hij daar nog zat natuurlijk, en hij kon me het goede nieuws melden dat de 1000 meter prestatie tocht gewoon door zou gaan.
Rachel, Ramon en mijn moeder werden op de hoogte gebracht dat het feest dus door ging. We hadden om kwart over twee in het park afgesproken. Rachel en ik konden nog net de finish zien van de 10 kilometer vrije slag. Toen ik me om 12.00 uur had ingeschreven, waren die zwemmers net begonnen. Toen wij er dus ongeveer 2 uur later met zijn alle waren, kwamen de eerste zwemmers pas binnen.
Om 14:35 stond programma nummer negen (de 1000 meter prestatie tocht) op de planning. Dit liep even uit, omdat er nog wat officiële wedstrijd zwemmers in het water lagen. Wij mochten die natuurlijk niet in de weg zitten. Met ongeveer 10 minuten vertraging ging ik pas het water in. Gelukkig was het niet zo extreem koud, al moet ik de eerste paar secondes natuurlijk altijd even wennen…. Een groep geoefende borstcrawl zwemmers gingen er als een speer vandoor, en het was geen goed idee van mij, om die proberen te volgen. Zodoende ging ik veels te snel van start, en raakte ik snel door mijn energie heen.
Ondanks dat, ging het volgens mij wel lekker. Ik had gehoopt op een persoonlijk record, omdat het de laatste tijd erg goed gaat met de 1000 meter schoolslag in het zwembad. Maar een record zat er helaas niet in. Ik klokte exact 20 minuten toen ik bij het finish bord aankwam. Dit had Rachel goed voor me gedaan. Toen ik echter via het trapje weer het water wilde verlaten, schoot de kramp in mijn kuit. De aanwezige EHBO-ers schoten meteen te hulp. Na een slordige vijf minuten wisten ze me naar de eerste hulp te assisteren waar ik uiteindelijk verder werd geholpen.
Vandaag kon ik op het internet mijn eindtijd vergelijken met die van de ‘echte mannen’. Deze groep (van 19 zwemmers) moesten zondag om kwart over vier de 1000 meter schoolslag zwemmen. Als ik met die groep had meegedaan, was ik dus de 20ste zwemmer geweest. Met mijn 20:00 was ik dan elfde geworden.
Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)
