Vrijgezellen feest

Ik heb in mijn leven maar een paar keer een vrijgezellenfeest meegemaakt (inclusief die van mezelf), en elke keer was dat weer een hele gave ervaring. Afgelopen weekend stond er weer eentje op het menu. Dit omdat Jordy en Tanja binnenkort gaan trouwen.


Zaterdag ochtend moest ik er al heel vroeg uit. We moesten namelijk om 10 uur al in Best zijn. Dit plaatsje ligt tegen Eindhoven aan, dus moest ik wel bijna twee uurtjes rijden voordat ik er was. Gelukkig waren er geen files of zo, en iedereen was dan ook perfect op tijd. Om 11 uur stond het eerste programma van de dag op het menu. We gingen namelijk waterskiën. Aangezien ik dit nog nooit gedaan had, leek het mij wel erg gaaf. Ik was alleen bang dat ik waarschijnlijk elke keer bij de start op mijn plaat terecht zou komen. Mijn motto was : Als ik de eerste 10 meter blijf staan, ben ik al tevreden. De eerste keer haalde ik dat in ieder geval niet. Ik ging dus inderdaad behoorlijk hard onderuit. Daarbij kwam een ski op een of andere manier tegen mijn oor aan, die nu dan ook perfect blauw van kleur is. Ondanks de pijn, was ik niet van plan om het op te geven. Ik sloot weer achteraan in de rij, en het duurde dan ook niet lang voordat ik weer aan de beurt was. Het advies van de ‘Drill instructor’ volgde ik nu zo goed mogelijk op. Hij vertelde dat je eigenlijk de eerste 10 secondes niets moest doen. Gewoon in een gehurkte stand blijven staan en naar je tenen blijven kijken. Na die tien secondes langzaamaan om hoog komen.

En verrek. Dit leek nog te gaan lukken ook. Na tien secondes kreeg ik de moed om overeind te komen. De wind waaide door de nog aanwezige haren en ik besefte dat ik met een hoge snelheid langs de kabel baan werd getrokken…. Aan het einde van het rechte stuk, moest je door twee boeien heen. Anders zou je kabel slap gaan hangen en dat betekende het einde van de rit. Ik wist de boeien inderdaad te halen, maar de kabel vierde toch even (dat hoort zo). Maar na het vieren, kwam de kabel dus weer onder druk te staan, en dan krijg je een heel leuk effect kan ik je vertellen. Daarna komt er namelijk een enorme ruk aan het touw, en Jeroentje vloog daarom ook 5 a 6 meter door de lucht heen. Mark, die een keer achter mij skiede, wist mij te vertellen dat ik vanuit mijn skies werd gelanceerd…. Bij zo’n hoge snelheid plons je niet direct in het water.. Nee, dan stuiter je als een kiezelsteentje kan ik je vertellen. De moeilijkheidsgraad van het skiën was dus niet de start, maar juist het bochten werk.

In de gehele middag is het me maar twee keer gelukt om die eerste bocht te overleven. Een keertje kwam ik zelfs voorbij de tweede bocht. Maar in het algemeen kreeg ik die middag meer vlieg les dan ski les. Bovendien moest ik dan elke keer naar de kant toe zwemmen en daarna terug lopen naar het begin van de skibaan. Ondanks de pijn en de blauwe plekken, heb ik er toch van genoten. Het was een hele gave ervaring.

Programma onderdeel nummer twee van de middag, waren de HI land games. Dan moesten we allerlei kracht inspanningen verrichten om het andere team te verslaan. Vanwege de pijn, lukte veel spelletjes bij mij niet. Maar samen met Erwin wonnen we nog wel het onderdeel ton duwen. Met zijn twee-en moest je dan een ton langs een parkoers begeleiden. Wij zette volgens mij 53 secondes op de klok, en waren daarmee de concurrentie te snel af.

Na de games, gingen we lekker met de hele groep BBQ-en. Ondanks dat de BBQ zelf niet echt warm werd, wist onze ‘kok’ er toch was lekkers van te maken. Bovendien konden we na zo’n drukke middag even op adem komen. Na de BBQ gingen we terug naar Best waar onze slaapplaatsen ook waren. Daar dronken we nog gezellig wat en zijn die avond ook nog in Eindhoven uit geweest. We hebben daar een kroegen tocht gehouden, wat ons overigens vrij gemakkelijk werd gemaakt. Er is in Eindhoven namelijk een straat van bijna 1 kilometer lang, waar alleen maar kroegen in staan. Dus zodoende kan je lekker vrij gemakkelijk kroeg hoppen.

Na al die drankjes (eigenlijk een beetje te veel, maar dat hoort bij een vrijgezellen feest), hebben we een taxi terug naar Best weten te vinden (was effies zoeken). Bij terug komst zijn we meteen naar bed gegaan (we sliepen in blokhutten). Iedereen was bek af en barste waarschijnlijk van de spierpijn. Maar het was een prachtige dag geweest….

De dag erna moesten we al weer vroeg op. Maar het ontbijt was perfect door de meneer van de zorg boerderij geregeld. Om ongeveer half 11 zijn we weer op huis aangegaan. Al met al weer een gave ervaring kan ik je vertellen.

Mazzel