Gevallen sterren

Toen ik laatst even naar boven was, viel me op dat er een paar sterren van onze sterrenmuur waren gevallen. Waarschijnlijk was dit per ongeluk gebeurd toen Rachel en ik die middag het dekbed hadden verschoond. Ik moest de noordelijke sterrenhemel (uit het boekje) er weer even bij pakken om te kijken waar de gevallen sterren ook al weer thuis hoorde. Het viel me eigenlijk op dat na vijf jaar we eigenlijk nog maar weinig last hebben gehad van los latende sterren, want tot nu toe blijven ze voorbeeldig hangen. Toen ik de vier sterren weer keurig op hun plekkie zag hangen, moest ik even aan de volgende conversatie tussen Blikkie en Lappie Lapstok uit de Tovenaar van Oz denken.


Lappie : Die lucht is niet lucht dicht, want door al die gaatjes zie ik zonlicht.
Blikkie : Nee joh, dat zijn sterren.
Lappie : Bij ons in het weiland hadden ze er ook een stel van, maar wel veel minder.
Blikkie: Zou hun versterker niet geholpen hebben?
Lappie: Nee, ik heb nog nooit gezien dat er sterren bij kwamen. Ik heb trouwens nog nooit begrepen wie die gevallen sterren iedere keer weer ophangt . Want in alle stratenboeken waar ik in gezocht heb, staat de melkweg in ieder geval niet onder de M…. van Marietje…
Blikkie : Wie zou de nacht….. hebben uit gedacht….

Toen ik over dit gesprek nadacht, kwam het volgende bij me op : ‘Nou jongens, in deze fictieve universum aan mijn muur kan je de gozer die deze sterren elke keer weer ophangt WEL terug vinden onder M… namelijk onder Muis.’

Mazzel