1+1 = Super

Veel films zijn natuurlijk op fictie gebaseerd. En daar is de film 2012, waar Rachel, Ramon en ik een paar maanden geleden heen waren geweest, er ZEKER eentje van. Toch kun je nuttige dingen leren van een film vol fictie. Aan het einde namelijk, toen de mensheid compleet ten dode was opgeschreven, riep een van de hoofdrol spelers de volgende zin door de intercom. ‘Op het moment dat wij elkaar als mensen niet meer helpen, dat is het moment dat we ophouden om mensen te zijn. Dan pas zijn we ECHT uitgestorven’.

Ik zat aan die zin te denken toen ik op de radio naar radio 555 zat te luisteren. Een haastig opgezet programma moest miljoenen ophalen voor de slachtoffers van de aardbeving in Haïti. De meest grote radio concurrenten sloegen de handen ineen en verzamelde zo veel mogelijk geld bij elkaar. Tussen 12 en 2 zat zelfs een duo DJ’s die (zowaar ik heb begrepen) elkaars bloed wel konden drinken. De een was baas van een radio station en heeft de ander een keer op staande voet ontslagen. Maar het maakte die dag niet uit. Ze hadden kennelijk geluisterd naar de fictieve man uit een drama film waarvan een klein beetje toch was uitgekomen. Niet het einde van de wereld, maar wel het einde van een slordige 150.000 mensen.

‘Zijn we echt mensen?’, vroeg ik me af toen ik van een klant bezoek weer terug reed naar de zaak. ‘Ja, dat zijn we’ concludeerde ik. We komen voor elkaar op als het er echt op aan komt. Er is hoop voor de mensheid dat er ooit wereld vrede komt. De ultieme droom die (bijna) iedereen ooit hoopt mee te maken.

Maar zelfs met een wereld waarin geen oorlog meer is, kan een ramp zoals deze natuurlijk toch gebeuren. Het is hard, maar de natuur heeft geen gevoel en al helemaal geen medelijden. Ongelukken en rampen zullen altijd plaats vinden. Daar zit geen plan achter, of motief. Dat is nou eenmaal het leven. Het is hoe we daar mee omgaan wat ons uiteindelijk mensen maakt.

Je voelt waarschijnlijk nu als lezer van mijn blog een John Lennon moment opkomen, maar dat heb ik al een keertje in een ander blog gedaan. Nee, ik sluit af met weer een fictie moment uit de laatste Superman film. We kunnen natuurlijk wel blijven fantaseren dat de mensheid geholpen wordt bij rampen zoals in Haïti. Zie : http://www.youtube.com/watch?v=IexEzk6TTSY hoe Superman een vliegtuig ramp weet te voorkomen. Het is natuurlijk niet echt. Want superman bestaat niet, maar een hele boel mensen die gezamenlijk opkomen voor de medemens.. Die kan je , als je ze bij elkaar optelt, misschien toch met een klein supermannetje vergelijken.

Mazzel