Een nieuwe 'sport'

Het bleek achteraf geen goed idee geweest te zijn van mij om afgelopen woensdag even flink de 1000 meter te gaan zwemmen. Ik had beter naar mijn lichaam moeten luisteren, maar dacht dat ‘die’ zich aanstelde toen ik richting het zwembad reed. Toen ik namelijk op de fiets wilde stappen dacht ik dat ik me niet lekker begon te voelen, maar dacht dat dit gewoon een smoes was om niet dat hele eind af te hoeven leggen.

Toen ik eenmaal gebroken bij het zwembad aan kwam fietsen had er weer een lampje moeten gaan branden, maar ook dit was niet het geval. Ik bleef volhouden dat zodra ik een duik in het water zou nemen, alles weer voorbij zou zijn. En daar leek het inderdaad ook op. “Zie je wel”, sprak ik mijn eigen lichaam toe.”Je stelt je gewoon aan, en was te lui om even te gaan sporten”. De 1000 meter zelf ging lekker (in 17:49), maar daarna kwam pas het besef dat het GEEN goed idee was om het te doen. Een maal klaar met de 1000 meter voelde ik mijn energie gewoon wegstromen. Ik kon nog net de rand van het zwembad halen en heb daar een kwartier op gezeten. Daarna sleepte ik mezelf naar een kleedhokje waar ik weer de eerste 10 minuten alleen maar in heb gezeten. Het leek wel alsof iemand het stroom van me had afgehaald. Ik was helemaal kapot. Zo erg heb ik het nog nooit eerder meegemaakt. Nadat ik een klein beetje was bijgekomen, hoopte ik maar (ja echt), dat ik de fietstocht naar huis zou redden. Ik deed extreem rustig aan en werd nog door een oud omatje ingehaald, maar dat kon me helemaal niet bommen.

Eenmaal thuis aangekomen, zag ik Rachel achter de pc zitten. Ik kon er nog net uitbrengen dat het dus geen goed idee was om te gaan zwemmen, en dat mijn batterijen op empty stonden te knipperen. Ik ging op de bank liggen, maar vanaf toen ging het alleen nog maar meer berg afwaarts. Rachel stelde voor om naar bed te gaan, en dat heb ik dan ook gedaan. Daarin begon ik vreselijk te trillen en duizelig te worden. Kortom, ik was gewoon stront ziek geworden, en het verbruiken van mijn energie in het zwembad, heeft dat proces nog eens extra versneld en niet te vergeten… extra erg gemaakt.

De rest van de week kon ik niet te werk, maar deed wel veel aan een nieuwe sport.. nou ja, dat is als je het naar beneden rennen om de WC te halen, ook een sport noemt. Ik had namelijk een buikgriep onder de leden, en die heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat Erwin Krol de afgelopen paar dagen een enorme hoge druk gebied in de omgeving van Hoorn heeft moeten oppikken.

Vandaag was ik eigenlijk nog niet helemaal hersteld, maar ben toch naar mijn werk gegaan. Maandagen zijn namelijk vaak extreem druk, en ik wilde mijn collega Jeroen niet weer in de steek laten. Gelukkig hoefde ik op mijn werk niet mijn nieuwe sport te beoefenen, wat de nacht ervoor thuis nog wel het geval was. Hopelijk herstel ik de komende paar dagen (maag doet nu nog steeds vreemd en zo), en voortaan luister ik WELDEGELIJK naar mijn lichaam.

Mazzel