Vol verbazing kwamen we de feestzaal binnen gewandeld. We werden namelijk door een schilder weer terug gestuurd. Hij vertelde dat er die avond helemaal geen feest zou zijn. Het eerste half uur liepen er dus steeds gasten de zaal in en daarna weer uit. Het kwam een beetje over als een georganiseerd zooitje. Ik sprak de schilder nog aan dat hij wel extreme werkuren draait als hij om 8 uur s’avonds nog aan het werk was. Hij bevestigde mijn opmerking, en grapte dat hij daar niets extra’s voor betaald kreeg. Op een gegeven ogenblik hoorde we twee dames vanuit de zaal met enorme luide stemmen de schilder roepen waarom al die mensen in de zaal aanwezig waren. Ik had op dat moment pas door dat de schilder deel was van de act die de twee dames en de schilder samen speelden. Er was weldegelijk een feest, en die drie personen zouden de genodigden de gehele avond vermaken. Alles viel ineens op zijn plek, want er was een moment dat ik echt dacht dat het feest niet door zou gaan. En dat zou ik vreselijk gevonden hebben voor mijn moeder en Bram. Maar die wisten natuurlijk allang dat het allemaal spel was.
Rachel en ik hebben ons daarna prima vermaakt. Wij hadden als taak gekregen om zoveel mogelijk leuke foto’s te maken. Rachel had de camera van mijn ouders gekregen, maar zelf had ik de mijne ook mee genomen. We hebben in totaal zo’n 240 foto’s gemaakt. Bovendien lagen er her en der van die weg werp cameraatjes waarmee de overige genodigden ook foto’s konden maken. Hoeveel er daarvan zijn geslaagd weten we nog niet. Die moeten we namelijk nog even laten ontwikkelen.
De dames en de schilder hielden de genodigden de gehele avond zoet. Zo hebben we onder andere een spelletje bingo gedaan. Bovendien was het DE kans voor Mark en mij om ontdenkt te worden. Samen hebben we namelijk Kedeng Kedeng van Guus Meeuwis live gezongen bij de karaoke ronde. Helaas hebben wij daarna geen contract aangeboden gekregen.
Mazzel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten