De Kanaries

De confrontaties van de wk’s in 94 en 98 tussen het Nederlands elftal en het elftal van Brazilië, zit nog zeer vers in mijn geheugen. Ik weet nog precies waar ik was toen de gele kanaries van het reusachtige voetballand Nederland dus tot twee keer toe naar huis hadden gestuurd. In 94 was ik in een grote tent in een park waar we naar de wedstrijd keken. En in 98 was ik met Ramon naar de kroeg gegaan. Ik zag er toen al als een berg tegen die wedstrijd op. Met alleen de ervaring van de uitschakeling vier jaar eerder, was het al een klein traumaatje. Toen in 98 de geschiedenis zich herhaalde, was de trauma compleet. Daarna zijn we de kanaries niet meer op ons pad tegen gekomen, tot nu toe dan. Toen ik hoorde dat, als Nederland in de kwart finale zou komen, dat de kanaries ons weer daaro zullen opwachten, werd ik al zenuwachtig. Wordt het drie keer is scheeps recht? Gaan we ze eindelijk een keertje verslaan? Deze vragen houden me al sinds maandag avond bezig.

Maar dat zal niet makkelijk worden. De kanaries zijn in vorm… Waarschijnlijk zijn ze nog nooit zo geel geweest als nu. Onze bonscoach gaf aan dat het Braziliaanse team waarschijnlijk nog sterker is dan dat de meeste mensen al over ze denken. Een voetbal reus die nog in vorm is ook.. Dat lijkt een onmogelijke missie te worden. Maar we moeten de hoop niet opgeven. David wist ook (agains all odds) van Goliath te winnen. Ik verbrak ook Marks record op de 1000 meter, terwijl de kans daarop extreem klein was. Kortom, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Hoe dan ook…. Ik ben de gehele week al van slag. En dat zal zijn hoogtepunt bereiken als de wedstrijd begint. Of we gebraden kanaries krijgen of niet, kan ik nu nog niet weten. Maar er komt toch een mega drankavond als het WEL gebeurd…. Dat wil je niet weten.

Mazzel