Een simpele oplossing

Sommige klanten hebben de gave om hun wensen altijd simpel te formuleren. Maar achter de schermen kan zo’n aanpassing in de software of weegschaal natuurlijk erg ingewikkeld in elkaar zitten. Ik gein dan altijd met mijn collega Jeroen of de klant er ook wereldvrede bij wou hebben, maar tot nu toe heeft geen enkele klant daar nog om gevraagd.

Laatst hadden wij op de helpdesk weer zo’n situatie. Eigenlijk een best logische vraag hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar toch leek het aanvankelijk een best lastig verhaal te worden. Zoals mijn trouwe weblog lezers weten, ben ik voor een supermarkt keten bezig met het aanpassen van de preset editor. Tot nu toe waren de klanten die gebruik maken van de digitale versie van de AGF afdeling, nog niet geïnteresseerd in kratnummer vermelding. Bij de oude weegschalen waar bij je nog met schaar en papier moet werken, en de plaatjes handmatig onder de knoppen moet schuiven, was dit al wel het geval. Ergens was de wens om op de touchscreen schalen ook met kratnummers te gaan werken, een logisch vervolg. Maar dit betekende wel dat er diverse zaken aangepast moesten worden. Namelijk : 1) het artikel bestand wat van de supermarkt keten wordt aangeboden moest aangepast worden, zodat dit nummer er ook in zit. 2) De vertaling van dat bestand naar voor de weegschaal gangbare taal, moest aangepast worden. 3) Het protocol van de communicatie driver (die de weegschaal aanstuurt) moest ook dit nummer kunnen verwerken. 4) de weegschaal zelf moet dit nummer natuurlijk tonen. En tot slot nummer 5) Jeroentje moest het nummer ook in de preset editor toevoegen.

Al met al een logisch wens, maar het had nogal wat gevolgen. Totdat ik een keertje op het internet zat te surfen en bij de experts van foxite.com terecht kwam. Ik zag op een van hun weblogs dat ze daarop vertelden hoe je plaatjes via je programmeertaal kunt manipuleren. Feitelijk doe ik dat ook al met de preset editor. Ik vertaal het origineel namelijk naar voor de weegschaal gewenst formaat. Maar de site liet zien dat je ook logo’s en tekst daarop kunt toevoegen. Toen ik dat zo las, besefte ik dat al die stappen die ik zojuist hierboven heb beschreven eigenlijk helemaal niet nodig zijn. Behalve dan nummer 5 natuurlijk. Nadat het plaatje van formaat is aangepast, plaats ik gewoon het kratnummer er overheen. Deze week kreeg ik groen licht om deze eenvoudige methode in de preset editor te bakken en binnen een half uurtje was dit al gedaan. En daarmee heb ik enorm veel tijd uitgespaard, want het doorlopen van al die andere stappen had volgens mij minimaal een paar weken geduurd….. Om die plaatjes aan de knoppen toe te voegen heb ik trouwens de “verkenner” optie toegevoegd (zie linker schermpje). Je kan gewoon een map selecteren waar je de plaatjes in bewaard. En je hoeft ze dan alleen naar de gewenste toets te verslepen. Alles (inclusief toevoegen van het krat nummer) gaat dan automatisch.

Ps: let niet op de benamingen. Die kloppen in dit voorbeeld natuurlijk niet.

Mazzel

Gestopt met de cursus

Officieel is de kogel nog niet door de kerk. Ik zou elk moment weer verder kunnen gaan met de cursus, maar ik schat de kans daarop erg klein.

Het begon dit jaar allemaal erg hoopgevend. Ik had erg veel zin in de LOI cursus Visual Basic 2008. En dit werd aanvankelijk ook aangewakkerd door het zeer duidelijke leer boek wat bij de cursus werd meegeleverd. Het boek heet niet voor niets “Step bij Step”, en geeft met veel schermvoorbeelden een duidelijk inzicht hoe deze programmeer taal werkt. De eerste opdrachten waren erg gemakkelijk en sloten ook aan op het lesmateriaal. Ik vond wel dat er soms erg kritisch op mijn opdrachten werd gereageerd, maar waardeerde dit wel. Ik heb natuurlijk nooit geleerd om netjes te programmeren. Het einddoel heiligt alle middelen, maar bij de cursus werd een opdracht al afgekeurd als je een Variabele in je code te veel had gebruikt. Ik vermoedde toen al dat als de cursus in een verder stadium zal belanden, dat de complexiteit in combinatie met het “netjes programmeren” een probleem zou opleveren, en daar kreeg ik dus gelijk in.

Maar dat was niet de oorzaak dat er op een gegeven ogenblik een kantelpunt kwam. Bij de zesde opdracht ging het niveau ineens zodanig omhoog dat ik er niet meer tegenop kon boksen. Het lesmateriaal gaf trouwens zelf toe dat de lat met een mega sprong omhoog ging. Op zich vond ik dit helemaal niet erg want met mijn algemene programmeer kennis kon ik de opdracht wel maken. Maar als ik die inleverde werd die elke keer afgekeurd met de melding dat die oplossing die ik verzonnen had niet de bedoeling was. Ik had met het maken van de opdracht natuurlijk mijn opgedane kennis van het les boek gebruikt, maar kreeg toen te horen dat dit niet de bedoeling was. Ik kwam er na twee keer inleveren achter dat de opdracht programmeer onderdelen bevatte die nog helemaal niet door het lesboek behandeld was. Toen ik om duidelijkheid vroeg, werd me keihard verteld dat als ik straks programmeur ben, ik ook niet alles uit een lesboek kan halen. Via tips van de leraar (want duidelijk uitleggen hoe het dan wel moest zat er helaas niet in), kon ik wel beetje bij beetje achterhalen hoe ik die opdracht zes wel moest maken. Maar aangezien ik nergens in het lesboek kon opzoeken hoe het precies werkte, werden het wel elke keer houtje touwtje oplossingen die natuurlijk werden afgekeurd omdat het hoofdstuk “Netjes programmeren” dan ook om de hoek kwam kijken. Mijn gemaakte programmatjes werkte wel elke keer, maar werden elke keer onderuit gehaald en stond er in de email weer dat dit niet de bedoeling was. Ik heb een aantal keren duidelijk om hulp gevraagd, maar kreeg dan alleen de tip om de helpfile te raadplegen. Ja, zo kan ik natuurlijk ook een cursus beginnen. De motivatie verdween daardoor als sneeuw voor de zon en de cursus map verdween toen in de kast.

Je zou kunnen zeggen dat het erg zonde is geweest van mijn tijd en mijn geld, maar toch vind ik dat het niet helemaal het geval. Het leerboek wat bij de cursus zit, en dus wel duidelijk uitlegt hoe het werkt, heb ik nog wel. En die zal ik ook zeker een keertje helemaal doorwurmen zodat ik toch in Visual Basic kan programmeren. Dan maar zonder diploma.

Mazzel

Op zoek naar groene mannetjes

Als liefhebber van astronomie kon je er de afgelopen weken zowat niet omheen. En dan heb ik het (natuurlijk) over de ontdekking van de planeet Gliese 581G. Sinds eind jaren negentig zijn de wetenschappers in er geslaagd om zo genaamde exo planeten op te sporen. Dit zijn planeten die niet om onze zon heen draaien, maar om een andere ster. De technologie op dat gebied ontwikkeld zich razend snel. Want aanvankelijk konden ze alleen mega grote gasplaneten zoals Jupiter vinden. Maar vandaag de dag kunnen ze ook de veel kleinere rots planeten om een andere ster ontdenken. De ontdekking van Gliese 581G is zo bijzonder omdat deze planeet in de goldylocks zone van zijn zon bevind. Dat betekend dat hij niet te dicht bij zijn zon staat zodat vloeibaar water zou verdampen, en niet te ver er vandaan zodat het zal bevriezen. De wetenschappers schatte daarom in dat het eventueel mogelijk is dat er op deze nieuw gevonden planeet leven mogelijk is. Zeker kunnen ze dat op een afstand van ongeveer 20 lichtjaar natuurlijk niet weten, maar toch. Ze hebben een rotsplaneet gevonden die zich op de juiste positie bevind. Als dit in het algemeen een vrij normaal fenomeen is, is het slechts een kans berekening dat er ergens wel planeten zijn waar ook leven op mogelijk is.

Met die gedachte lag ik laatst in bed te piekeren. Het idee om een computer programmatje te schrijven die via kansberekening dat ging uitrekenen kwam al snel bovenborrelen. Maar dit programma moest dan wel rekening houden met de informatie die de wetenschap tot nu toe weet. Dus ook met goldylocks zones en dergelijke. De dag erna ging ik mijn idee verder uitwerken. Ik maakte een denkbeeldige kubus die 100 kubieke lichtjaar groot is, en zette onze vertrouwde planeet in het midden daarvan. Ik liet het programma 10.000 sterren op wikkelkeurige locaties in die drie dimensionale kubus plaatsen. Het programma liet ik de grote van de sterren, het aantal planeten die hij bezit en of het een gas of rots planeet was ook via een random berekening invullen. Nagelang de grote van de ster werd ook de goldylocks zone uitgerekend en als zich daar een rots planeet in bevond, had die planeet een kans van 1 op 100 dat er daadwerkelijk leven op mogelijk was. Ik liet het programma runnen en kwam op de volgende cijfers . De 10.000 sterren die het programma gemaakt had, bevatte in totaal 55123 planeten waarop in totaal 27 leven bevatte. De dichtstbijzijnde planeet bevond zich op 28,46 lichtjaar bij ons vandaan.

Of dit natuurlijk een correcte kansberekening is weet ik niet. Maar mocht de wetenschap weer meer kennis opdoen, zal ik het programma daar natuurlijk weer mee uitrusten. Al met al vond ik het wel gaaf om zo’n denkbeeldige klopjacht naar groene mannetjes te maken. Zie hieronder overigens de kubus die het programma gemaakt heeft. De groene cirkeltjes zijn de sterren waar in ieder geval 1 planeet met leven om heen draait. Met onze aarde natuurlijk in het midden van de kubus.

Mazzel

Een mega bank

Rachel en ik zitten nu alweer een lange tijd op onze nieuwe bank. Je weet wel, diegene die we hebben aangeschaft om de economie te stimuleren. De bank van mijn moeder en Bram was nu aan de beurt om naar de schroothoop te worden gebracht. Daarvoor moest er natuurlijk wel even een nieuwe voor in de plaats komen.

En omdat ze wisten dat ik deze woensdag vrij was, vroegen ze aan mij of ik mee wilde helpen sjouwen. Ze hadden namelijk een goedkope tweedehands zithoek bank op marktplaats gevonden. Eentje van het formaat “Titanic”.. Echt mega groot. En kan komt een extra paar handen goed uit natuurlijk. Dus kwam er al om kwart voor negen in de ochtend een Bert Jonk bus aanrijden met Bram en mijn moeder daarin. Ja, dit moest groots aangepakt worden. De rit ging naar Volendam toe en op de provinciale weg die kant op, konden we nog even een flitsauto uitlachen. De stakker stond daar waarschijnlijk zijn bonnenuitschrijf quotum proberen te halen.

Eenmaal in Volendam aangekomen, begonnen we meteen met het uit elkaar halen van de hoekbank. Daarna konden we deel voor deel de krappe buitendeur door proberen te wormen, en dat ging allemaal net. In sommige gevallen hadden de delen geen centimeter groter moeten zijn, want dan had het niet gepast. Omdat het om zo’n groot exemplaar ging, waren we even bang dat we meerdere ritten nodig hadden, maar gelukkig was dit niet het geval. Alle delen paste in de bus en die was dan ook tot de nok toe vol geladen.

Toen we weer in Hoorn waren, moest alles natuurlijk wel op zijn nieuwe plekkie komen te staan. Ook hiero was maar weinig ruimte over. Toen de bank eenmaal in elkaar stond hebben we er eerst even op gezeten en een colatje gedronken. Daarna hebben we de oude bank naar de schroot gebracht. Die woog overigens niet zo veel meer omdat Bram hem helemaal had gesloopt . Allebei hebben we nu trouwens last van spierpijn en van onze rug.. Hopelijk gaat dat snel weer over.

Mazzel