Jaren geleden had Henk Westbroek op radio 3FM een programma wat “Denk Aan Henk” heette. Daar luisterde ik trouwens jaren lang als trouwe fan naar. Een onderdeel van dit programma was de quiz “Wat is waar?”, waarbij de luisteraar allemaal leuke prijzen kon winnen. Dit “Wat is Waar?” principe wil ik in deze blog ook even gebruiken.
Het zal de tv kijker van vandaag de dag ongetwijfeld wel zijn opgevallen. Er zijn erg veel programma’s over paranormale zaken te bekijken. Zo hebben we natuurlijk Char gehad en Derek Ogilvie, en laatst is er weer een nieuw programma bijgekomen waarin paranormale kinderen voorkomen. Ik als leek vraag me dan altijd af wat daar van waar is. Bestaan die dingen zoals geesten in het echt, of is het allemaal nep en oplichterij? Om die vraag te kunnen beantwoorden moet je natuurlijk altijd bij je zelf beginnen. Zelf heb ik wel eens situaties meegemaakt die je als paranormaal zou kunnen omschrijven. En dan heb ik het niet over geesten, maar over situaties waarvan ik van te voren al wist wat er ging gebeuren (en daarbij ook dingen heb kunnen voorkomen). Hetgeen wat eigenlijk volgens de wetenschap niet kan omdat we in een linair tijdsysteem leven (van oorzaak en gevolg). Nou moet je niet denken dat ik nu al weet hoe het Nederlands elftal bij het EK gaat scoren, want die situaties die ik heb meegemaakt zijn op 1 hand te tellen. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb ze dus wel gehad.
Op zich is de kans dus aanwezig dan paranormale krachten dus bestaan alleen al bekijkend vanuit mijn eigen ervaringen. Maar bewijs voor geesten is dit zeker niet. Ramon vroeg zich laatst bij de wandeling af waarom ik zo graag wil weten of Derek Ogilvie nu de waarheid spreekt of niet. Als antwoord gaf ik dat het natuurlijk wel belangrijk is omdat A) het bewijs voor geesten dan geleverd kan worden en B) of hij de kluit belazerd of niet. Ramon kwam eigenlijk met twee ijzersterke opmerkingen aanzetten. Hij opperde eerst dat bij het eventueel belazeren van de kluit (dat kunnen we natuurlijk niet met zekerheid zeggen), hij maar een kleintje is. Als voorbeeld gaf hij die enorme bedevaartsoorden waar jaarlijks miljoenen mensen heen gaan omdat de heilige maagd Maria daar verschenen is. Even ervan uitgaand dat Maria niet in het echt bestaan heeft, worden jaarlijks dus miljoenen mensen besodemieterd. Of zoals professor Dawkins het in een interview verwoordde : De kans dat er daadwerkelijk iemand uit een rolstoel opstaat en genezen is, is duizenden keren kleiner dan dat ze ziektes aan elkaar overgeven op zo’n oord. Maar daar liet Ramon het niet bij. Hij kwam met nog een sterke opmerking. Het kan natuurlijk ook allemaal een placebo effect hebben. Die mensen die naar Derek Ogilvie of naar een bedevaartsoord gaan kunnen ook geholpen zijn door te denken dat ze geholpen zijn. Bezoekers aan Derek kunnen misschien een hoofdstuk in hun boek afsluiten zonder dat er ook maar iets met de wetenschap of de waarheid te maken heeft. Het doel heiligt in dat geval de middelen.
Al met al is het (net als de tijdsreiziger in een van mijn laatste blogs), niet uit te sluiten of paranormale krachten en geesten in het algemeen nu wel of niet bestaan. Ik laat mijn trouwe lezers daarom achter met drie stellingen over Derek Ogilvie en je mag zelf kiezen wat jij denkt wat de “waarheid” is.
Wat is waar?
Stelling 1 : Derek is een grote oplichter en er is niets waar van zijn gave om met de doden te spreken. Als pluspunt kan je dan wel met het placebo verhaal van hierboven komen aandragen.
Stelling 2 : Derek beschikt weldegelijk over paranormale gaven, maar kan niet met de doden praatten. Hij ontvangt gedachten en emoties van de dierbaren die nog in leven zijn en vormt op die manier een beeld van een overleden persoon. Of Derek dit weet dat deze stelling waar is, kan ik je niet vertellen.
Stelling 3 : Derek spreekt de waarheid. Hij kan inderdaad met de overleden medemens communiceren en het is slechts tijd voordat de wetenschap dit ook kan bewijzen.
Mazzel
28 november 2010
18 november 2010
Master Yoda vs Darth Sidious
Ondanks dat ik de Star Wars films al talloze keren heb bekeken ga ik toch elke keer weer kijken als ze worden uitgezonden. Het lijkt wel een soort magische kracht die mij dan bestuurd zodat ik de tv altijd op de juiste zender laat afstemmen. Gister was de vijfde film op de tv en daarin ontdekte Luke Skywalker dat de slechte Darth Vader eigenlijk zijn vader is.
De volgorde waarin de films gemaakt zijn is voor een leek misschien wat moeilijk te begrijpen. In 1977 kwam deel vier (van de zes) uit. Deel vijf in 1980. En deel zes in 1983. De reden dat de schrijver George Lucas in 1977 de eerste drie delen had overgeslagen, had te maken met het feit dat hij vond dat de film industrie nog niet modern genoeg was. De special effects die je toen had waren wel aardig, maar hij vond die niet toerijkend om het zeer indrukwekkende verhaallijn eer aan te doen. Pas 22 jaar later vond hij dat de tijd rijp was om ook de eerste drie delen van het verhaal op film uit te brengen. Dit gaf een leuke bijkomstigheid als bonus. We wisten natuurlijk dat Darth Vader oorspronkelijk een goed persoon was, maar later was overgestapt naar de Dark side. Hoe dat dan heeft kunnen gebeuren werd pas op het einde van deel drie duidelijk. Dat deel vind ik persoonlijk dan ook de beste van alle zes. Met vooral het eindgevecht tussen master Yoda en de slechte keizer Darth Sidious. Daarvan geef ik natuurlijk even een youtube linkje (filmpje duurt 6 minuten) waarin je ook Darth Vader tegen Obi-wan ziet vechten.
Link naar het beste gedeelte uit de zes delige film serie : http://www.youtube.com/watch?v=MFEjcvIRMDo
Mazzel
De volgorde waarin de films gemaakt zijn is voor een leek misschien wat moeilijk te begrijpen. In 1977 kwam deel vier (van de zes) uit. Deel vijf in 1980. En deel zes in 1983. De reden dat de schrijver George Lucas in 1977 de eerste drie delen had overgeslagen, had te maken met het feit dat hij vond dat de film industrie nog niet modern genoeg was. De special effects die je toen had waren wel aardig, maar hij vond die niet toerijkend om het zeer indrukwekkende verhaallijn eer aan te doen. Pas 22 jaar later vond hij dat de tijd rijp was om ook de eerste drie delen van het verhaal op film uit te brengen. Dit gaf een leuke bijkomstigheid als bonus. We wisten natuurlijk dat Darth Vader oorspronkelijk een goed persoon was, maar later was overgestapt naar de Dark side. Hoe dat dan heeft kunnen gebeuren werd pas op het einde van deel drie duidelijk. Dat deel vind ik persoonlijk dan ook de beste van alle zes. Met vooral het eindgevecht tussen master Yoda en de slechte keizer Darth Sidious. Daarvan geef ik natuurlijk even een youtube linkje (filmpje duurt 6 minuten) waarin je ook Darth Vader tegen Obi-wan ziet vechten.
Link naar het beste gedeelte uit de zes delige film serie : http://www.youtube.com/watch?v=MFEjcvIRMDo
Mazzel
11 november 2010
Parkeer plaatsen
Dat we in Nederland steeds meer auto’s erbij krijgen en dus ook steeds langere files hebben als we naar het werk rijden, is eigenlijk geen nieuwtje meer. Maar dat deze jarenlange toename van blik op de weg ook tot steeds meer parkeer problemen bij ons in de wijk zou leiden, konden we aanvankelijk niet weten.
En toch gebeurde dat dus. Langzaam maar zeker werden deze blikken apparaten op de meest vreemde plekken neergezet omdat de eigenaar geen officiële parkeerplaats kon vinden. Of vond dat hij dan te ver moest lopen. Soms kon je met moeite de straat uit rijden omdat er weer een of andere buurman zijn auto ergens had gedumpt op een plek zodat je er nog maar net langs kon. Ze kregen het steeds weer voor elkaar om ergens een nieuwe parkeer plek van te maken. Tot half op het fietspad aan toe, zodat je maar moest gokken of er een fietser aankwam of niet. De gemeente besloot toen om in te grijpen en die werkzaamheden zijn nu zo goed als voorbij. Aanvankelijk leverde dit nog meer parkeer problemen op omdat ook de bestaande plekken opnieuw werden ingedeeld, maar ik denk dat heel de Grote Waal blij is met het resultaat.
Nu, als Rachel en ik thuiskomen uit het werk, kunnen we uitkiezen waar we onze bolide willen neerzetten. We kunnen zonder de vrees om geknakte spiegels te krijgen, de straat weer uit rijden. Al met al een win win situatie dus. Nou ja. Een klein nadeeltje heeft het wel. Ook onze parkeer plek heeft de gemeente aangepakt en ziet er nu helemaal anders uit. Een beetje nostalgisch persoon (zoals ik) zal er toch aan moeten wennen dat het er nooit meer hetzelfde zal uitzien. Gelukkig was Google streetview nog niet upgedate, en heb ik er gister snel even een afbeelding van bewaard.
Mazzel
En toch gebeurde dat dus. Langzaam maar zeker werden deze blikken apparaten op de meest vreemde plekken neergezet omdat de eigenaar geen officiële parkeerplaats kon vinden. Of vond dat hij dan te ver moest lopen. Soms kon je met moeite de straat uit rijden omdat er weer een of andere buurman zijn auto ergens had gedumpt op een plek zodat je er nog maar net langs kon. Ze kregen het steeds weer voor elkaar om ergens een nieuwe parkeer plek van te maken. Tot half op het fietspad aan toe, zodat je maar moest gokken of er een fietser aankwam of niet. De gemeente besloot toen om in te grijpen en die werkzaamheden zijn nu zo goed als voorbij. Aanvankelijk leverde dit nog meer parkeer problemen op omdat ook de bestaande plekken opnieuw werden ingedeeld, maar ik denk dat heel de Grote Waal blij is met het resultaat.
Nu, als Rachel en ik thuiskomen uit het werk, kunnen we uitkiezen waar we onze bolide willen neerzetten. We kunnen zonder de vrees om geknakte spiegels te krijgen, de straat weer uit rijden. Al met al een win win situatie dus. Nou ja. Een klein nadeeltje heeft het wel. Ook onze parkeer plek heeft de gemeente aangepakt en ziet er nu helemaal anders uit. Een beetje nostalgisch persoon (zoals ik) zal er toch aan moeten wennen dat het er nooit meer hetzelfde zal uitzien. Gelukkig was Google streetview nog niet upgedate, en heb ik er gister snel even een afbeelding van bewaard.
Mazzel
4 november 2010
De tijdreiziger
Het wil nog wel eens gebeuren dat Rachel en ik op onze vrije zondag middag in de auto zitten. Meestal heeft Rachel dan de radio mee en kunnen we naar het puntje puntje spel op radio Veronica luisteren. Ze vertellen dan altijd een prachtig verhaal en de luisteraar moet dan een bepaald woord raden en kunnen dan leuke prijzen winnen. Dit keer vond ik het verhaal zo indrukwekkend dat ik dus besloten heb om er een blog aan te wijden.
Het woord wat overigens op de puntjes hoorde te staan was : mobiele telefoon. Het verhaal gaat namelijk als volgt. Een zekere George Clarke kocht laatst een DVD box van Charlie Chaplin. De film die op de box staat, stamt uit 1928 en behoord dan onder de noemer klassieker. Hij had de hele film bekeken en besloot ook de extra’s te bekijken wat meestal op een DVD box wordt meegeleverd. Maar tijdens het bekijken van deze extra’s viel hem een vrouw op die door het beeld heen liep. Ze hield namelijk iets bij haar oor. Nadat hij het meerdere keren bekeken had, kon hij alleen maar concluderen dat het een mobiele telefoon moest zijn . Maarja.. in 1928 hadden ze natuurlijk nog geen mobiele telefoons. Hoe kon die vrouw er dan toch eentje hebben? Clarke zette het fragment op youtube (zie : http://www.youtube.com/watch?v=Y6a4T2tJaSU ) en dat filmpje is nu al een paar miljoen keer bekeken. Er wordt ook volop gediscussieerd of het nu wel een mobieltje is of niet. En dus ook of de vrouw een tijdreiziger is of niet.
De gedachte van tijdrijzen houd menig SF liefhebber (zoals ik) wel eens vaker bezig. Met Ramon (tijdens de zondagse wandeling) had ik het ook er even over. Ik opperde bijvoorbeeld dat het totaal geen nut heeft om je mobieltje mee te nemen naar 1928 omdat je dan toch geen bereik hebt. Mobiele telefoons zijn namelijk afhankelijk van communicatie satellieten, en om die nu ook mee te nemen als je gaat tijdrijzen. Ramon opperde daartegen dat als er mensen in de verre toekomst een tijdmachine kunnen uitvinden, ze waarschijnlijk ook mobiele telefoons kunnen uitvinden die geen satellieten nodig hebben. Maar misschien is het wel een soort walkie talkie en heeft het apparaat maar een bereik van een paar kilometer. Ver genoeg als je bijvoorbeeld met zijn twee-en naar 1928 wilt afreizen en apart even de stad willen verkennen en later weer ergens wilt afspreken. Al met al kan je het niet uitsluiten dat de dame op de tape nu wel of geen tijdreiziger is. Ik zou zeggen, bekijk het filmpje zelf en trek je eigen conclusies. Het filmpje duurt ongeveer 8 minuten. Bij ongeveer 2.30 laat mr Clarke de opname met de dame zien.
Mazzel
Het woord wat overigens op de puntjes hoorde te staan was : mobiele telefoon. Het verhaal gaat namelijk als volgt. Een zekere George Clarke kocht laatst een DVD box van Charlie Chaplin. De film die op de box staat, stamt uit 1928 en behoord dan onder de noemer klassieker. Hij had de hele film bekeken en besloot ook de extra’s te bekijken wat meestal op een DVD box wordt meegeleverd. Maar tijdens het bekijken van deze extra’s viel hem een vrouw op die door het beeld heen liep. Ze hield namelijk iets bij haar oor. Nadat hij het meerdere keren bekeken had, kon hij alleen maar concluderen dat het een mobiele telefoon moest zijn . Maarja.. in 1928 hadden ze natuurlijk nog geen mobiele telefoons. Hoe kon die vrouw er dan toch eentje hebben? Clarke zette het fragment op youtube (zie : http://www.youtube.com/watch?v=Y6a4T2tJaSU ) en dat filmpje is nu al een paar miljoen keer bekeken. Er wordt ook volop gediscussieerd of het nu wel een mobieltje is of niet. En dus ook of de vrouw een tijdreiziger is of niet.
De gedachte van tijdrijzen houd menig SF liefhebber (zoals ik) wel eens vaker bezig. Met Ramon (tijdens de zondagse wandeling) had ik het ook er even over. Ik opperde bijvoorbeeld dat het totaal geen nut heeft om je mobieltje mee te nemen naar 1928 omdat je dan toch geen bereik hebt. Mobiele telefoons zijn namelijk afhankelijk van communicatie satellieten, en om die nu ook mee te nemen als je gaat tijdrijzen. Ramon opperde daartegen dat als er mensen in de verre toekomst een tijdmachine kunnen uitvinden, ze waarschijnlijk ook mobiele telefoons kunnen uitvinden die geen satellieten nodig hebben. Maar misschien is het wel een soort walkie talkie en heeft het apparaat maar een bereik van een paar kilometer. Ver genoeg als je bijvoorbeeld met zijn twee-en naar 1928 wilt afreizen en apart even de stad willen verkennen en later weer ergens wilt afspreken. Al met al kan je het niet uitsluiten dat de dame op de tape nu wel of geen tijdreiziger is. Ik zou zeggen, bekijk het filmpje zelf en trek je eigen conclusies. Het filmpje duurt ongeveer 8 minuten. Bij ongeveer 2.30 laat mr Clarke de opname met de dame zien.
Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)
