De tijdreiziger

Het wil nog wel eens gebeuren dat Rachel en ik op onze vrije zondag middag in de auto zitten. Meestal heeft Rachel dan de radio mee en kunnen we naar het puntje puntje spel op radio Veronica luisteren. Ze vertellen dan altijd een prachtig verhaal en de luisteraar moet dan een bepaald woord raden en kunnen dan leuke prijzen winnen. Dit keer vond ik het verhaal zo indrukwekkend dat ik dus besloten heb om er een blog aan te wijden.

Het woord wat overigens op de puntjes hoorde te staan was : mobiele telefoon. Het verhaal gaat namelijk als volgt. Een zekere George Clarke kocht laatst een DVD box van Charlie Chaplin. De film die op de box staat, stamt uit 1928 en behoord dan onder de noemer klassieker. Hij had de hele film bekeken en besloot ook de extra’s te bekijken wat meestal op een DVD box wordt meegeleverd. Maar tijdens het bekijken van deze extra’s viel hem een vrouw op die door het beeld heen liep. Ze hield namelijk iets bij haar oor. Nadat hij het meerdere keren bekeken had, kon hij alleen maar concluderen dat het een mobiele telefoon moest zijn . Maarja.. in 1928 hadden ze natuurlijk nog geen mobiele telefoons. Hoe kon die vrouw er dan toch eentje hebben? Clarke zette het fragment op youtube (zie : http://www.youtube.com/watch?v=Y6a4T2tJaSU ) en dat filmpje is nu al een paar miljoen keer bekeken. Er wordt ook volop gediscussieerd of het nu wel een mobieltje is of niet. En dus ook of de vrouw een tijdreiziger is of niet.

De gedachte van tijdrijzen houd menig SF liefhebber (zoals ik) wel eens vaker bezig. Met Ramon (tijdens de zondagse wandeling) had ik het ook er even over. Ik opperde bijvoorbeeld dat het totaal geen nut heeft om je mobieltje mee te nemen naar 1928 omdat je dan toch geen bereik hebt. Mobiele telefoons zijn namelijk afhankelijk van communicatie satellieten, en om die nu ook mee te nemen als je gaat tijdrijzen. Ramon opperde daartegen dat als er mensen in de verre toekomst een tijdmachine kunnen uitvinden, ze waarschijnlijk ook mobiele telefoons kunnen uitvinden die geen satellieten nodig hebben. Maar misschien is het wel een soort walkie talkie en heeft het apparaat maar een bereik van een paar kilometer. Ver genoeg als je bijvoorbeeld met zijn twee-en naar 1928 wilt afreizen en apart even de stad willen verkennen en later weer ergens wilt afspreken. Al met al kan je het niet uitsluiten dat de dame op de tape nu wel of geen tijdreiziger is. Ik zou zeggen, bekijk het filmpje zelf en trek je eigen conclusies. Het filmpje duurt ongeveer 8 minuten. Bij ongeveer 2.30 laat mr Clarke de opname met de dame zien.

Mazzel