Je moet als Nederlander de afgelopen tijd zowat wel onder een steen hebben geleefd als je de broertjes Saunders uit Hoorn NIET kent. Ben won namelijk de talentenjacht show op RTL4 wat de Voice of Holland heet, en de dag erna won zijn broer Dean de SBS6 versie wat Popstars heet.
Ik moet overigens toegeven dat ik beide shows niet echt gevolgd heb. Via mijn moeder werd ik wel op de hoogte gehouden en zodoende wist ik van de broers af. De avond dat de finale van The voice of Holland werd uitgezonden, was ik bij mijn moeder en zag ik Ben de sterren van de hemel zingen. De finale van Popstars heb ik niet gezien omdat Rachel toen moest rechteren bij een thuiswedstrijd van Expreszo, en daar MOETEN Ramon en ik natuurlijk bij zijn. Ik heb trouwens twee welgemikte sponzen in haar gezicht weten te gooien. (niet denken dat ik haar mishandel hoor, dat is de bedoeling als zij Rechter is bij een teathersport wedstrijd). De volgende ochtend las ik op het internet dat Dean dus ook de finale had geworden. En, dat de beide broers dinsdag in hun stad (Hoorn dus) zouden worden gehuldigd.
Kijk, daar moesten Rachel en ik (als echte Horinezen) natuurlijk bij zijn. Bovendien was het nog dichtbij ook, want de huldiging werd op een grote parkeerplaats gehouden wat voor ons ongeveer vijf minuutjes lopen is. We waren nog maar net onderweg toen we het overweldigende gedreun van de mega grote speakers al konden horen. Via het terrein waar vroeger de Prisma scholengemeenschap stond (waar ik nog op gezeten heb), kon je zo op de parkeerplaats komen. Rachel en ik kwamen toevallig gelijk aan met de taxi waarin de complete familie Saunders zat. Ineens waren we omsingeld met politie (op fietsen) en complete camera ploegen. Het moest wel zo zijn dat ook wij zijn opgenomen, maar hebben ons zelf op internet niet terug kunnen vinden (youtube of uitzending gemist). De broers werden met een donderend applaus verwelkomt en hebben natuurlijk ook nog hun nieuwste singel gezongen. De burgemeester was natuurlijk vol lof over deze nieuwe Hoornse helden en gaf ze natuurlijk ook kado’s voor hun prestaties. Het schema van de broers was overigens erg krap, zodat ze maar een half uurtje op het podium waren. Al met al een leuke ervaring voor Rachel en mij om deze nieuwe bekende Nederlanders eens in actie hebben gezien.
Mazzel
30 januari 2011
23 januari 2011
Gedeeltelijke zonsverduistering
Dit jaar begon voor de astronomie liefhebber meteen goed. Op vier januari was er in Nederland namelijk een gedeeltelijke zonsverduistering te zien. Aanvankelijk werd gezegd dat de bewolking waarschijnlijk roet in het eten zou gooien, maar toch was het spektakel voor vele plaatsen in het land goed te volgen.
Ikzelf was in die ochtend op weg naar een klant en bemerkte dat naarmate ik verder naar het zuiden afzakte, de bewolking ook minder begon te worden. Ik zag het mooie zonnetje af en toe tussen de bewolking doorkomen en hoorde de nieuwslezer op de radio zeggen dat het spektakel dus toch goed te volgen was. Zelf kon ik het natuurlijk niet goed zien, want al autorijdend is het nou niet echt verstandig om naar de zon gaan zitten te kijken. Dan krijg je namelijk van die zwarte vlekken te zien en dat bevorderd het rijgedrag niet echt zeg maar. Ik kon het toch niet laten om een keer een glimp proberen op te vangen en kreeg dus inderdaad een zwarte vlekken regen te zien… Oeps, niet meer doen dus, bedacht ik mezelf en ben toen door gereden naar de klant.
Eenmaal terug op de zaak heb ik op het internet even mooie plaatjes gezocht van de zonsverduistering en vond de onderstaande wel een van de mooiste. En deze staat nu als achtergrond bij ons op de computer.
Mazzel
Ikzelf was in die ochtend op weg naar een klant en bemerkte dat naarmate ik verder naar het zuiden afzakte, de bewolking ook minder begon te worden. Ik zag het mooie zonnetje af en toe tussen de bewolking doorkomen en hoorde de nieuwslezer op de radio zeggen dat het spektakel dus toch goed te volgen was. Zelf kon ik het natuurlijk niet goed zien, want al autorijdend is het nou niet echt verstandig om naar de zon gaan zitten te kijken. Dan krijg je namelijk van die zwarte vlekken te zien en dat bevorderd het rijgedrag niet echt zeg maar. Ik kon het toch niet laten om een keer een glimp proberen op te vangen en kreeg dus inderdaad een zwarte vlekken regen te zien… Oeps, niet meer doen dus, bedacht ik mezelf en ben toen door gereden naar de klant.
Eenmaal terug op de zaak heb ik op het internet even mooie plaatjes gezocht van de zonsverduistering en vond de onderstaande wel een van de mooiste. En deze staat nu als achtergrond bij ons op de computer.
Mazzel
15 januari 2011
Rectificatie
Laatst zaten Rachel en ik naar het journaal te kijken en hoorde toen dat Arnold Schwarzenegger gouverneur af was. Er werd even verteld hoe hij het gedaan had in al die jaren, en dat hij de staat met een enorme schuld achterlaat. Dit niet alleen omdat hij het fout gedaan zou hebben, maar ook omdat de economische crisis zijn staat hard getroffen had. Dit alles vond ik niet zo heel erg boeiend, totdat de verslaggever ineens vertelde dat Arnold zich wel sterk gemaakt had voor het homo huwelijk in Californie.
Verbaast keek ik op. Ik had namelijk ooit in mijn weblog over Piep You gezegd dat ik het vreselijk vond dat mijn oude held uit de jaren 90 niet voor de mensenrechten was opgekomen. Wat blijkt nu… dat heeft hij dus wel degelijk gedaan. “Jeroen toch”.. dacht ik in mezelf, “Ga je schamen, je hebt niet eens uitgezocht op het internet of Arnold wel of niet zich met de zaak had bemoeid. Je hebt gewoon een onbevestigde conclusie getrokken”….
En dit moet natuurlijk rechtgezet worden. Hierbij bied ik onmiddellijk mijn oprechte excuses aan meneer Arnold. Ik heb onterecht conclusies getrokken en dat had ik NIET mogen doen zonder na te gaan of ze wel klopte. Daarom krijgt Arnold van mij weer de helden status en om het helemaal goed te maken laat ik even een linkje achter uit de Turminator 2 film (duurt maar 2 minuutjes). Voor diegene die deze blog leest en op het linkje hieronder klikt wil ik het volgende zeggen. Je moet je even indenken dat je nu geen Turminator machine ziet die met een enorme machine geweer de politie onder vuur neemt. Nee, als je straks het filmpje bekijkt, wil ik dat je probeert in te denken dat je Gouverneur Arnold ziet die tegen over een overweldigende menigte discriminerende boeven staat.
Mazzel.
http://www.youtube.com/watch?v=8RbL4PwTDsQ
Verbaast keek ik op. Ik had namelijk ooit in mijn weblog over Piep You gezegd dat ik het vreselijk vond dat mijn oude held uit de jaren 90 niet voor de mensenrechten was opgekomen. Wat blijkt nu… dat heeft hij dus wel degelijk gedaan. “Jeroen toch”.. dacht ik in mezelf, “Ga je schamen, je hebt niet eens uitgezocht op het internet of Arnold wel of niet zich met de zaak had bemoeid. Je hebt gewoon een onbevestigde conclusie getrokken”….
En dit moet natuurlijk rechtgezet worden. Hierbij bied ik onmiddellijk mijn oprechte excuses aan meneer Arnold. Ik heb onterecht conclusies getrokken en dat had ik NIET mogen doen zonder na te gaan of ze wel klopte. Daarom krijgt Arnold van mij weer de helden status en om het helemaal goed te maken laat ik even een linkje achter uit de Turminator 2 film (duurt maar 2 minuutjes). Voor diegene die deze blog leest en op het linkje hieronder klikt wil ik het volgende zeggen. Je moet je even indenken dat je nu geen Turminator machine ziet die met een enorme machine geweer de politie onder vuur neemt. Nee, als je straks het filmpje bekijkt, wil ik dat je probeert in te denken dat je Gouverneur Arnold ziet die tegen over een overweldigende menigte discriminerende boeven staat.
Mazzel.
http://www.youtube.com/watch?v=8RbL4PwTDsQ
9 januari 2011
Het 424 .... nummer
Het jaar 2010 is natuurlijk voorbij gevlogen en dan kijk ik altijd nog even terug hoe het op de helpdesk is vergaan. 2010 zal niet de boeken ingaan als het drukste jaar op de helpdesk. Die titel blijft voorlopig dus nog even in handen van het jaar 2009. Dit kwam eigenlijk omdat het in de zomer een stuk rustiger was. Bij de laatste drie maanden van 2010 vond er wel een enorme inhaalrace plaats, maar dat was niet genoeg voor de ´titel´ (als je van en titel kan spreken natuurlijk). En dan is het weer januari , en dat is de maand van de jaarafsluitingen. Klanten die facturatie programma’s van ons hebben, willen dan het vorige jaar keurig afsluiten en pakbon en factuurnummers opnieuw instellen. Dit is niet een lastig klusje hoor. We nemen met Crossloop of Teamviewer dan hun pc over en stellen het facturatie programma dan zo in als zij dat willen.
Het inbellen op de pc van klanten gebeurd dus tegenwoordig via het internet. Maar in een hoekje van mijn bureau staat nog een oud Windows 98 computertje waarmee ook nog via de analoge modem kan worden ingebeld. Tegenwoordig wordt die computer bijna nooit meer gebruikt. Een collega van me zei een paar maanden geleden dat het tijd werd dat dit oude apparaat maar eens ‘opgeruimd’ moest worden. Ik vertelde hem dat dit nog niet kon omdat het theoretisch nog steeds mogelijk is dat er klanten op deze oude manier support van ons nodig hebben. “ wanneer dan ? “ vroeg hij mij, en daar kon ik eigenlijk geen antwoord op geven. Dat was al te lang terug. Toch besloot ik (het is ten slotte mij oude pctje), dat ie mocht blijven. En maar goed ook, want van de week had ik een klant aan de lijn die hulp bij de jaarafsluiting wilde hebben. Ik vroeg of hij wilde inbellen via Crossloop of Teamviewer. “ Via Pcanywhere? ” (met de nadruk op de vraagteken), antwoordde de klant. “ O, ja natuurlijk, dat kan ook nog”, antwoordde ik hem. Ik moest het oude computertje letterlijk uitgraven omdat ik bergen van documentatie ervoor had neergelegd. Het pctje starte nog steeds gewoon op. Ik moest even kijken hoe het oude Pcanywere ook al weer werkte, maar kon dat toch nog gewoon achterhalen. Ik had nog wel even een binnenpretje toen ik het telefoonnummer aan de klant doorgaf die zijn modem moest bellen. Ooit had ik de grap gemaakt met collega Jeroen dat we dit telefoon nummer waarschijnlijk nooit zouden vergeten. We fantaseerde toen dat we samen in een bejaardentehuis zaten en een bezoekje van een knappe verpleegster kreeg. Wij, dan ondertussen zo dement als een deur, antwoordde of op de vraag of we onze medicijnen wel hadden ingenomen : “ Bel maar effies in meissie.. het nummer is 424….”(zal het nummer op internet maar niet helemaal noemen). Terug denkend op die grap kon ik dus concluderen dat ik het nummer nog steeds uit mijn hoofd ken. Maar Jeroen en ik zijn natuurlijk nog lang niet bejaard…. Wie weet vergeten we het nummer ooit nog eens.
Mazzel
Het inbellen op de pc van klanten gebeurd dus tegenwoordig via het internet. Maar in een hoekje van mijn bureau staat nog een oud Windows 98 computertje waarmee ook nog via de analoge modem kan worden ingebeld. Tegenwoordig wordt die computer bijna nooit meer gebruikt. Een collega van me zei een paar maanden geleden dat het tijd werd dat dit oude apparaat maar eens ‘opgeruimd’ moest worden. Ik vertelde hem dat dit nog niet kon omdat het theoretisch nog steeds mogelijk is dat er klanten op deze oude manier support van ons nodig hebben. “ wanneer dan ? “ vroeg hij mij, en daar kon ik eigenlijk geen antwoord op geven. Dat was al te lang terug. Toch besloot ik (het is ten slotte mij oude pctje), dat ie mocht blijven. En maar goed ook, want van de week had ik een klant aan de lijn die hulp bij de jaarafsluiting wilde hebben. Ik vroeg of hij wilde inbellen via Crossloop of Teamviewer. “ Via Pcanywhere? ” (met de nadruk op de vraagteken), antwoordde de klant. “ O, ja natuurlijk, dat kan ook nog”, antwoordde ik hem. Ik moest het oude computertje letterlijk uitgraven omdat ik bergen van documentatie ervoor had neergelegd. Het pctje starte nog steeds gewoon op. Ik moest even kijken hoe het oude Pcanywere ook al weer werkte, maar kon dat toch nog gewoon achterhalen. Ik had nog wel even een binnenpretje toen ik het telefoonnummer aan de klant doorgaf die zijn modem moest bellen. Ooit had ik de grap gemaakt met collega Jeroen dat we dit telefoon nummer waarschijnlijk nooit zouden vergeten. We fantaseerde toen dat we samen in een bejaardentehuis zaten en een bezoekje van een knappe verpleegster kreeg. Wij, dan ondertussen zo dement als een deur, antwoordde of op de vraag of we onze medicijnen wel hadden ingenomen : “ Bel maar effies in meissie.. het nummer is 424….”(zal het nummer op internet maar niet helemaal noemen). Terug denkend op die grap kon ik dus concluderen dat ik het nummer nog steeds uit mijn hoofd ken. Maar Jeroen en ik zijn natuurlijk nog lang niet bejaard…. Wie weet vergeten we het nummer ooit nog eens.
Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)
