Het 424 .... nummer

Het jaar 2010 is natuurlijk voorbij gevlogen en dan kijk ik altijd nog even terug hoe het op de helpdesk is vergaan. 2010 zal niet de boeken ingaan als het drukste jaar op de helpdesk. Die titel blijft voorlopig dus nog even in handen van het jaar 2009. Dit kwam eigenlijk omdat het in de zomer een stuk rustiger was. Bij de laatste drie maanden van 2010 vond er wel een enorme inhaalrace plaats, maar dat was niet genoeg voor de ´titel´ (als je van en titel kan spreken natuurlijk). En dan is het weer januari , en dat is de maand van de jaarafsluitingen. Klanten die facturatie programma’s van ons hebben, willen dan het vorige jaar keurig afsluiten en pakbon en factuurnummers opnieuw instellen. Dit is niet een lastig klusje hoor. We nemen met Crossloop of Teamviewer dan hun pc over en stellen het facturatie programma dan zo in als zij dat willen.

Het inbellen op de pc van klanten gebeurd dus tegenwoordig via het internet. Maar in een hoekje van mijn bureau staat nog een oud Windows 98 computertje waarmee ook nog via de analoge modem kan worden ingebeld. Tegenwoordig wordt die computer bijna nooit meer gebruikt. Een collega van me zei een paar maanden geleden dat het tijd werd dat dit oude apparaat maar eens ‘opgeruimd’ moest worden. Ik vertelde hem dat dit nog niet kon omdat het theoretisch nog steeds mogelijk is dat er klanten op deze oude manier support van ons nodig hebben. “ wanneer dan ? “ vroeg hij mij, en daar kon ik eigenlijk geen antwoord op geven. Dat was al te lang terug. Toch besloot ik (het is ten slotte mij oude pctje), dat ie mocht blijven. En maar goed ook, want van de week had ik een klant aan de lijn die hulp bij de jaarafsluiting wilde hebben. Ik vroeg of hij wilde inbellen via Crossloop of Teamviewer. “ Via Pcanywhere? ” (met de nadruk op de vraagteken), antwoordde de klant. “ O, ja natuurlijk, dat kan ook nog”, antwoordde ik hem. Ik moest het oude computertje letterlijk uitgraven omdat ik bergen van documentatie ervoor had neergelegd. Het pctje starte nog steeds gewoon op. Ik moest even kijken hoe het oude Pcanywere ook al weer werkte, maar kon dat toch nog gewoon achterhalen. Ik had nog wel even een binnenpretje toen ik het telefoonnummer aan de klant doorgaf die zijn modem moest bellen. Ooit had ik de grap gemaakt met collega Jeroen dat we dit telefoon nummer waarschijnlijk nooit zouden vergeten. We fantaseerde toen dat we samen in een bejaardentehuis zaten en een bezoekje van een knappe verpleegster kreeg. Wij, dan ondertussen zo dement als een deur, antwoordde of op de vraag of we onze medicijnen wel hadden ingenomen : “ Bel maar effies in meissie.. het nummer is 424….”(zal het nummer op internet maar niet helemaal noemen). Terug denkend op die grap kon ik dus concluderen dat ik het nummer nog steeds uit mijn hoofd ken. Maar Jeroen en ik zijn natuurlijk nog lang niet bejaard…. Wie weet vergeten we het nummer ooit nog eens.

Mazzel