Weer of geen weer

Ik had gister keurig op buienradar.nl gekeken voordat ik Ramon belde voor de wekelijkse wandeling. Deze gaf keurig aan dat de enorme bui , die over Nederland heen trok, om een uur of vijf wel zou zijn vertrokken. Om de buien wat extra tijd te geven hadden we om zes uur afgesproken, maar je raad het waarschijnlijk al.. Het regende toen nog steeds. En dat heeft het eigenlijk de gehele avond gedaan. Waarom nou? Kan je je afvragen. Nou, en dat gebeurd mij wel vaker, als ik buienradar erbij pak en de 2 uurs voorspelling aanklik, wordt er altijd opklaringen voorspeld. Maar in het echt, net voordat de regen wolk ons pittoreske Hoorn wil verlaten, gebeurd er altijd wel wat. Dan blijft ie op een of andere manier toch boven mijn hoofd hangen. Dit kan haast geen toeval meer zijn, want het gebeurd mij namelijk wel meer.

Hoe dan ook, het regende dus nog steeds en daarom raadde Rachel aan om gewoon de paraplu mee te nemen. Dat was een goed idee natuurlijk, daar zijn die dingen namelijk voor uitgevonden. Aangezien mijn fiets nog steeds last heeft van een leeg gelopen gevoel, moest ik zo ie zo lopend naar de stad toe. Ik vertrok daarom wat eerder natuurlijk, en was daarom precies om zes uur bij de veugele kien babyplus store. Deze naam hebben Ramon en ik zelf verzonnen. Het “veugele / kien “ gedeelte is de oude en nieuwe naam van de winkel die in de grote kerk in Hoorn zit, en de babyplus store zit er nog altijd boven in. Toen we wegliepen hoorde we de kerkklokken weer volop luiden terwijl het gebouw helemaal geen kerk functie meer heeft. Ik kan het dan nooit laten door te zeggen “Je zal er maar wonen.”, waarop Ramon dan standaard altijd antwoord :”Dat weet je als je daar gaat wonen..” En daar heeft hij natuurlijk ook weer gelijk in.

De wandeling ging dus als vanouds van start al zullen we nog wel een paar weekjes moeten wachten voordat de beste ijswinkel van Hoorn weer opengaat. Zolang dat niet het geval is, lopen we meteen richting de dijk en nemen dan onze standaard route. Het gesprek ging gister o.a. over de film waar we met zijn drieën naar toe waren geweest. Ook de aanstaande verkiezingen van 2 maart kwamen natuurlijk aan bod en voor de rest hebben we het over koetjes en kalfjes gehad.

Aan het einde van de wandeling hebben we nog even een spel element ingebakken. Dan moeten we namelijk omstebeurt nog even een leuke reclame opnoemen die we gezien (of onthouden) hebben. De enige voorwaarde aan dit spel is , dat de reclame maar 1 keer genoemd mag worden, en dat hij grappig moet zijn. Daarna staat er altijd nog een vaste taak op het programma en dat is het bezoeken van Snackbar Judith. Het meisje die daar achter de toonbank staat, kent ons ondertussen wel, dus pakt, zonder dat wij daar opdracht voor geven, de AA drinks erbij die Ramon en ik toch altijd bestellen. Na het eten lopen we meestal weer naar de fietsen en dan is de wekelijkse wandeling weer voorbij. Al met al houden we deze traditie al een slordige 15 jaar vol en ik hoop dat het nog heel lang zo door blijft gaan.

Mazzel