Na dertien jaar werken bij een en de zelfde baas, zou je denken dat je alles wel een keertje hebt meegemaakt. Maar niets is minder waar. Laatst vertelde mijn chef dat hij en ik waren uitgenodigd bij een vergadering van een grote klant. Deze klant had bezoek gehad van de belastingdienst en die hadden wat vragen over hun computer systeem gesteld. Aangezien ze tien tallen filialen hebben met onze weegschalen zou onze input op zo’n vergadering erg op prijs werden gesteld.
En daar zat ik dan. Omringt door allemaal mannen in deftige pakken. Het gesprek ging er overigens gemoedelijk aan toe hoor. Geen verwijten of vermoedens dat er geld verduisterd werd of zo. Ze wilde gewoon weten wat voor gegevens er allemaal opgeslagen werden en hoe dat aan het hoofdkantoor wordt gecommuniceerd. Omdat ik inhoudelijk veel over de database en de communicatie weet (heb er zelf veel aan mee ontwikkeld) werden er ook veel vragen aan mij gesteld. Ik wist gelukkig alle antwoorden op hun vragen, dus ging ik wel met een goed gevoel de vergader ruimte weer uit.
Eenmaal op de terug weg moest ik even terug denken aan het zojuist verlopen gesprek. Mijn gedachte dwaalde langzaam af richting een mop die over de belasting dienst gaat. Daarin belt iemand naar de belasting dienst en vraagt aan de telefoniste of hij een zekere Ali mocht spreken. De telefoniste reageerde verbaast en zegt dat er helemaal geen Ali bij de belasting dienst werkt. “Maakt niet uit”, zegt de beller, “Geef me dan maar een van de veertig rovers”….
Mazzel
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten