Een muis hoort de piepen natuurlijk. En niet te tweeten. Maar aangezien er geen pieper.com bestaat, zal ik het toch met tweeten moeten doen.
Ik had eigenlijk al een tijdje een account bij twitter, maar ik gebruikte hem eigenlijk nooit. Toen ik laatst een keertje inlogde, zag ik dat mijn laatste berichtje van mei 2011 was. Alweer een tijdje terug dus. Ik was weer even ingelogd omdat je op de serious request pagina via twitter, berichten kon achterlaten, en dat wou ik wel een keertje proberen natuurlijk. Na de week, waarin de 3FM DJ’s 8.6 miljoen euro hebben verzameld, leek mijn twitter account weer in de vergetelheid te verdwijnen. Maar voordat ik het vogeltje af wou schrijven, wou ik even kijken of het mogelijk is om je tweets in blogger te kunnen tonen. Mijn weblog wordt zo af en toe (hopelijk) nog wel eens door vrienden en familie leden bekeken. En als ik daar dan mijn tweets in kan tonen, heeft het meer nut (leek mij). Dus vanaf december is het nu mogelijk om mijn laatste vijf tweets aan de rechterkant van mijn weblog te bekijken. Tussen het zwemnieuws (wat ook ietjes achterloopt omdat ik al in maanden geen zwembad meer gezien heb), en de blogfiles archief.
Mazzel
31 december 2011
21 december 2011
This one's for mama
Nathalie maakt de afgelopen paar dagen haar eerste Serious request mee. Al kan je je natuurlijk afvragen wat ze daar van mee krijgt. Het thema van dit jaar is daarin tegen wel toepasselijk. Die heet namelijk : “This one’s for mama”
De computer thuis staat vrijwel de hele dag op de 3FM webcam pagina afgestemd. Gelukkig zit DJ Gerard Ekdom dit jaar ook weer in het glazen huis, want hem vinden Rachel en ik zo goed. Hij is dit jaar uitgeroepen tot beste DJ van Nederland, en dat is natuurlijk volkomen terecht. Zijn kennis van muziek is enorm, en je kan hem op de webcam daarom ook vrijwel alle liedjes mee zien playbacken. We zullen de komende dagen nog even flink van hem genieten, want Serious request zit nu al weer halverwege.
Het thema gaat over moeders die in oorlog situaties terecht zijn gekomen. Meestal zijn de bijbehorende vaders in die oorlogen omgekomen, of zijn op de vlucht geslagen. 3FM laat op radio en TV zien hoe nijpend de situatie voor die mensen is. Vaak, nadat ze een tijdje in een vluchtelingen kamp hebben gezeten, gaan ze terug naar hun eigen dorpje. Maar veel staat er meestal dan niet meer overeind. Al met al reden genoeg om voor die mensen veel geld op te halen, zodat die moeders hun (meestal grote) gezinnen weer kunnen onderhouden.
Rachel heeft ook een liedje voor geld aangevraagd en dit jaar hebben we zowaar een ingezonden SMS op het scherm kunnen terug zien. Vorige keer lukte dit niet, omdat het meestal wel even duurt voordat je smsje op het scherm verscheen. Nu, eigenlijk met enorm veel toeval, zag Rachel een slordige twee uur later, haar sms tekstje op het scherm verschijnen. En die sloeg natuurlijk op de vreselijke drankjes die de DJ’s moeten drinken (omdat ze een week lang niet eten natuurlijk). Ze had gesmst :”Holy moly.. wat een vies sapje… het lijkt wel olie.”
Mazzel
De computer thuis staat vrijwel de hele dag op de 3FM webcam pagina afgestemd. Gelukkig zit DJ Gerard Ekdom dit jaar ook weer in het glazen huis, want hem vinden Rachel en ik zo goed. Hij is dit jaar uitgeroepen tot beste DJ van Nederland, en dat is natuurlijk volkomen terecht. Zijn kennis van muziek is enorm, en je kan hem op de webcam daarom ook vrijwel alle liedjes mee zien playbacken. We zullen de komende dagen nog even flink van hem genieten, want Serious request zit nu al weer halverwege.
Het thema gaat over moeders die in oorlog situaties terecht zijn gekomen. Meestal zijn de bijbehorende vaders in die oorlogen omgekomen, of zijn op de vlucht geslagen. 3FM laat op radio en TV zien hoe nijpend de situatie voor die mensen is. Vaak, nadat ze een tijdje in een vluchtelingen kamp hebben gezeten, gaan ze terug naar hun eigen dorpje. Maar veel staat er meestal dan niet meer overeind. Al met al reden genoeg om voor die mensen veel geld op te halen, zodat die moeders hun (meestal grote) gezinnen weer kunnen onderhouden.
Rachel heeft ook een liedje voor geld aangevraagd en dit jaar hebben we zowaar een ingezonden SMS op het scherm kunnen terug zien. Vorige keer lukte dit niet, omdat het meestal wel even duurt voordat je smsje op het scherm verscheen. Nu, eigenlijk met enorm veel toeval, zag Rachel een slordige twee uur later, haar sms tekstje op het scherm verschijnen. En die sloeg natuurlijk op de vreselijke drankjes die de DJ’s moeten drinken (omdat ze een week lang niet eten natuurlijk). Ze had gesmst :”Holy moly.. wat een vies sapje… het lijkt wel olie.”
Mazzel
10 december 2011
Ons Sinterklaas cadeautje
Zondag vier december kwam ons Sinterklaas cadeautje al. Namelijk in de vorm van onze kleine meid die van het ziekenhuis mee naar huis mocht. De “militaire operatie” om haar naar huis te brengen kon beginnen.
We weten dat Nathalie nog erg veel moeite heeft om haar eigen temperatuur goed te behouden. Dus hadden we van alles meegenomen om haar op de reis naar haar nieuwe huis (het ziekenhuis was voor haar natuurlijk de eerste 10 dagen haar huis) niet te veel laten af te koelen. Alleen was het jasje die we voor haar hadden meegenomen, “ietjes” te groot (zie plaatje beneden). Haar armpjes kwamen niet door de mauwen heen. Sterker nog.. haar beentjes kwamen niet onder het jasje uit. Dat was wel een grappig gezicht natuurlijk. Naar haar verankert te hebben in de maxicosie, deden we nog wat extra handdoeken om haar heen, zodat ze het haast niet koud kon krijgen.
Na afscheid te hebben genomen van het personeel van de couveuse afdeling, begon de reis dus naar huis. Nathalie bleef doodstil liggen en dat beangstigde ons wel een beetje. Vlak voordat we naar buiten gingen, controleerde we nog even of ze niet “te” goed was ingepakt, maar mevrouw was gewoon erg moe en lag lekker te pitten. Deel twee van de operatie kon toen beginnen. Namelijk de maxicosie in de auto doen. Ik had dit al even geoefend op mijn werk. Dit onder het toeziend oog van mijn collega Jeroen, die vandaag de dag al drie kinderen heeft en dus wel een expert moet zijn. Ik kreeg de eerste keer dat ik het probeerde het cijfer 5 van hem (net geen voldoende). Het bakkie schoot toen ook heen en weer door de auto, terwijl ik de veiligheidsriemen probeerde vast te maken. De dag erna ging het beter en zodoende had ik er die zondag de 4de, goeie hoop op dat het nu ook weer ging lukken. Gelukkig was dit het geval. De auto deuren konden al snel dicht, en zodoende konden we naar huis toe rijden.
Eenmaal thuis aangekomen, hebben we haar in de kinderwagenbak gelegd. Die ligt nu los in de box. Ze kan simpelweg gewoon nog niet in haar eigen bedje slapen, omdat die voor haar veels te groot is. Daarin zou ze haar temperatuur nooit vast kunnen houden. De eerste paar weken zal haar leven dus grotendeels in deze kinderwagen bak afspelen.
In de namiddag kwam Ramon als eerste op kraamvisite. Hij vond dat ze wel erg stil was voor een baby en ik lag uit dat dit komt omdat ze vrijwel al haar energie kwijt is aan warm blijven en groeien. Die bevinding was toen eigenlijk te voorbarig, want om half tien in de avond werd madam wakker en heeft toen (met pauzes) tot een uur of twee haar kersverse fulltime ouders (we waren parttimers toen ze nog in het ziekenhuis lag), wakker gehouden. Dit in combinatie met de zeven voedingen die ze per dag moet krijgen, zorgde er al snel voor dat beide ouders met beide benen op de grond kwamen te staan. Het zal wel even wennen worden voordat we dit ritme te pakken hebben, maar dat hoort er natuurlijk allemaal bij.
Mazzel
We weten dat Nathalie nog erg veel moeite heeft om haar eigen temperatuur goed te behouden. Dus hadden we van alles meegenomen om haar op de reis naar haar nieuwe huis (het ziekenhuis was voor haar natuurlijk de eerste 10 dagen haar huis) niet te veel laten af te koelen. Alleen was het jasje die we voor haar hadden meegenomen, “ietjes” te groot (zie plaatje beneden). Haar armpjes kwamen niet door de mauwen heen. Sterker nog.. haar beentjes kwamen niet onder het jasje uit. Dat was wel een grappig gezicht natuurlijk. Naar haar verankert te hebben in de maxicosie, deden we nog wat extra handdoeken om haar heen, zodat ze het haast niet koud kon krijgen.
Na afscheid te hebben genomen van het personeel van de couveuse afdeling, begon de reis dus naar huis. Nathalie bleef doodstil liggen en dat beangstigde ons wel een beetje. Vlak voordat we naar buiten gingen, controleerde we nog even of ze niet “te” goed was ingepakt, maar mevrouw was gewoon erg moe en lag lekker te pitten. Deel twee van de operatie kon toen beginnen. Namelijk de maxicosie in de auto doen. Ik had dit al even geoefend op mijn werk. Dit onder het toeziend oog van mijn collega Jeroen, die vandaag de dag al drie kinderen heeft en dus wel een expert moet zijn. Ik kreeg de eerste keer dat ik het probeerde het cijfer 5 van hem (net geen voldoende). Het bakkie schoot toen ook heen en weer door de auto, terwijl ik de veiligheidsriemen probeerde vast te maken. De dag erna ging het beter en zodoende had ik er die zondag de 4de, goeie hoop op dat het nu ook weer ging lukken. Gelukkig was dit het geval. De auto deuren konden al snel dicht, en zodoende konden we naar huis toe rijden.
Eenmaal thuis aangekomen, hebben we haar in de kinderwagenbak gelegd. Die ligt nu los in de box. Ze kan simpelweg gewoon nog niet in haar eigen bedje slapen, omdat die voor haar veels te groot is. Daarin zou ze haar temperatuur nooit vast kunnen houden. De eerste paar weken zal haar leven dus grotendeels in deze kinderwagen bak afspelen.
In de namiddag kwam Ramon als eerste op kraamvisite. Hij vond dat ze wel erg stil was voor een baby en ik lag uit dat dit komt omdat ze vrijwel al haar energie kwijt is aan warm blijven en groeien. Die bevinding was toen eigenlijk te voorbarig, want om half tien in de avond werd madam wakker en heeft toen (met pauzes) tot een uur of twee haar kersverse fulltime ouders (we waren parttimers toen ze nog in het ziekenhuis lag), wakker gehouden. Dit in combinatie met de zeven voedingen die ze per dag moet krijgen, zorgde er al snel voor dat beide ouders met beide benen op de grond kwamen te staan. Het zal wel even wennen worden voordat we dit ritme te pakken hebben, maar dat hoort er natuurlijk allemaal bij.
Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)
