Laatst zaten Rachel en ik naar de film Doodslag te kijken. De hoofdrol werd daarin vertolkt door Theo Maassen, en dat deed hij behoorlijk goed moet ik je vertellen. Al vond ik het verhaal op het einde wel een beetje onrealistisch worden.
Wat ik persoonlijk zo erg goed vond van deze film is dat ze een bepaalde situatie van meerdere kanten belichten. Theo (zijn personage moet ik zeggen natuurlijk) speelde een ambulance broeder die op weg was naar een zwangere vrouw in nood. Onderweg worden ze “lastig” gevallen door een groep jongeren waarvan der eentje beweerd ook medische hulp nodig te hebben. De situatie loopt uit de hand en om toch op tijd bij de vrouw te komen, deelt Theo een dreun uit aan een van die jongens. Gevolg…. Jongen hartstikke dood. Theo moet daarvoor natuurlijk naar de gevangenis, maar er moet nog wel even bij gezegd worden dat de vrouw (en de baby) WEL gered werden.
Na zijn periode in de bak, leert Theo een cabaretier kennen en die huurt hem in als persoonlijke chauffeur. Tijdens zijn optreden belicht die cabaretier het voorval steeds vanuit een andere hoek. Zo benadrukt hij de ene avond dat Theo een held was omdat hij een baby heeft gered, maar de andere avond over hoe een schurk hij wel niet was. En dat hij het leven van een volledige familie heeft verwoest door die ene zware klap.
De dag nadat we de film gezien hadden, reed ik in de ochtend naar mijn werk toe. Nog even nadenkend over de film natuurlijk. Op een gegeven ogenblik zie ik schuin aan de overkant een meneer op een wel hele rare plek langs de weg staan. Zo net vlak achter een brug. Daar waar niemand wat te zoeken heeft. Zeker niet zo dicht bij de weg.. Wat blijkt nou, het was een agent die kennelijk z’n bonnen quotum nog niet gehaald had (enne mr de agenten.. niet ontkennen… ik heb insite information dat zo’n quotum daadwerkelijk bestaat). Hij zou de niets vermoedende 82 kilometer rijdende burgers wel even van hun zuurverdiende centen af helpen. Ik hoefde zelf niet bang te zijn voor zo’n bon, want de knight reed keurig 80 op de cruise control, maar toen ik een slordige 10 seconde later een tegenligger (en eventuele slachtoffer) tegenkwam, kon ik het niet laten om even een lichtsignaal te geven. Achter mij reed een auto op ongeveer 200 meter afstand. Die wagen bleef de eerste paar minuten zelfs zijn tegenliggers waarschuwen voor het naderende onheil.
Een gevoel van samenhorigheid kwam bij mij bovenborrelen. Maar mijn gedachten waren ook nog bij die cabaretier van de film. Ik bedacht me hoe hij DIT “verhaal” ook vanaf een andere kant zou kunnen belichten. Het duurde niet lang voordat ik me een voorval uit 1992 kon herinneren. In dat jaar liep ik stage in Volendam en kwam ik dagelijks met de bus over deze zelfde provinciale weg. Ik herinnerende me het nieuws over een jonge vrouw met meerdere kinderen(weet even niet meer hoeveel), die bij een ongeluk om het leven waren gekomen. Ik hoorde de cabaretier de kant van oom agent al kiezen en hem helemaal de hemel in aan het prijzen was. Oom agent was er voor DIE mensen die het niet erg vinden om wat later thuis te zijn. Zolang ze maar veilig waren.
Mijn samenhorigheids gevoel van zojuist was opslag weer verdwenen. “Leuk hoor zo’n film.”.. bedacht ik mezelf.. “Ik kan nu niet eens meer opmaken of oom agent nu de bad guy is of niet”.
Mazzel
24 mei 2012
10 mei 2012
De fles van zes
Elke dag gaat bij mij de wekker al om zes uur. Het is dan tijd om onze kleine meid de eerste fles van de dag te geven. Momenteel zitten we op vier flessen per dag en daarnaast geniet ze ook nog van een fruithapje. Het is een beetje zo gegroeid dat ik die eerste fles doe en die heb ik de fles van zes genoemd.
Vanochtend was het weer zo ver. De wekker ging af en ik liep (na het klaarmaken van de fles) Nathalie’s kamertje binnen en deed het licht aan. Ik pakte alvast de nieuwe luier uit de commode en daarmee behaalde ze weer een nieuwe mijlpaal in haar leven, want dit was de eerste maatje drie luier die ze aan zou krijgen. Mevrouwtje Muis was trouwens al wakker. Met flinke uitrek bewegingen (heeft ze van haar vader), was ze bezig om over haar slaap heen te komen. Haar oogjes gingen open en toen ze me zag, kreeg ze meteen een glimlach op haar gezicht.. Een beter begin van de dag kan je je haast NIET voorstellen kan ik je vertellen. Ik pakte de dame op en ging naar beneden om haar de fles te geven. Aanvankelijk deed ik dat altijd anders. Toen verschoonde ik eerst haar luier en ging dan de fles geven. Maar de ervaring leert dat Nathalie het heerlijk vind om tijdens de fles haar luier volledig… (afijn, je snapt het), en dan kan je na de fles dus WEER de luier vervangen. Nee, dat is toch niet zo’n goed idee, dus draaide ik dat al snel om.
Bij de fles van zes kan het eigenlijk altijd alle kanten op.. Meestal heeft ze der wel zin in, maar (zoals vandaag), was ze flink in mijn armen aan het “wormen”. En probeer dan die fles maar eens in haar mond te houden. Maar nadat ik haar een tijdje overeind had gezet, besloot onze kleine meid om toch maar bij de (f)les te blijven en de fles volledig op te drinken. Papa was tevreden en wist dat ze daardoor weer minimaal 200 ml naar binnen heeft gehad. Dat vinden we zo langzaan aan wel een soort ondergrens wat ze moet op drinken. Aangezien we 4 voedingen per dag geven, mag het soms (per fles) wel minder dan die 200 zijn. Maar in het algemeen loopt ze die achterstand overdag wel weer in.
Vandaag bleef ik trouwens wakker toen ik klaar was met die fles( en de luier). Ik moest optijd in Purmerend zijn omdat ik met een collega naar een klant toe moest. Maar als ik gewoon het fort (helpdesk) moet verdedigen kruip ik altijd weer in mijn bedje en slaap dan nog zo’n drie kwartier a een uur voordat ik er weer uit moet. En zodoende rust ik dan nog even lekker uit en zit nog even na te genieten van het moment dat Nathalie zo mooi glimlacht als je haar wakker maakt.
Mazzel
Vanochtend was het weer zo ver. De wekker ging af en ik liep (na het klaarmaken van de fles) Nathalie’s kamertje binnen en deed het licht aan. Ik pakte alvast de nieuwe luier uit de commode en daarmee behaalde ze weer een nieuwe mijlpaal in haar leven, want dit was de eerste maatje drie luier die ze aan zou krijgen. Mevrouwtje Muis was trouwens al wakker. Met flinke uitrek bewegingen (heeft ze van haar vader), was ze bezig om over haar slaap heen te komen. Haar oogjes gingen open en toen ze me zag, kreeg ze meteen een glimlach op haar gezicht.. Een beter begin van de dag kan je je haast NIET voorstellen kan ik je vertellen. Ik pakte de dame op en ging naar beneden om haar de fles te geven. Aanvankelijk deed ik dat altijd anders. Toen verschoonde ik eerst haar luier en ging dan de fles geven. Maar de ervaring leert dat Nathalie het heerlijk vind om tijdens de fles haar luier volledig… (afijn, je snapt het), en dan kan je na de fles dus WEER de luier vervangen. Nee, dat is toch niet zo’n goed idee, dus draaide ik dat al snel om.
Bij de fles van zes kan het eigenlijk altijd alle kanten op.. Meestal heeft ze der wel zin in, maar (zoals vandaag), was ze flink in mijn armen aan het “wormen”. En probeer dan die fles maar eens in haar mond te houden. Maar nadat ik haar een tijdje overeind had gezet, besloot onze kleine meid om toch maar bij de (f)les te blijven en de fles volledig op te drinken. Papa was tevreden en wist dat ze daardoor weer minimaal 200 ml naar binnen heeft gehad. Dat vinden we zo langzaan aan wel een soort ondergrens wat ze moet op drinken. Aangezien we 4 voedingen per dag geven, mag het soms (per fles) wel minder dan die 200 zijn. Maar in het algemeen loopt ze die achterstand overdag wel weer in.
Vandaag bleef ik trouwens wakker toen ik klaar was met die fles( en de luier). Ik moest optijd in Purmerend zijn omdat ik met een collega naar een klant toe moest. Maar als ik gewoon het fort (helpdesk) moet verdedigen kruip ik altijd weer in mijn bedje en slaap dan nog zo’n drie kwartier a een uur voordat ik er weer uit moet. En zodoende rust ik dan nog even lekker uit en zit nog even na te genieten van het moment dat Nathalie zo mooi glimlacht als je haar wakker maakt.
Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)
