Goed of fout

Laatst zaten Rachel en ik naar de film Doodslag te kijken. De hoofdrol werd daarin vertolkt door Theo Maassen, en dat deed hij behoorlijk goed moet ik je vertellen. Al vond ik het verhaal op het einde wel een beetje onrealistisch worden.

Wat ik persoonlijk zo erg goed vond van deze film is dat ze een bepaalde situatie van meerdere kanten belichten. Theo (zijn personage moet ik zeggen natuurlijk) speelde een ambulance broeder die op weg was naar een zwangere vrouw in nood. Onderweg worden ze “lastig” gevallen door een groep jongeren waarvan der eentje beweerd ook medische hulp nodig te hebben. De situatie loopt uit de hand en om toch op tijd bij de vrouw te komen, deelt Theo een dreun uit aan een van die jongens. Gevolg…. Jongen hartstikke dood. Theo moet daarvoor natuurlijk naar de gevangenis, maar er moet nog wel even bij gezegd worden dat de vrouw (en de baby) WEL gered werden.

Na zijn periode in de bak, leert Theo een cabaretier kennen en die huurt hem in als persoonlijke chauffeur. Tijdens zijn optreden belicht die cabaretier het voorval steeds vanuit een andere hoek. Zo benadrukt hij de ene avond dat Theo een held was omdat hij een baby heeft gered, maar de andere avond over hoe een schurk hij wel niet was. En dat hij het leven van een volledige familie heeft verwoest door die ene zware klap.

De dag nadat we de film gezien hadden, reed ik in de ochtend naar mijn werk toe. Nog even nadenkend over de film natuurlijk. Op een gegeven ogenblik zie ik schuin aan de overkant een meneer op een wel hele rare plek langs de weg staan. Zo net vlak achter een brug. Daar waar niemand wat te zoeken heeft. Zeker niet zo dicht bij de weg.. Wat blijkt nou, het was een agent die kennelijk z’n bonnen quotum nog niet gehaald had (enne mr de agenten.. niet ontkennen… ik heb insite information dat zo’n quotum daadwerkelijk bestaat). Hij zou de niets vermoedende 82 kilometer rijdende burgers wel even van hun zuurverdiende centen af helpen. Ik hoefde zelf niet bang te zijn voor zo’n bon, want de knight reed keurig 80 op de cruise control, maar toen ik een slordige 10 seconde later een tegenligger (en eventuele slachtoffer) tegenkwam, kon ik het niet laten om even een lichtsignaal te geven. Achter mij reed een auto op ongeveer 200 meter afstand. Die wagen bleef de eerste paar minuten zelfs zijn tegenliggers waarschuwen voor het naderende onheil.

Een gevoel van samenhorigheid kwam bij mij bovenborrelen. Maar mijn gedachten waren ook nog bij die cabaretier van de film. Ik bedacht me hoe hij DIT “verhaal” ook vanaf een andere kant zou kunnen belichten. Het duurde niet lang voordat ik me een voorval uit 1992 kon herinneren. In dat jaar liep ik stage in Volendam en kwam ik dagelijks met de bus over deze zelfde provinciale weg. Ik herinnerende me het nieuws over een jonge vrouw met meerdere kinderen(weet even niet meer hoeveel), die bij een ongeluk om het leven waren gekomen. Ik hoorde de cabaretier de kant van oom agent al kiezen en hem helemaal de hemel in aan het prijzen was. Oom agent was er voor DIE mensen die het niet erg vinden om wat later thuis te zijn. Zolang ze maar veilig waren.

Mijn samenhorigheids gevoel van zojuist was opslag weer verdwenen. “Leuk hoor zo’n film.”.. bedacht ik mezelf.. “Ik kan nu niet eens meer opmaken of oom agent nu de bad guy is of niet”.

Mazzel