Het programma “Opsporing verzocht” vierde laatst een feestje (zeg maar). Dit omdat er al weer 1000 afleveringen van op televisie zijn geweest. Ik moet eerlijk bekennen dat ik zeer zelden naar dit programma zit te kijken. Ondanks dat ga ik er dus toch een blogfile aan besteden. Waarom dan? Kun je jezelf afvragen. Nou wij kregen laatst de nieuwe Avrobode op de mat en daar werd uitgebreid aandacht besteed aan die duizendste aflevering. Per toeval werd er een moordzaak besproken waar ik altijd al van heb willen weten of ze de daders hebben gevonden.
Jaren geleden was ik namelijk bij een bakkerij in Rotterdam geweest om ons Nederlandse pakket te installeren en uit te leggen. Het ging om twee filialen, en op een van die filialen kwam ons pakket te draaien. De weegschalen/kassa’s van het andere filiaal werden met een analoge modem uitgelezen. Het bleek om een familie bedrijf te gaan. Ik was op het filiaal van de zoon, en het andere filiaal werd door zijn vader gerund. De zoon was een zeer aardige vent en de installatie verliep vlekkeloos. Daarna, had ik hem maar zelden aan de lijn wat dus een teken is dat het allemaal lekker draait bij deze klant. Een aantal jaren daarna had ik de vertegenwoordiger van de regio Rotterdam aan de lijn. Hij vertelde me dat de vader was omgekomen bij een roofmoord. Twee gasten waren uit op de kassa en gingen hierbij kennelijk tot het uiterste om dit doel te behalen.
Deze moordzaak werd dus in Opsporing verzocht behandeld en per toeval stond er een interview met de zoon in de Avrobode. Hij vertelde openhartig over hoe hij zelf zijn vader had gevonden en hoe de daders uiteindelijk zijn gepakt. Ze stonden namelijk vol in beeld op diverse beveiliging camera’s. Al met al een “goed” einde van die Opsporing verzocht aflevering. Deze opsporing werd dus verzocht, en gegeven.
Mazzel
31 oktober 2012
25 oktober 2012
Herstel werkzaamheden
In deze herfstvakantie week is mijn collega Jeroen naar Centerparcs, en zodoende moet ik het fort op de helpdesk in mijn eentje verdedigen. Op zich is dat geen probleem, want door die zelfde vakantie week is het niet al te druk op de helpdesk. Maandag en dinsdag waren dan nog wel “gewoon druk”, maar vandaag was het rustig te noemen..
Ideaal voor mij om een complexe database probleem van een klant op te lossen. Een probleem wat op zich al een vreemd verhaal genoemd kan worden. Een klant, die een van onze pakketten al sinds 2007 gebruikt, komt er nu pas achter dat diverse omzet rapportages niet kloppen. Dus of we dat even willen oplossen (de vraagstelling is ALTIJD zeer eenvoudig). Eerste prioriteit is dat het probleem zich niet meer zal voordoen natuurlijk. Eerst moest ik proberen uit te vinden wat de foutieve gegevens veroorzaakt. Dit was gelukkig niet erg moeilijk. Al snel kwam ik erachter dat sommige rapportages in de verkeerde categorie werden bijgeschreven. Dus dit had ik met de programmeurs van het pakket (van ons filiaal in Antwerpen) al snel recht gezet. Maar het herstellen van de bijna vijf jaar grote database werd een ander verhaal. De programmeur van het “België” pakket wist me te vertellen dat dit een onmogelijke taak is. Het zou te lastig zijn om dit op te lossen.. KIJK, nu werd het verhaal pas ECHT interessant….
De Nederlandse variant (die wij zelf ook nog regelmatig uitleveren), is namelijk wel in staat om van alle gemaakte kassa bonnetjes die in die vijf jaar zijn aangeslagen, weer de juiste omzet rapportages te maken. Die optie zit dus standaard niet in het pakket van onze zuiderburen. Dus om het probleem van de klant te kunnen tackelen, moest ik eerst de Belgische database vertalen naar het Nederlands (om het zo maar even te noemen). Aangezien het hier om een slordige 100.000 bonnetjes ging, was de computer hier wel even mee bezig. Ik had geen zin om hier op te gaan wachten als ik nog aan het werk was. Dus zette ik het zelfgeschreven tooltje om vijf uur aan. Ik had in de code van het tooltje de optie gebouwd dat ik op mijn smartphone kon zien hoe ver “hij” al was met vertalen. Dit ging gisteravond tot ongeveer 71.1% goed. Toen bleef het akelig stil. Vanmorgen, toen ik dus weer op de helpdesk aankwam, kon ik zien dat ik nog ergens een foutje gemaakt had, maar dat had geen gevolgen voor de eerste 71.1 % van de al vertaalde kassabonnetjes. Dus kon ik de fout corrigeren en liet het toolje verder laten gaan waar hij gister om ongeveer 20:30 was gebleven. Om een uur of 10 was de database vertaald en ging het Nederlandse pakket (wat Di-Store heet), de slordige 100.000 bonnetjes berekenen (naar omzet rapportages). Ik had verwacht dat dit wel eventjes zou duren. Zeker omdat het vertalen van die database de computer ongeveer 5 uur (in totaal) had gekost. Maar Di-Store is een snel programma en binnen een kwartier was ie al klaar. Toen kwam de taak om te controleren of alles klopte natuurlijk, en gelukkig was dit het geval…
De laatste fase van dit herstel project was de Belgische database nu weer te voorzien van de JUISTE rapportages. Dus dat gedeelte van de database moest weer terug vertaald worden naar het “Belgisch”. Ook dit ging sneller dan dat ik verwacht had, maar dat is ergens wel logisch. Het ging nu om slechts een aantal tabellen in de database die vertaald moesten worden.
Toen ik vanmiddag klaar was met de herstelwerkzaamheden aan de database, was ik wel even trots op mezelf. Het is altijd leuk om iets voor elkaar te boksen waarvan de programmeur zelf beweerd dat dit NIET kan… Dan krijg ik namelijk altijd de nijging om het tegendeel te bewijzen.
Mazzel.
Ideaal voor mij om een complexe database probleem van een klant op te lossen. Een probleem wat op zich al een vreemd verhaal genoemd kan worden. Een klant, die een van onze pakketten al sinds 2007 gebruikt, komt er nu pas achter dat diverse omzet rapportages niet kloppen. Dus of we dat even willen oplossen (de vraagstelling is ALTIJD zeer eenvoudig). Eerste prioriteit is dat het probleem zich niet meer zal voordoen natuurlijk. Eerst moest ik proberen uit te vinden wat de foutieve gegevens veroorzaakt. Dit was gelukkig niet erg moeilijk. Al snel kwam ik erachter dat sommige rapportages in de verkeerde categorie werden bijgeschreven. Dus dit had ik met de programmeurs van het pakket (van ons filiaal in Antwerpen) al snel recht gezet. Maar het herstellen van de bijna vijf jaar grote database werd een ander verhaal. De programmeur van het “België” pakket wist me te vertellen dat dit een onmogelijke taak is. Het zou te lastig zijn om dit op te lossen.. KIJK, nu werd het verhaal pas ECHT interessant….
De Nederlandse variant (die wij zelf ook nog regelmatig uitleveren), is namelijk wel in staat om van alle gemaakte kassa bonnetjes die in die vijf jaar zijn aangeslagen, weer de juiste omzet rapportages te maken. Die optie zit dus standaard niet in het pakket van onze zuiderburen. Dus om het probleem van de klant te kunnen tackelen, moest ik eerst de Belgische database vertalen naar het Nederlands (om het zo maar even te noemen). Aangezien het hier om een slordige 100.000 bonnetjes ging, was de computer hier wel even mee bezig. Ik had geen zin om hier op te gaan wachten als ik nog aan het werk was. Dus zette ik het zelfgeschreven tooltje om vijf uur aan. Ik had in de code van het tooltje de optie gebouwd dat ik op mijn smartphone kon zien hoe ver “hij” al was met vertalen. Dit ging gisteravond tot ongeveer 71.1% goed. Toen bleef het akelig stil. Vanmorgen, toen ik dus weer op de helpdesk aankwam, kon ik zien dat ik nog ergens een foutje gemaakt had, maar dat had geen gevolgen voor de eerste 71.1 % van de al vertaalde kassabonnetjes. Dus kon ik de fout corrigeren en liet het toolje verder laten gaan waar hij gister om ongeveer 20:30 was gebleven. Om een uur of 10 was de database vertaald en ging het Nederlandse pakket (wat Di-Store heet), de slordige 100.000 bonnetjes berekenen (naar omzet rapportages). Ik had verwacht dat dit wel eventjes zou duren. Zeker omdat het vertalen van die database de computer ongeveer 5 uur (in totaal) had gekost. Maar Di-Store is een snel programma en binnen een kwartier was ie al klaar. Toen kwam de taak om te controleren of alles klopte natuurlijk, en gelukkig was dit het geval…
De laatste fase van dit herstel project was de Belgische database nu weer te voorzien van de JUISTE rapportages. Dus dat gedeelte van de database moest weer terug vertaald worden naar het “Belgisch”. Ook dit ging sneller dan dat ik verwacht had, maar dat is ergens wel logisch. Het ging nu om slechts een aantal tabellen in de database die vertaald moesten worden.
Toen ik vanmiddag klaar was met de herstelwerkzaamheden aan de database, was ik wel even trots op mezelf. Het is altijd leuk om iets voor elkaar te boksen waarvan de programmeur zelf beweerd dat dit NIET kan… Dan krijg ik namelijk altijd de nijging om het tegendeel te bewijzen.
Mazzel.
9 oktober 2012
Nu al een aanzoek
Afgelopen zaterdag werd een van Nathalie’s oma’s (ze heeft er drie) zestig jaar. En dat moest gevierd worden natuurlijk. Opa en Oma nodigde de kinderen en kleinkinderen daarom uit voor een bezoekje aan attractie park De goudvis in Sint Maartenszee.
Naast Nathalie waren haar neefjes Tom en Tijn en haar nichtje Pien natuurlijk ook van de partij. Die drie hebben zich volop vermaakt in het park wat zich helemaal op kinderen richt. Zo waren er natuurlijk ballenbakken en spring kussens en nog veel meer. Nathalie is daarvoor natuurlijk nog iets te klein, maar toch heeft onze grote meid zich prima vermaakt met slechts 1 van die ballen uit de ballen bak. Ze tijgerde er flink op los en “gooide” de bal dan weer weg, zodat ze er weer met een enorme vaart achteraan kon tijgeren. Het was behoorlijk luidruchtig in die hal natuurlijk, zodat opa Koos, Rachel, ik en Nathalie een wandeling ging maken zodat ons poppetje even kon slapen. Die wandeling ging richting het strand wat op een steenworp afstand van het attractie park lag. Nathalie zou de zee dus voor het eerst in haar leven hebben kunnen zien, ware het niet dat ze sliep. Dat was natuurlijk logisch want ze had een behoorlijk “tijger” tocht (achter die bal aan) er op zitten. Laten we maar zeggen dat de zee in ieder geval Nathalie wel gezien heeft en anders om kom dan wel een andere keer.
Nadat we het park bezocht hadden, gingen we in het restaurant, wat naast het pretpark lag, gezellig met zijn alle eten. Het restaurant heette toepasselijk ook de goudvis, zodat je je niet kon vergissen (bedenk ik me maar). Eenmaal aan tafel kreeg Nathalie behoorlijk veel aandacht van haar neefjes die daarnaast ook lekker aan het kleuren waren. Daarvoor kregen ze flink de tijd,want het eten moest natuurlijk nog even klaar gemaakt worden. Tijn, de oudste van de drie, was druk bezig met het inkleuren van een prachtige vrachtwagen tekening. Hij dacht kennelijk diep na over zijn eigen toekomst en zag een baantje als vrachtwagen chauffeur wel zitten. Ineens stopte hij met kleuren en zei dat hij best wel een vrouw wil hebben als hij later groot is EN vrachtwagen chauffeur want hij wilde namelijk ook wel eens een baby. Kijk, dat vind ik reuze interessant om te horen. De gedachte gang van een kind heeft mij altijd erg geïnteresseerd en ik wil dan wel eens weten hoe hij dat ziet. Ik vroeg hem wat hij dan ging doen als de baby een poepluier had. “Simpel,” antwoordde hij, “dan rij ik naar de dichtstbijzijnde tankstation en verschoon de luier.”. Zijn broer Tom werd hierdoor ook aan het nadenken gezet. Hij besefte zich ook dat hij minimaal een vrouw nodig had om zelf ooit ook vader te worden. Hij ging zelfs al een stapje verder. Hij stapte op van zijn stoel en liep naar Rachel. Bij haar fluisterde in haar oor dat hij wel met Nathalie wil trouwen als hij later groot is. Kijk, bedacht ik me zelf.. Ze heeft nu al een aanzoek gehad. Dit terwijl ze nog geen 11 maanden oud is. Het meest grappige was dat hij het ook in mijn oor wilde fluisteren en daarna ook bij zijn moeder, zodat eigenlijk de hele groep het al snel wist, maar dat was juist het grappige van het gehele verhaal.
Mazzel
Naast Nathalie waren haar neefjes Tom en Tijn en haar nichtje Pien natuurlijk ook van de partij. Die drie hebben zich volop vermaakt in het park wat zich helemaal op kinderen richt. Zo waren er natuurlijk ballenbakken en spring kussens en nog veel meer. Nathalie is daarvoor natuurlijk nog iets te klein, maar toch heeft onze grote meid zich prima vermaakt met slechts 1 van die ballen uit de ballen bak. Ze tijgerde er flink op los en “gooide” de bal dan weer weg, zodat ze er weer met een enorme vaart achteraan kon tijgeren. Het was behoorlijk luidruchtig in die hal natuurlijk, zodat opa Koos, Rachel, ik en Nathalie een wandeling ging maken zodat ons poppetje even kon slapen. Die wandeling ging richting het strand wat op een steenworp afstand van het attractie park lag. Nathalie zou de zee dus voor het eerst in haar leven hebben kunnen zien, ware het niet dat ze sliep. Dat was natuurlijk logisch want ze had een behoorlijk “tijger” tocht (achter die bal aan) er op zitten. Laten we maar zeggen dat de zee in ieder geval Nathalie wel gezien heeft en anders om kom dan wel een andere keer.
Nadat we het park bezocht hadden, gingen we in het restaurant, wat naast het pretpark lag, gezellig met zijn alle eten. Het restaurant heette toepasselijk ook de goudvis, zodat je je niet kon vergissen (bedenk ik me maar). Eenmaal aan tafel kreeg Nathalie behoorlijk veel aandacht van haar neefjes die daarnaast ook lekker aan het kleuren waren. Daarvoor kregen ze flink de tijd,want het eten moest natuurlijk nog even klaar gemaakt worden. Tijn, de oudste van de drie, was druk bezig met het inkleuren van een prachtige vrachtwagen tekening. Hij dacht kennelijk diep na over zijn eigen toekomst en zag een baantje als vrachtwagen chauffeur wel zitten. Ineens stopte hij met kleuren en zei dat hij best wel een vrouw wil hebben als hij later groot is EN vrachtwagen chauffeur want hij wilde namelijk ook wel eens een baby. Kijk, dat vind ik reuze interessant om te horen. De gedachte gang van een kind heeft mij altijd erg geïnteresseerd en ik wil dan wel eens weten hoe hij dat ziet. Ik vroeg hem wat hij dan ging doen als de baby een poepluier had. “Simpel,” antwoordde hij, “dan rij ik naar de dichtstbijzijnde tankstation en verschoon de luier.”. Zijn broer Tom werd hierdoor ook aan het nadenken gezet. Hij besefte zich ook dat hij minimaal een vrouw nodig had om zelf ooit ook vader te worden. Hij ging zelfs al een stapje verder. Hij stapte op van zijn stoel en liep naar Rachel. Bij haar fluisterde in haar oor dat hij wel met Nathalie wil trouwen als hij later groot is. Kijk, bedacht ik me zelf.. Ze heeft nu al een aanzoek gehad. Dit terwijl ze nog geen 11 maanden oud is. Het meest grappige was dat hij het ook in mijn oor wilde fluisteren en daarna ook bij zijn moeder, zodat eigenlijk de hele groep het al snel wist, maar dat was juist het grappige van het gehele verhaal.
Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)
