Een dag alleen met papa

Vandaag was het weer woensdag, en kon ik dus genieten van een papa dag. Nathalie slaapt de laatste paar dagen weer erg goed, want ze werd pas om kwart over acht in de ochtend wakker. Dat was vorige week wel anders. Toen was ze namelijk ziek en zijn we zelfs in de avond naar de huisartsenpost gegaan omdat ze maar liefs 40 graden koorts had. Die koorts is nu weer voorbij maar af en toe hoest en proest ze nog wel. Omdat ze goed geslapen had, speelde ze uren lang op de grond en op de bank. Het broodje, waar ze ERRUG gek op is, verdween zonder problemen en weer in een record tijd naar binnen. Sterker nog, ze vond dat ene broodje niet genoeg zelfs. Want toen ik op de bank mijn broodje naar binnen zat te werken en eventjes NIET goed oplette, verscheen er ineens een wijsvinger door mijn beeld heen. Die wijsvinger boorde keurig een gat in mijn overheerlijke broodje met vlokken en met een ruk had Nathalie ineens een flinke stuk in haar handen. Ze twijfelde geen moment en stopte dat stuk meteen in haar mond zodat papa niet de mogelijkheid had om zijn overheerlijke broodje te verdedigen.

Tegen twaalf uur vond ik dat het wel eens tijd werd dat Nathalie weer even ging slapen. Daar was ze het natuurlijk NIET mee eens. Toen ik haar in haar slaapzakje in bedje had neergelegd ging ze meteen zitten. Het terug op haar rugje leggen had geen zin, want ze bleef elke keer maar overeind komen. Dit alles trouwens met een flinke glimlach op haar gezicht want ze dacht vast dat dit een spelletje van haar papa was. Ik gaf het dus maar op en liet onze dame dan maar zittend achter. Via de babyfoon kon ik haar de eerste paar minuten nog horen brabbelen en lachen, maar na een minuut of 10 werd het toch stil. Ik was wel even benieuwd of ze zelf was gaan liggen, maar dat was niet het geval. Ze was kennelijk al zittend in slaap gevallen, want ze hing voorover hangend in haar slaapzakje. Ik heb haar toen maar eventjes gewoon op haar rug neergelegd en gelukkig was ze zo moe dat ze dit niet eens gemerkt heeft.

Na slechts een uurtje te hebben geslapen was ze al weer klaar wakker. Dus heb ik haar er maar weer uit gehaald. Deze middag kan je de “ papa pesten” middag noemen. Nathalie tijgerde elke keer naar die dingen waar ze eigenlijk niet aan mag zitten, waarbij de lamp eigenlijk haar favoriete plekje is. Met de aan en uitschakelaar kan je namelijk heerlijk spelen, maar dit mag natuurlijk niet van papa. Om Nathalie op andere gedachte te brengen zette ik Nijntje in. Nathalie heeft namelijk een hele mooie Nijntje knuffel en die zette ik voor de lamp neer. Toen Nathalie voor de tigste keer de lamp benaderde pakte ik Nijntje op en probeerde met woorden Nathalie op andere gedachte te brengen. Zo van :”Nathalie, je mag van mij niet aan de lamp zitten hoor. Das gevaarlijk.”. Nathalie was hier NIET van onder de indruk. Ze pakte Nijntje bij een van haar lange oren beet en smeet de knuffel door de huiskamer heen, waarbij het youtube filmpje “Nijntje dansles”, in eens een heel andere betekenis kreeg. Het was nu meer vliegles zeg maar. Daarna ging de lamp dus weer aan en uit, want tijdens Nijntjes vlucht door de huiskamer, zat Nathalies hand al op de schakelaar.

In de namiddag kwam mama even thuis. Ze had weer hard gewerkt, maar ze bleef helaas niet lang. Met Tante Astrid en Nirma ging mama namelijk vanavond naar een musical toe. Dus het half uurtje dat ze nog wel thuis was, benutte we volop. Daarna moest Nathalie weer eventjes slapen en dit keer ging het beter dan in het begin van de middag. Nu bijna ander half uur. Zelf ging ik ook even op de bank leggen en schrok op een gegeven ogenblik wakker toen ik Nathalie over de babyfoon hoorde brabbelen.

Het avondeten tafereel was ook erg grappig. Aangezien we met zijn tweetjes waren, at papa en magnetron maaltijdje. Nathalie kreeg een olvoriet potje wat dus ook in de magnetron verwarmt moet worden. Dat kan dus niet tegelijker tijd en daarom at ik eerst mijn boordje leeg, zodat ik alle tijd had om aandacht aan Nathalie te geven. Echter kreeg Nathalie al een beetje honger. Ik zat heerlijk bij de computer te eten en madam had dit door. Ze tijgerde naar de stoel waar ik op zat toe en probeerde zich aan mijn broekspijpen omhoog te trekken. Dus ik nam haar op schoot en toen ging het vingertje meteen richting het bord natuurlijk. Ik zette haar daarom weer op de grond, en zodoende herhaalde dit tafereel zich meerdere malen.

Deze leuke dag werd afgesloten met een wat minder leuke, maar helaas verplicht, ritueel… Namelijk het tandenpoetsen. Aanvankelijk zit ze vol verwondering te kijken hoe je de tandpasta op de borstel doet. Maar zodra de borstel ook daadwerkelijk haar mondje in gaat is het gillen geblazen. Normaal kunnen Rachel en ik dit samen wel aan, maar probeer dat maar eens in je eentje als je bijna 1 jaar oude dochter tegenstribbelt. Hoe dan ook, ik wist haar vier tandjes te raken met de borstel, maar of alle tandplak er ook daadwerkelijk af is gepoetst durf ik hierbij wel te betwijfelen. Morgen maar even goed doen lijkt mij zo.

Mazzel