Op het potje

“papa Pot?”… dat waren Nathalie’s eerste woordjes toen ik haar vanochtend uit haar bedje wilde halen. Ze was wat eerder wakker geworden, dus ergens hoopte ik nog haar even te kunnen overtuigen om weer te gaan slapen, maar aangezien we nu volop met de zindelijkheids training bezig zijn, kon ik deze vraag van ons poppetje natuurlijk niet naast me neerleggen.

Het is een hele uitbreiding van het ritueel geworden. Als ze naar bedje gaat, of er juist uitkomt. Het potje vind ze tot nu toe een zeer interessant ding, maar het neemt wel wat tijd in beslag. Papa of mama moet mee natuurlijk en die moet naast haar gaan zitten. De laatste week wil ze er ook een boekje bij lezen. Dus wordt ook die meegenomen naar de badkamer. Ik zette haar vanochtend neer op het potje en ging er zelf weer naast zitten. Voordat ze begon met lezen uit het boekje, noemt ze alle dingen op die zich in de badkamer bevinden…..”bad…… c (waarmee ze wc bedoelt)…. Does….”… ze gaat verder met “kast…..”, dan verslapt haar aandacht en begint ze te lezen uit het boekje. Ook alles wat daarin staat, wordt genoemd….”Steen…..maan……… is (vis)…..” . Op een gegeven ogenblik zit ons poppetje te poepen en dat maakt zo nu en dan ook geluid natuurlijk.. Dus tussen het lezen door hoor je der zeggen : “scheet” …

Na een slordige 10 minuten vind papa het wel eens genoeg. “Ben je klaar?”, vraag ik haar. Ze knikt en stapt op van het potje.. Ik laat blijken dat ik het erg goed vind dat ze weer gepoept en geplast heeft op het potje. Ook mama, die dan nog in bed ligt, roept naar Nathalie dat ze het erg goed gedaan heeft. De inhoud van de pot doet papa in de WC en spoelt die door.
Tijdens het aankleden denkt papa even terug aan de geslaagde poging van vanochtend. Het zindelijk maken van een kind kan soms lang duren. Vaak wil Nathalie ook niet op het potje hoor. Of gebeurd er simpel weg gewoon niets. Maar als het dan wel lukt, mag je als ouder natuurlijk best trots zijn op je spruit. En dat zijn Rachel en ik dan ook altijd…
Mazzel