De beslissing.. Weg bij Digi

Vandaag sloot ik een periode van 16 en een half jaar af. Het was namelijk mijn laatste werkdag bij Digi Nederland b.v. Het was geen gemakkelijke keuze geweest om zo’n vertrouwde omgeving vaarwel te zeggen. Toen ik de eerste stappen aan het zetten was dacht ik soms :”Wat ben ik aan het doen?”, maar ik heb het uiteindelijk toch doorgezet. En vandaag was dus mijn laatste werkdag als helpdesk medewerker afdeling automatisering bij Digi Nederland b.v.

De grootste aanleiding om weg te gaan bij Digi was toch wel de laatste reorganisatie ronde. Dit gebeurde afgelopen september en toen moest onder andere mijn directe automatiserings collega Jeroen gedwongen het veld ruimen. September is net de eerste maand zo na de vakantie periode dat de drukte op de automatiserings helpdesk weer begint toe te nemen. Oktober 2013 werd de drukste werkmaand die ik ooit genoteerd heb in het door mezelf geschreven openstaande punten programma. Bijna 500 punten werden er die maand verwerkt en ik moest alles dus in mijn eentje doen. Rachel had s’ avonds en in het weekend vrijwel niets aan mij, want ik lag vaak voor pampus op de bank. In de maanden na die laatste reorganisatie, groeide dus mijn ontevredenheid over mijn baan behoorlijk snel. Bovendien schoten er meerdere dingen door mijn hoofd. Want A) naast dat de helpdesk automatisering dus eigenlijk door twee man moet worden gerund. Bedacht ik mezelf ook dat B) niets meer heilig bleek te zijn. Wie weet wordt er over een paar jaar wel weer gereorganiseerd, en wordt ook ik op straat gezet. Dan ben ik ruim in de 40 en probeer dan nog maar eens een baan te vinden. En C) ik kwam er achter dat ik veel meer een teamplayer ben dan dat ik van mij zelf gedacht had. Ondanks dat ik niet alleen op de afdeling zit, doe ik mijn eigen taken wel helemaal alleen. Ik miste het samen werken en samen oplossen van problemen met oud collega Jeroen enorm. Ik leefde vaak helemaal op als ik bv met een collega samen in de buitendienst zat voor een installatie. Dat goede gevoel verging mij meestal snel als ik het aantal blaadjes(met telefoonnummers erop) bij terug komst op de helpdesk zag liggen die ik in mijn afwezigheid had gemist. Het was altijd een simpel rekensommetje. Als ik 1 dag in de buitendienst was geweest, was het die dag erna twee keer zo druk.. Dat snapt iedereen natuurlijk.

Ondertussen bleef ik wel contact houden met oud collega Jeroen. Hoofdzakelijk via de whatsapp. Hij had gelukkig al vrij snel weer een nieuwe baan gevonden en het werd mij al snel duidelijk dat hij het daar enorm naar zijn zin had. Op een dag was de chaos op de helpdesk weer eens niet te overzien toen ik ineens het whatsapp geluids signaal hoorde. Het was Jeroen en ik las in zijn berichtje dat ze op zijn werk opzoek waren naar een nieuwe helpdesk medewerker op de afdeling handhaving. “moet ik een goed woordje voor je doen?” stond er in het bericht. Een raar, niet te omschrijven gevoel werd toen van mijn meester. “doe maar” antwoordde ik meteen terug.

De nieuwe chef van Jeroen was een weekje in het buitenland voor zaken, dus zodoende ging er een tijdje overheen voordat ik met Jeroen dit onderwerp weer kon oppikken. Zijn chef had gevraagd of ik een CV wilde opstellen en naar hem wilde mailen. Maar die zelfde dag nog belde Jeroen mij op dat de chef naast die CV ook wel een vrij blijvend gesprek wilde hebben. Het ging toen dus enorm snel allemaal. Een paar dagen daarna zat ik dus tegenover Jeroen zijn chef en hadden we een goed gesprek. Ik vertelde wat ik zoal doe op de helpdesk en waar ik in de loop der jaren ervaring mee had opgedaan. Aan het einde van het gesprek hadden we er allebei een goed gevoel over. Een tweede gesprek volgde waarbij ik alvast aan wat nieuwe collega’s werd voorgesteld. Het ging allemaal heel positief en zodoende stond ik de dag na Pasen met mijn ontslag brief in de hand, bij mijn huidige chef in zijn kantoor. Hij reageerde niet al te verbaast had ik het idee. Aangezien ik nog veel vrije dagen had maar er nog wel iemand moest worden ingewerkt die mijn plekkie op de helpdesk gaat overnemen, werd de laatste werkdag dus op 22 mei geplant. De laatste 2 weken heb ik buitencollega John ingewerkt die met een vlaag van verstandsverbijstering “JA” had gezegd toen ze hem vroegen of hij de “nieuwe” Jeroen wilde worden. Ik wens hem erg veel sterkte en plezier toe de komende tijd en ik heb met hem afgesproken dat hij me mag appen als hij nog ergens vragen over heeft.

Mazzel