Arthur C. Clarke -- 'Het licht van vroeger dagen'

Jeroen en lezen........ Dat kan eigenlijk niet in een zin. Op school al werd het duiderlijk dat het een vergelijking was van water en vuur, maar toen kwam ik er simpel weg niet onderuit. De simpele twee dimentionale manier van gegevens overdracht beviel me helemaal niet. Daar heb ik simpel weg te veel fantasie voor. Als er dan in het verhaal duidelijk werd dat iets niet overeen kwam met mijn fantasie beeld, dan was ik er helemaal uit. Ik ging dan eigenlijk het hele verhaal opnieuw indelen, en was dus niet meer aan het lezen. Nee, ik moet er een beeld bij hebben hoe iets eruit ziet, zoals op tv of in een strip. Na school heb ik dan ook helemaal geen leesboeken meer aangeraakt. Behalve die van Anne Frank, omdat ik die wel eens wilde lezen. Het koste me toen moeite, maar ik heb het wel gered om het boek helemaal uit te lezen. Nu kreeg ik op mijn verjaardag en boek van Arthur C. Clarke. Ik had hem meegenomen op de vakantie naar Curaçao voor de uurtjes op het strand of bij het zwembad. In het vliegtuig zelf heb ik niet gelezen.

Het blijkt dat het lezen me wel goed afgaat als het verhaal me echt intereseert. Arthur C. Clarke kon ik nog van zijn wetenschappelijke programma's op tv uit de jaren 80 en 90. Ik wist dat hij de bedenker van de sataliet was, terwijl iedereen hem toen voor gek had verklaard. Jaren later kreeg hij toch gelijk. Men nam hem niet zo serieus ook omdat hij dus een SF schrijver was. Ook al iets wat mij wel ligt.


Het verhaal speelt zich rond 2037 en gaat eigenlijk maar over een grote uitvinding. Toch weet Arthur (en zijn mede schrijver Stephan Baxter) een denkbeeldige omschrijving van de wereld te maken over hoe de wereld geschiedenis er in de komende jaren uitziet. Zo zijn er oorlogen over schoon drinkwater, en zijn er herstel programma's opgezet om de beschadigde natuur te herstellen. Echter komt een van de hoofdpersonen erachter dat een enorme komeet over 500 jaar een einde zal maken aan al het leven op aarde. Die ontdenking werd aanvankelijk geheim gehouden omdat men niet wilde dat er paniek uitbrak, maar zoiets hou je natuurlijk nooit geheim. Zo konden ze het geheim van de grote uitvinding uiteinderlijk ook niet geheim houden. Het verhaal gaat namelijk over de Wormcam. De Wormcam is eigenlijk een soort camera waarmee je alles kunt zien. Waar en waneer dan ook, en overal in het universum. De techniek werd met de hoofdstukken steeds verder ontwikkeld, zodat men op een gegeven ogenblik dus de complete wereld geschiedenis kon bekijken vanachter hun flexschermen. De techniek zelf was al gaaf natuurlijk, maar het verhaal gaat meer over hoe de mensheid het oppikte, toen duiderlijk werd dat je nergens meer een prive situatie kunt hebben. Je hele leven kon minuut tot minuut bekeken worden op een beeldscherm, en ook nog door iedereen. Oude moorden werden opgelost. Vreedheden van kruisvaarders zorgden ervoor dat mensen gingen twijfelen aan geloofskwesties. Zeker toen bleek dat Jezus niet eens over water kon lopen. De hele maatschappij veranderde in een paar jaar tijd, en dat werd eigenlijk prachtig in het boek omschreven hoe veel effect die uitvinding had.

Ik zal niet te veel verklappen voor het geval iemand hem nog wilt lezen. Conclusie, het is een mooi verhaal en misschien duik ik nogwel eens meer achter een boek... Je weet maar nooit.
Mazzel.

The West Tour op Curaçao

Rachel en ik hadden voor de dinsdag ochtend the west tour ingeplant. We waren er flink optijd, terwijl ons altijd verteld is dat Antillianen het niet zo nou nemen met de afgesproken tijden. Nou, deze dame, die de west tour voor ons verzorgde, heeft dit vooroordeel onder de mat geveegt. Ze was een kwartier te vroeg en was al naar ons op zoek gegaan. Dit alles, omdat ze eigenlijk even meer wou laten zien dan alleen de west tour zelf.

De rit ging eerst nogeven door de binnenstad waar ze ook genoeg over wist te vertellen, en toen pas gingen we richting het westen van het eiland. De dame waarschuwde ons al dat ze enorm veel kon babbelen, en dat heeft ze dan ook de hele rit gedaan. Veel legendes en geschienenis verhalen werden ons voorgeschoteld. Zo wist ze ons te vertellen dat er veel landhuizen op Curaçao aanwezig zijn, waar vroeger ook slaven werkte. In veel van die oude huizen schijnt het nogsteeds extreem te spoken. Ik zeg altijd maar dat ik geesten helemaal niet geestig vind, maar het was wel interesant om de verhalen erover te horen. Zo zijn er 3 grote slaven opstanden geweest die met veel bloedgieten verlopen zijn. En dat is niet het enigste bloedvergieten die het eiland kent. Rivaliserende Europese landen hebben ook om het eiland gevochten. Zo stonden de Franse legers op ons menu en volgens mij ook die van de Spanjaarden. Die vonden Curaçao namelijk op een strategisch belangrijke plek liggen met een grote natuurlijke haven die dan erg makkelijk te gebruiken was. Ondanks die oorlogen is het eiland toch in Nederlandse handen gebleven en werd in 1863 pas de slavernij afgeschaft. Plotseling zaten boeren zonder 'werknemers' en slaven zonder 'werk'. Dat schijnt toen redelijk goed afgehandeld te zijn. De meeste bleven gewoon bij de plantages werken maar niet meer onder dwang.

De rit ging steeds verder richting het westen en daar hebben we een paar prachtige baaien gezien met schitterende 'plaatjes' van stranden (zie de weglog van Rachel). Er zijn veel baaien op Curaçao te vinden en dus genoeg mogelijkheden om te zwemmen, snorkelen en duiken. Dit alles trouwens wel aan de zuidkust van het eiland. De noordkust is daar veel te ruig voor. Dat hebben we gezien toen we op het noordelijkste puntje van het eiland aankwamen. Enorme golven sloegen op de rotsen, en het was niet moeilijk om te beseffen dat je daar niet kon zwemmen. In een grot hebben we nogeven gezien hoe die golven in duizenden jaren hun verwoestende werk deden. Afgelopen jaar was daar trouwens nog een Canadese vrouw overleden omdat ze dicht bij de waterlinie een foto wilde nemen. Een onverwacht hoge golf had haar toen te pakken en heeft haar mee genomen. Kortom, die grot was wel gevaarlijk, maar we werden door onze gids op veilige afstand gehouden.

Na het bezoek aan het noordwesten zijn we terug gereden in de richting van Willemstad. Uiteraard kwam er nog een spook verhaal over een meisje die Barbera heette. Die schijnt daar langs de weg te spoken waardoor veel mensen met hoge snelheid daar voorbij rijden om de kans kleiner te maken haar te zien. Echter gebeuren er natuurlijk dan veel ongelukken met het gevolg dat er nogmeer spoken ronddwaalen. Een soort spiraal effect dus.

Een klein stukje verder kwamen we aan bij de zittende boom. Deze boom staat naast een muurtje, maar met een knik in de stam lijkt het net alsof hij op het muurtje zit. Diverse saga's zijn hier ook over bekent. Zo zou de boom een slaaf zijn geweest die ontsnapt was en door de soldaten werd achterna gezeten. Hij had naar god gebeden om hem in een boom te veranderen zodat de soldaten hem niet zouden zien. Echter was hij vergeten te vragen om hem weer terug te veranderen als de soldaten voorbij waren.

Kortom, het was een leerzame dag en een van de leukste van onze vakantie.
Volgende keer weer meer.
Mazzel

Wij zijn terug ...

Het is alweer even terug dat ik een blog file gemaakt heb, maar dat had dus een zeer goede rede... Rachel en ik zijn naar Curacao op vakantie geweest. Op Rachel haar weblog is het complete verhaal te lezen wat we in die week allemaal hebben meegemaakt. Dat het verhaal op Rachel's weblog staat, houd niet in dat op mijn weblog niets over de vakantie komt te staan. Ik zal er natuurlijk zeker op terug komen. Maar dan met wat meer algemene informatie over de vakantie.

Het was alweer de vijfde keer dat ik naar een tropische vakantie bestemming ben gevlogen. Maar het was wel de eerste keer dat ik richting het westen op vakantie ben geweest. Alle overige vluchten gingen allemaal naar zuid oost azie. Dit keer dus voor het eerst richting zuid amerika. Het moment dat je het vliegtuig verlaat, en in de buitenlucht komt te staan loop je altijd meteen tegen een warme muur aan. Dat vind ik altijd erg bijzonder, omdat je dat niet gewent bent in het 'normaal' koude Nederland. Op Curacao was dat niet anders als in Azie. Een tropisch klimaat is een tropisch klimaat. Maar toch was er een duiderlijk verschil te merken. Omdat Curacao een eiland is, staat er altijd wind. De temperaturen zijn dus wel het zelfde als in Thailand (ongeveer 32 tot 36 graden), maar de wind maakt het erg aangenaam. Als die even wegviel, was het even snikheet. Je kan natuurlijk wel verrast worden omdat je denkt dat het kouder is dan dat het werkelijk is. Verbranden is dan zo gebeurd... Maar Rachel en ik hebben onze voorzorgs maatregelen getroffen, en dat heeft ook goed gewerkt. Geen verbrandingen en slapeloze nachten dus omdat je je niet kon omdraaien.

Het Holiday Beach hotel, waar we verbleven, was dichtbij het centrum van Willemstad gelocaliseerd. We zijn dan ook meerdere keren vanuit ons hotel naar het centrum gelopen. het hotel was van alle gemakken voorzien. Zo was er een zwembad, een prive strand, buiten en binnen restaurant, een casino, winkeltjes en een speelhal met computer spellen. Voor een meerprijs van 5 dollar per dag kun je zelfs je eigen laptop op adsl lijn aansluiten. Dit alles per hotel kamer, dit voor het geval je echt niet zonder internet kan.

Wat me meteen opviel toen we voor het eerst bij de receptie stonden, was een groot bord waarop met grote letters 'god bless america' stond. We wisten toen nog niet, dat er veel Amerikanen in dit hotel verbleven. Maar dat viel natuurlijk wel snel op. Curacao en Aruba blijken vaak bezocht te worden door Amerikanen, die vaak in de zelfde resorts en hotels verblijven. Dit was geen vervelend iets of zo.. Het viel alleen maar op dat de Amerikanen graag opscheppen als ze met elkaar praten. Op dat gebied lijken het net kinderen.

Volgende keer heb ik het weer over een ander aspect van de vakantie.
mazzel

Eindelijk .... vakantie

Ik heb er eventjes op moeten wachten, maar het is eindelijk zover... VAKANTIE !!!! Ik moest nogwel afgelopen zaterdag nogeven een weekend dienst draaien, maar dat was niet zo erg. Het was niet zo erg druk, dus heb ik lekker bij kunnen komen en wat achterstallig werk gedaan. Om vier uur was het dus zover... De vakantie tijd was aangebroken. Eigenlijk besefte ik dat niet eens, maar toen ik het gebouw uitliep viel het kwartje. Ik heb nogeven goed omgekeken en het gebouw toen gedag gezegd. Op 31 juli, als alles goed gaat, zie ik het weer terug....

De vakantie begon afgelopen maandag met een bezoek aan Rachel haar oom en tante. die hadden een probleem met hun draadloze internet verbinding. Dat was gelukkig niet zo'n probleem om op te lossen, dus hebben we ook lekker kunnen kletsen. Maandag ben ik trouwens in mijn eentje te zwemmen geweest omdat Mark al op vakantie was.... Laat ik het zo zeggen... ik ga er niets over vermelden.... bagger dus....

De rest van de week zullen Rachel en ik besteden aan bijkomen en voorberijden op onze trip naar de Nederlandse Antillen. Een verslag van de trip naar de Gamma kwadrant komt natuurlijk in de blogfiles te staan.

mazzel

Spartacus en The A-Team

Ik was laatst tv aan het kijken, en toen viel me een reclame over the A-team op. En welbewuste koper wilde graag een seizoen van deze jaren 80 serie kopen, maar kon dat natuurlijk nergens voor elkaar krijgen. En dat kon natuurlijk alleen maar bij het bedrijf waarvan de reclame was (kan ik even niet op komen).

Als ik in de auto zit, gaat er altijd van alles door mijn hoofd heen, en zodoende had ik even de tijd om die reclame verder uit te denken. Waarom wil iemand een stok oude serie zoals de A-team kopen? Ik vond het vroeger trouwens een fantasische serie hoor, daar niet van. Maar het was zo vreselijk voorspelbaar geworden toen ik wat ouder werd. BA Baracus was, in elke aflevering, altijd aan het lassen. Ze werden altijd opgesloten in een schuur vol met spullen erin, zodat ze weer een uitbraak in elkaar konden flansen. Ik zou er dus niet een twee drie een seizoen op DVD van kopen, maar toch zou ik de herhalingen wel weer gaan zien (mocht dat ooit nog gebeuren dat ze dat nogmaals uitzenden). De kracht van de A-team zat niet in de voorspelbare verhaal lijn. Nee, ik denk dat iedereen die met the A-team en de knightrider ED zijn groot gebracht dat het hoofdzakerlijk over de strijd tussen goed en kwaad ging. De goeien wonnen altijd. De slechten ontliepen nooit hun straf. Series zoals de A-team hadden een opvoed-bare lading, zodat kinderen een zwart wit versie van goed en kwaad voorgeschoteld kregen. Dit hielp de ouders bij het opvoeden van hun kinderen. Fijn om te weten, als kind zijnde, dat het goede altijd zou winnen. Maar helaas weet iedereen die volwassen is, dat dit bijlange na niet waar is. Mijn 'koude douch' kwam toen ik de film Spartacus gezien had... In die film heb je een romeinse slaaf die ontsnapt en een groot leger verzamelde om de overheersers en slavendrijvers te verslaan. Een prachtige film die dus tot een enorme klimax uitliep. Het gevecht tussen de goede en de slechte. Maar toen gebeurde er iets onverwachts.... Spartacus verloor de oorlog. Hij werd uiteinderlijk gevangen genomen en gekruizigd. HEEEEEEEHHHHHH? Hoe kan dit nou????? De goede moeten toch altijd winnen?? Zeker in een film!!!

En toen ik dit herinnerde begreep ik die man van de reclame met zijn A-team DVD.. Het gaat om het veilige gevoel dat de goede altijd zullen winnen. Even Lekker zwart wit kunnen denken terwijl we weten dat de werkelijke wereld vol zit met Spartacus-sen inplaats van A-Teams.



Mazzel

1 seconde... elke tel telt.

Einderlijk weer goed nieuws met het zwemmen. Sinds het begin van de turbo broek tijd was mijn persoonlijk record niet meer verbroken. Diverse keren heb ik mijn tanden daarop stuk gebeten, maar gister was het dan einderlijk gelukt.

Ik moest tot het bittere einde vechten, want ik kreeg het zeker niet kado. Bij baantje 34 was de koek eigenlijk al helemaal op, maar dat was ook het geval met de voorsprong op mijn pr schema. Ik moest er dus een sprint uittrekken die 150 meter lang duurde. Dit alles met in mijn achterhoofd dat anders al het andere lijden voor niets was geweest. Met de tong op mijn knie-en tikte ik aan op de 1000 meter grens, en moest noodgedwogen half uit het zwembad hangend bijkomen. Zelden heb ik zo diep moeten gaan om een seconde van mijn record af te halen, maar zoals de blogtitel al zegt.. elke seconde telt. In de nieuwe zwemanalyse programma zal ik de race bekijken en zien waar eventueel nog verbeteringen te maken zijn.

mazzel.