The West Tour op Curaçao

Rachel en ik hadden voor de dinsdag ochtend the west tour ingeplant. We waren er flink optijd, terwijl ons altijd verteld is dat Antillianen het niet zo nou nemen met de afgesproken tijden. Nou, deze dame, die de west tour voor ons verzorgde, heeft dit vooroordeel onder de mat geveegt. Ze was een kwartier te vroeg en was al naar ons op zoek gegaan. Dit alles, omdat ze eigenlijk even meer wou laten zien dan alleen de west tour zelf.

De rit ging eerst nogeven door de binnenstad waar ze ook genoeg over wist te vertellen, en toen pas gingen we richting het westen van het eiland. De dame waarschuwde ons al dat ze enorm veel kon babbelen, en dat heeft ze dan ook de hele rit gedaan. Veel legendes en geschienenis verhalen werden ons voorgeschoteld. Zo wist ze ons te vertellen dat er veel landhuizen op Curaçao aanwezig zijn, waar vroeger ook slaven werkte. In veel van die oude huizen schijnt het nogsteeds extreem te spoken. Ik zeg altijd maar dat ik geesten helemaal niet geestig vind, maar het was wel interesant om de verhalen erover te horen. Zo zijn er 3 grote slaven opstanden geweest die met veel bloedgieten verlopen zijn. En dat is niet het enigste bloedvergieten die het eiland kent. Rivaliserende Europese landen hebben ook om het eiland gevochten. Zo stonden de Franse legers op ons menu en volgens mij ook die van de Spanjaarden. Die vonden Curaçao namelijk op een strategisch belangrijke plek liggen met een grote natuurlijke haven die dan erg makkelijk te gebruiken was. Ondanks die oorlogen is het eiland toch in Nederlandse handen gebleven en werd in 1863 pas de slavernij afgeschaft. Plotseling zaten boeren zonder 'werknemers' en slaven zonder 'werk'. Dat schijnt toen redelijk goed afgehandeld te zijn. De meeste bleven gewoon bij de plantages werken maar niet meer onder dwang.

De rit ging steeds verder richting het westen en daar hebben we een paar prachtige baaien gezien met schitterende 'plaatjes' van stranden (zie de weglog van Rachel). Er zijn veel baaien op Curaçao te vinden en dus genoeg mogelijkheden om te zwemmen, snorkelen en duiken. Dit alles trouwens wel aan de zuidkust van het eiland. De noordkust is daar veel te ruig voor. Dat hebben we gezien toen we op het noordelijkste puntje van het eiland aankwamen. Enorme golven sloegen op de rotsen, en het was niet moeilijk om te beseffen dat je daar niet kon zwemmen. In een grot hebben we nogeven gezien hoe die golven in duizenden jaren hun verwoestende werk deden. Afgelopen jaar was daar trouwens nog een Canadese vrouw overleden omdat ze dicht bij de waterlinie een foto wilde nemen. Een onverwacht hoge golf had haar toen te pakken en heeft haar mee genomen. Kortom, die grot was wel gevaarlijk, maar we werden door onze gids op veilige afstand gehouden.

Na het bezoek aan het noordwesten zijn we terug gereden in de richting van Willemstad. Uiteraard kwam er nog een spook verhaal over een meisje die Barbera heette. Die schijnt daar langs de weg te spoken waardoor veel mensen met hoge snelheid daar voorbij rijden om de kans kleiner te maken haar te zien. Echter gebeuren er natuurlijk dan veel ongelukken met het gevolg dat er nogmeer spoken ronddwaalen. Een soort spiraal effect dus.

Een klein stukje verder kwamen we aan bij de zittende boom. Deze boom staat naast een muurtje, maar met een knik in de stam lijkt het net alsof hij op het muurtje zit. Diverse saga's zijn hier ook over bekent. Zo zou de boom een slaaf zijn geweest die ontsnapt was en door de soldaten werd achterna gezeten. Hij had naar god gebeden om hem in een boom te veranderen zodat de soldaten hem niet zouden zien. Echter was hij vergeten te vragen om hem weer terug te veranderen als de soldaten voorbij waren.

Kortom, het was een leerzame dag en een van de leukste van onze vakantie.
Volgende keer weer meer.
Mazzel