Picard met pensioen

Jaren geleden kwam ik nogwel eens in een studenten huis in Alkmaar. Daar woonde een vriend van mij, die daar studeerde. Ik vond het altijd erg gezellig, en daarom heb ik soms wel eens spijt dat ik dat ook niet gedaan heb. Gezellig met een aantal mensen samen in een huis wonen. Dat moet vast goed zijn voor je sociale ontwikkeling lijkt mij. Maarja... de opleiding die ik destijds deed was in Heerhugowaard, en daarvoor hoef je natuurlijk niet op kamers. Hoe dan ook, de sweer die bij 'het op kamers wonen' hoort, heb ik dus destijds wel af en toe kunnen proeven als ik die vriend opzocht.

Ik kan me nog herinneren dat er in de huiskamer altijd een grote poster hing van de Star Trek film 'First Contact'. Ik als trekkie vond dat natuurlijk prachtig. Toen ik die poster een keer in de winkel tegenkwam, kon ik het ook niet laten om hem zelf ook aan te schaffen. En, toen ik op mezelf ging wonen, moest hij natuurlijk ook op mijn muur hangen. Dat heeft ie dan ook flink wat jaartjes gedaan...

Maar de tijden veranderd natuurlijk. Rachel en ik wilde eigenlijk toch eens wat anders dan een 'gewone' poster aan de muur. Zodoende zijn we op zoek gegaan naar een mooi schilderij die op Captain Picard's plaats moest gaan hangen. Maar het uitzoeken van het juiste plaatje, was uiteinderlijk veel moeilijker dan dat we gedacht hebben. Er waren altijd wel mooie bij, maar dan waren we het toch niet met elkaar eens. Picard hoefde dus nog niet een twee drie met pensioen, maar het was slechts uitstel van executie. Rachel en ik kwamen namelijk op het internet een site tegen waar je je eigen foto's op canvas kon laten printen. Zodoende heb je dus eigenlijk ook een soort schilderij... En er is 1 foto die we allebij erg mooi vinden. Die heb ik namelijk gemaakt toen we vorig jaar op de Nederlandse Antillen waren. Inderdaad ja... de foto van de grote knip, waar ik al eens een blog aan besteed heb. Het bestellen via het internet was kinderwerk. Eventjes wat gegevens invullen, en een jpegje aanleveren en whalla.. Ongeveer een week later hing de postbode al aan onze deurbel met een enorm pakketje in zijn handen. Gister kwam Bram bij ons langs omdat hij een boormachine heeft die sterk genoeg is om onze muur de baas te kunnen zijn. Dat is er zo eentje, dat als hij die aanzet, de lampen in het hele blok eventjes dimmen (geintje). Nee, hij is gewoon erg sterk zeg maar. Sinds gister heeft onze oude vertrouwde captain dus toch afscheid moeten nemen van de woonkamer. Of hij nog een plaatsje ergens anders in huis gaan krijgen, moeten we nog even bekijken. Maar dat het niet meer in de huiskamer zou zijn, is ondertussen wel duidelijk.

Mazzel