Negen maanden geleden leek het mij een leuk idee om lid te worden van de beroemde fimpjes site Youtube.com. Ik heb er in totaal vier filmpjes op gezet, en dat is eigenlijk een beetje aan de weinige kant. Ik was destijds van plan om er veel meer op te gaan zetten. Zeker omdat ik erg veel beeldmateriaal op video banden heb staan, die ik nooit durfde weg te gooien. Maar misschien krijg ik nog eens een ingeving om er weer wat mee te gaan doen.
Na het plaatsen van die filmpjes keek ik af en toe even hoe vaak er naar gekeken werd. Maar ook dat verwaterde op een gegeven ogenblik vanzelf. Ik kreeg nogwel eens mail van de youtube site, dat er reacties waren achter gelaten door kijkers, maar die behandelde ik eigenlijk meer als spam. Toch viel het op een gegeven ogenblik wel op dat het er wel erg veel waren. Ik besloot om toch maar weer even te gaan kijken op hoeveel hits mijn filmpjes ondertussen al zaten. Wat bleek nu... Het filmpje van de Beatles zat bijna op 100.000 hits.........!!!!!! Zo, dat was wel erg veel.... Ik las toen ook even de reacties die ondertussen waren achtergelaten. Die varieerde van complete discussies, tot leuke reacties van ware Beatles fans.
Ik ben ondertussen de kijkcijfers (hits genaamd) meer in de gaten gaan houden, en vandaag is de magische grens van 100.000 dus gepasseerd. Tijd dus voor een blogfile vond ik zelf. Het bewaren van video materiaal heeft dus voor mij positief uitgepakt. Zo kan ik dus nogsteeds genieten van een documantaire die ik ruim 10 jaar geleden op video heb opgenomen. In een tijd dat het internet misschien nog nieteens (of net aan) bestond.
Voor diegene die het filmpje nog niet gezien hebben, maar wel benieuwd zijn :
http://www.youtube.com/watch?v=fO4RfVeOyRQ
Mazzel
27 oktober 2007
23 oktober 2007
Knooppunt Empel
Ik heb weer genoeg zwemnieuws te melden. Ik kan het niet alleen over de virtuele reis naar het zuiden hebben, maar ook over de prestaties in het algemeen kan ik het een en ander vertellen.
Ik begin vandaag bij de virtuele reis. Het heeft eventjes geduurt, maar ik ben eindelijk bij de ringweg van Den Bosch aangekomen. Dit betekend ook dat ik het staartje van de provincie Gelderland nu doorkruist heb. Ik kan dus met volle overtuiging aan de onmetelijke provincie Noord Brabant gaan beginnen. Ik zit nu trouwens ook op de helft van de reis. Volgens mijn eigen berekeningen kan ik volgend jaar oktober/november in Brunssum aankomen, en kan ik beginnen met het organiseren van een feest. Dus ongeveer twee maanden na de bruiloft. Hoe meer feesten, hoe beter....zal ik maar zeggen !!!
Met de zwemprestaties zelf gaat het extreem goed. Ik wist laatst nog een blogfile te wijden over dat het record op de 1000 meter eindelijk verbroken is. Dit heeft ruim een jaar geduurt. Nou, ik kan je melden dat het nieuwe record van 17:38 de keer erop weer sneuvelde. Dit keer wist ik er zelfs 10 secondes vanaf te halen (in 17:28 dus). Het was weer een ongeloofwaardige race waarin ik wel moe werd, maar het niveau weer niet omlaag ging. Weer een bizarre race waarbij ik mezelf wist te verbazen. Ook het record op de 500 meter werd aangescherpt, en staat nu op 8:36. De 750 meter tijd staat nu op 13:03. De verschillen met de bij mij bekende records van Mark worden steeds kleiner. Hopelijk kan ik binnenkort melden dat ik bij een afstand daaronder door ben gegaan. Maar dan zal ik nogwel aan de bak moeten. Mark heeft behoorlijk scherpe tijden gezwommen voordat hij vorig jaar naar het zuiden ging verhuizen.
Volgende keer meer.
Mazzel.
Ik begin vandaag bij de virtuele reis. Het heeft eventjes geduurt, maar ik ben eindelijk bij de ringweg van Den Bosch aangekomen. Dit betekend ook dat ik het staartje van de provincie Gelderland nu doorkruist heb. Ik kan dus met volle overtuiging aan de onmetelijke provincie Noord Brabant gaan beginnen. Ik zit nu trouwens ook op de helft van de reis. Volgens mijn eigen berekeningen kan ik volgend jaar oktober/november in Brunssum aankomen, en kan ik beginnen met het organiseren van een feest. Dus ongeveer twee maanden na de bruiloft. Hoe meer feesten, hoe beter....zal ik maar zeggen !!!
Met de zwemprestaties zelf gaat het extreem goed. Ik wist laatst nog een blogfile te wijden over dat het record op de 1000 meter eindelijk verbroken is. Dit heeft ruim een jaar geduurt. Nou, ik kan je melden dat het nieuwe record van 17:38 de keer erop weer sneuvelde. Dit keer wist ik er zelfs 10 secondes vanaf te halen (in 17:28 dus). Het was weer een ongeloofwaardige race waarin ik wel moe werd, maar het niveau weer niet omlaag ging. Weer een bizarre race waarbij ik mezelf wist te verbazen. Ook het record op de 500 meter werd aangescherpt, en staat nu op 8:36. De 750 meter tijd staat nu op 13:03. De verschillen met de bij mij bekende records van Mark worden steeds kleiner. Hopelijk kan ik binnenkort melden dat ik bij een afstand daaronder door ben gegaan. Maar dan zal ik nogwel aan de bak moeten. Mark heeft behoorlijk scherpe tijden gezwommen voordat hij vorig jaar naar het zuiden ging verhuizen.
Volgende keer meer.
Mazzel.
21 oktober 2007
Helpdesk medewerkers
Zaterdag was ik bij mijn zus in het oosten des lands om voor haar internet te installeren. Dat is opzich niet zo heel erg lastig, en heb ik de hulp van een helpdesk wedewerker niet nodig, maar wel als je de verkeerde gebruikers naam en wachtwoord in de router invult. Oeps.. en corrigeer dat dan maar weer eens.
Het is wel eens gaaf om aan de andere kant van de lijn te zitten. Normaal gesproken word ik natuurlijk gebeld door klanten, die dan de meest uiteen lopende vragen weten te verzinnen. Dit keer mocht ik me dus uitleven. De eerste helpdesk medewerker die ik aan de lijn kreeg, was meteen de juiste. Hij wist me zonder problemen weer op het juiste spoor te brengen. Ik kon weer verder met het installeren, maar kwam toch weer een probleem tegen. Het draadloze netwerk was wel in de lucht, maar het lukte me niet om er op in te loggen. De tweede helpdesk medewerker was niet zo'n aardige gast als de eerste. Hij deed zijn best wel, maar liet me blijken dat hij er toch minder plezier in had als zijn collega. Uiteindelijk wist hij me niet te helpen, en raadde me aan om de hele laptop maar opnieuw te installeren. Nou, dat was ik niet van plan. Ik vertelde hem dat ik het zelf wel verder zou uitzoeken. Na het nodige zoek werk, lukte het me om het probleem op te lossen. Het lag helemaal niet aan de laptop, maar aan het kanaal waarop het draadloze signaal werd uitgezonden. Ik heb hem toen op een ander kanaal gezet, en het probleem was meteen opgelost.. Niets laptop problemen... Nee, gewoon een router configuratie probleempje. Oeps. foutje van de helpdesk medewerker. Maarja, ik weet wat hij mee maakt natuurlijk. Het is ook niet een makkelijk beroep.
In de avond hebben we lekker gegourmet met de familie. Mijn moeder en Bram waren daarvoor ook langs gekomen. Het was overheerlijk, en ik zat zo vol, dat ik niet eens ijs toe heb genomen. Jeroen die geen ijs toe neemt. Dan is het fout hoor.
Mazzel
Het is wel eens gaaf om aan de andere kant van de lijn te zitten. Normaal gesproken word ik natuurlijk gebeld door klanten, die dan de meest uiteen lopende vragen weten te verzinnen. Dit keer mocht ik me dus uitleven. De eerste helpdesk medewerker die ik aan de lijn kreeg, was meteen de juiste. Hij wist me zonder problemen weer op het juiste spoor te brengen. Ik kon weer verder met het installeren, maar kwam toch weer een probleem tegen. Het draadloze netwerk was wel in de lucht, maar het lukte me niet om er op in te loggen. De tweede helpdesk medewerker was niet zo'n aardige gast als de eerste. Hij deed zijn best wel, maar liet me blijken dat hij er toch minder plezier in had als zijn collega. Uiteindelijk wist hij me niet te helpen, en raadde me aan om de hele laptop maar opnieuw te installeren. Nou, dat was ik niet van plan. Ik vertelde hem dat ik het zelf wel verder zou uitzoeken. Na het nodige zoek werk, lukte het me om het probleem op te lossen. Het lag helemaal niet aan de laptop, maar aan het kanaal waarop het draadloze signaal werd uitgezonden. Ik heb hem toen op een ander kanaal gezet, en het probleem was meteen opgelost.. Niets laptop problemen... Nee, gewoon een router configuratie probleempje. Oeps. foutje van de helpdesk medewerker. Maarja, ik weet wat hij mee maakt natuurlijk. Het is ook niet een makkelijk beroep.
In de avond hebben we lekker gegourmet met de familie. Mijn moeder en Bram waren daarvoor ook langs gekomen. Het was overheerlijk, en ik zat zo vol, dat ik niet eens ijs toe heb genomen. Jeroen die geen ijs toe neemt. Dan is het fout hoor.
Mazzel
13 oktober 2007
De koppige westfriezen op 'De Westfries'
Vandaag was het weer zover... Rachel en ik waren toe aan een schaatsmiddag op ijsbaan 'De Westfries' hier in Hoorn. Dit keer waren we trouwens met zijn drie-en. Rachel had namelijk een vriendin van haar uitgenodigd, en die had ook zin om het ijs eens van dicht bij te gaan bekijken. Ze was namelijk wel bang dat ze vaak zou vallen. Ze had al ruim 10 jaar niet meer geschaatst, maar kreeg het toch voor elkaar om de gehele middag overeind te blijven. Dat vind ik pas knap.... Ik kan daar (ook vandaag weer) alleen maar jaloers op zijn.
Ik heb eigenlijk altijd al een rare connectie met schaatsen gehad. Ik volg het altijd op de tv als er wedstrijden zijn, maar zelf deed ik het eigenlijk nooit. Ik had zwakke enkels, en kreeg alleen al bij het kijken naar mijn schaatsen de blaren op mijn voeten. Maar vandaag de dag hebben Rachel en ik er toch een middag voor over om lekker de nodige rondjes te gaan rijden. De 400 meter lange baan lonkt dan toch op een of andere manier naar ons.... Dat moet komen omdat we er dus altijd met plezier naar kijken. Als we dan klaar zijn, waggelen we weer naar huis terug... Helemaal gebroken, want onze spieren zijn daar natuurlijk helemaal niet aan gewend.
Elke keer als we dan op de bank liggen bij te komen, ben ik weer verbaast waarom we het eigenlijk doen. We hebben er altijd enorm zin in als we naar de ijsbaan gaan. Tijdens het schaatsen zelf, genieten we met volle teugen. Maar zodra de schaatsen weer uitgaan.... Dan is het mis. Dan hebben we de komende 3 dagen spierpijn.... Wel vreemd dus...Zijn Rachel en ik gewoon koppige westfriezen? Is het misschien een soort SM schaatsmiddag, en houden we van de pijn? Hoe dan ook, vreemd is het in ieder geval wel... En je zal ongetwijfelt als lezer van deze blogfiles, nogwel eens een keer iets over een schaatsmiddag te lezen krijgen.
Ik heb dit keer overigens niet alle allround afstanden geschaatst. We kwamen een half uur voor de dweil op het ijs, dus heb ik die tijd gebruikt om in te schaatsen. Na de dwijl heb ik natuurlijk wel de beroemde 10 kilometer geschaatst. Helaas niet in een record, maar wel onder de 40 minuten.
Mazzel
Ik heb eigenlijk altijd al een rare connectie met schaatsen gehad. Ik volg het altijd op de tv als er wedstrijden zijn, maar zelf deed ik het eigenlijk nooit. Ik had zwakke enkels, en kreeg alleen al bij het kijken naar mijn schaatsen de blaren op mijn voeten. Maar vandaag de dag hebben Rachel en ik er toch een middag voor over om lekker de nodige rondjes te gaan rijden. De 400 meter lange baan lonkt dan toch op een of andere manier naar ons.... Dat moet komen omdat we er dus altijd met plezier naar kijken. Als we dan klaar zijn, waggelen we weer naar huis terug... Helemaal gebroken, want onze spieren zijn daar natuurlijk helemaal niet aan gewend.
Elke keer als we dan op de bank liggen bij te komen, ben ik weer verbaast waarom we het eigenlijk doen. We hebben er altijd enorm zin in als we naar de ijsbaan gaan. Tijdens het schaatsen zelf, genieten we met volle teugen. Maar zodra de schaatsen weer uitgaan.... Dan is het mis. Dan hebben we de komende 3 dagen spierpijn.... Wel vreemd dus...Zijn Rachel en ik gewoon koppige westfriezen? Is het misschien een soort SM schaatsmiddag, en houden we van de pijn? Hoe dan ook, vreemd is het in ieder geval wel... En je zal ongetwijfelt als lezer van deze blogfiles, nogwel eens een keer iets over een schaatsmiddag te lezen krijgen.
Ik heb dit keer overigens niet alle allround afstanden geschaatst. We kwamen een half uur voor de dweil op het ijs, dus heb ik die tijd gebruikt om in te schaatsen. Na de dwijl heb ik natuurlijk wel de beroemde 10 kilometer geschaatst. Helaas niet in een record, maar wel onder de 40 minuten.
Mazzel
3 oktober 2007
Hello Dolly
Het zal vast niet ontgaan zijn dat Rachel een enorme musical fan is. Dat kan je namelijk gemakkelijk uit haar weblog vandaan halen. Ze heeft de laatste paar maanden keihard getraint om zelf ook in een musical te kunnen meespelen, en dat is gelukt ook. Het thema lied van de musical Hello Dolly zit nu al dagen lang in mijn hoofd.
Afgelopen zondag was ik zelf bij een optreden. We waren daar trouwens met een vrij grote groep mensen heen gegaan. Naast wat familie leden van Rachel, waren ook mijn moeder en vrienden van ons naar Abbekerk afgereist om het gebeuren mee te kunnen maken. En, dat was zeker de moeite waard geweest. Ik was erg benieuwd of het leek op de voorstelling die ik er in mijn hoofd van gemaakt had. Rachel was namelijk al maanden lang de liedjes thuis aan het oefenen, dus ik kon op die manier een eerste indruk krijgen van hoe het eruit zou komen te zien. Het klopte trouwens wel aardig, al had ik bij sommige liedjes een heel andere verhaal lijn in gedachte....... Dat is helemaal niet erg natuurlijk. Sterker nog, het was wel verrassend om daar dan, na al die maanden, achter te komen.
Het duurde trouwens best lang, en daarom was er ook een pauze ingelast. De spelers van de musical, kwamen met loodjes langs, zodat je nog prijzen kon winnen ook. Mijn moeder ging met een fles drank naar huis, dus die zal zich zondag avond wel vermaakt hebben. John Doe (remains name-less), die ook mee was, had minder geluk.. Van de 12 loodjes had hij helemaal geen enkele prijs gewonnen. Dat was wel even lachen, omdat je om je heen allemaal mensen met prijzen konden zien zitten. Volgende keer meer geluk, zullen we maar zeggen.
Mazzel
Afgelopen zondag was ik zelf bij een optreden. We waren daar trouwens met een vrij grote groep mensen heen gegaan. Naast wat familie leden van Rachel, waren ook mijn moeder en vrienden van ons naar Abbekerk afgereist om het gebeuren mee te kunnen maken. En, dat was zeker de moeite waard geweest. Ik was erg benieuwd of het leek op de voorstelling die ik er in mijn hoofd van gemaakt had. Rachel was namelijk al maanden lang de liedjes thuis aan het oefenen, dus ik kon op die manier een eerste indruk krijgen van hoe het eruit zou komen te zien. Het klopte trouwens wel aardig, al had ik bij sommige liedjes een heel andere verhaal lijn in gedachte....... Dat is helemaal niet erg natuurlijk. Sterker nog, het was wel verrassend om daar dan, na al die maanden, achter te komen.
Het duurde trouwens best lang, en daarom was er ook een pauze ingelast. De spelers van de musical, kwamen met loodjes langs, zodat je nog prijzen kon winnen ook. Mijn moeder ging met een fles drank naar huis, dus die zal zich zondag avond wel vermaakt hebben. John Doe (remains name-less), die ook mee was, had minder geluk.. Van de 12 loodjes had hij helemaal geen enkele prijs gewonnen. Dat was wel even lachen, omdat je om je heen allemaal mensen met prijzen konden zien zitten. Volgende keer meer geluk, zullen we maar zeggen.
Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)
