De koppige westfriezen op 'De Westfries'

Vandaag was het weer zover... Rachel en ik waren toe aan een schaatsmiddag op ijsbaan 'De Westfries' hier in Hoorn. Dit keer waren we trouwens met zijn drie-en. Rachel had namelijk een vriendin van haar uitgenodigd, en die had ook zin om het ijs eens van dicht bij te gaan bekijken. Ze was namelijk wel bang dat ze vaak zou vallen. Ze had al ruim 10 jaar niet meer geschaatst, maar kreeg het toch voor elkaar om de gehele middag overeind te blijven. Dat vind ik pas knap.... Ik kan daar (ook vandaag weer) alleen maar jaloers op zijn.

Ik heb eigenlijk altijd al een rare connectie met schaatsen gehad. Ik volg het altijd op de tv als er wedstrijden zijn, maar zelf deed ik het eigenlijk nooit. Ik had zwakke enkels, en kreeg alleen al bij het kijken naar mijn schaatsen de blaren op mijn voeten. Maar vandaag de dag hebben Rachel en ik er toch een middag voor over om lekker de nodige rondjes te gaan rijden. De 400 meter lange baan lonkt dan toch op een of andere manier naar ons.... Dat moet komen omdat we er dus altijd met plezier naar kijken. Als we dan klaar zijn, waggelen we weer naar huis terug... Helemaal gebroken, want onze spieren zijn daar natuurlijk helemaal niet aan gewend.

Elke keer als we dan op de bank liggen bij te komen, ben ik weer verbaast waarom we het eigenlijk doen. We hebben er altijd enorm zin in als we naar de ijsbaan gaan. Tijdens het schaatsen zelf, genieten we met volle teugen. Maar zodra de schaatsen weer uitgaan.... Dan is het mis. Dan hebben we de komende 3 dagen spierpijn.... Wel vreemd dus...Zijn Rachel en ik gewoon koppige westfriezen? Is het misschien een soort SM schaatsmiddag, en houden we van de pijn? Hoe dan ook, vreemd is het in ieder geval wel... En je zal ongetwijfelt als lezer van deze blogfiles, nogwel eens een keer iets over een schaatsmiddag te lezen krijgen.

Ik heb dit keer overigens niet alle allround afstanden geschaatst. We kwamen een half uur voor de dweil op het ijs, dus heb ik die tijd gebruikt om in te schaatsen. Na de dwijl heb ik natuurlijk wel de beroemde 10 kilometer geschaatst. Helaas niet in een record, maar wel onder de 40 minuten.

Mazzel