Iedereen die de Hoornse wijk Risdam kent, weet dat het een vredige, rustige omgeving is. Ik zelf heb ik er ook jaren gewoont, en heb dat altijd als prettig ervaren. Rachel komt er trouwens vandaan, dus hebben we het er wel eens over gehad om misschien in de toekomst weer daar te gaan wonen.
Sinds een week of zes, is er 1 gebouw in de Risdam, waar het helemaal niet zo 'vredig' aan toe gaat. Ze hebben daarin namelijk een paintball centrum geopend, en ik ben daar dus laatst geweest. Ik had in mijn leven nog nooit gepaintballt dus vond dat wel een gaaf om een keer mee gemaakt te hebben. Ik was vreselijk benieuwd of je het met lasergamen kon vergelijken, omdat ik dat wel vaak gedaan heb. Maar volgens de verhalen die ik erover gehoort had, komt het helemaal niet overeen met het lasergamen. Paintballen zou veel realistischer zijn omdat het weldegelijk zeer zou doen als je geraakt wordt. Bij lasergamen trilt je pak slechts een beetje, waardoor je weet dat je geraakt bent.
Met die gedachte begon ik aan de 'oorlog'. Ik verschanste me achter een houten bunker en de wedstrijd was nog maar net begonnen en meteen al vlogen de paintball kogels me om de oren. Ik was in een klap van het 'lasergame vergelijkings idee' afgestapt. Dit was echt veel realistischer. Ik besefte me dat onze Nederlandse soldaten zich ongeveer zo moesten voelen. Nu was het voor mij nog een spelletje, maar toch schrok ik gigantisch van het effect van die inslaande kogels. De eerste tien minuten heb ik overigens geen schot gelost. Ik durfde me hoofd niet boven de schutting uit te steken om zelf terug te schieten. Maar na die tien minuten had ik toch het idee dat ik iets terug moest doen. Ik pakte me geweer en keek boven de schutting uit. Ik kon geen een tegenstander zien. Na nog een keer of 3 te hebben gekeken, meende ik een tegenstander achter een andere bunker te kunnen zien. Ik richte mijn gun en begon te schieten. Ik kon aan de muur achter hem zien dat ik veels te hoog aan het mikken was. Na dat te hebben aangepast, dook mijn tegenstander weg achter de bunker. Of ik hem geraakt had was mijn niet duidelijk. Maar veel tijd om daar over na te denken had niet. Ineens lag ik zelf onder vuur. Een tegenstander had blijkbaar een goede positie gevonden om mij onder vuur te nemen. Ik werd op mijn hand geraakt. Das net pech hebben, want als je op je overall geraakt word is dat niet zo erg. Maar mijn handen waren niet beschermd tegen inslaande kogels. Het deed inderdaad aardig zeer. Niet te veel hoor, maar genoeg om je te doen beseffen dat je je uit de voeten moest maken. Ik ben toen naar een ander bunker gevlucht die wat veiliger was.
In de tweede helft moesten de teams, net zoals bij voetbal, van gevechts helft wisselen. In deze tweede helft was ik al wat beter ingespeeld. Ik besloot me meer met het gevecht te gaan bemoeien, inplaats van achter een bunker te blijven zitten. Af en toe oprukken naar een andere bunker was een risico, maar het gaf wel een goed gevoel als je heelhuids was aangekomen. Ik zat op een gegeven ogenblik op zo'n 15 meter afstand van de vijand. Met een persoon was ik in een vuurgevecht geraakt waarbij we (volgens mij) allebij behoorlijk wat verf te verwerken kregen.
Al met al vond ik het een leuke avond. Ik ga binnenkort zeker weer mee als ze me vragen.
Mazzel
27 januari 2008
20 januari 2008
In the pale moonlight
Voor de mensen die mijn kennen zal het geen geheim zijn dat ik een groot liefhebber van Star Trek ben. Je kunt je misschien voorstellen dat ik behoorlijk heb moeten wennen toen de laatste serie (Star Trek Enterprise genaamd) van de buis werd gehaald. Maar er is hoop. De elfde film komt (als het goed is) aan het einde van dit jaar in de bios. Ik kan al haast niet wachten totdat het zover is.
Wat de meeste mensen niet weten is dat de bedenker van de Star Trek series (en de films) een hele ideologische man was. Gene Roddenberry werd opgevoed in een streng gelovige omgeving, maar werd later humanist. Daardoor had hij een hekel aan religie omdat hij vond dat die alleen maar oorlogen veroorzaakte en gebruikt werd om mensen te onderdrukken. Ook aan discriminatie (wat in de jaren 60 in Amerika nog steeds veel vuldig voorkwam) had hij een enorme hekel en daarom verzon hij toen een fictieve wereld waarin alle mensen gelijk waren en waarin geen oorlogen(door mensen onderling) en religies meer voorkwamen. Ik vergelijk zijn Star Trek visie op de toekomst wel eens met het nummer Imagine van John Lennon. De drijfveer van de mensheid was het verkennen van het heelal geworden. To explore the galaxy and to expand our knowledge werd het motto achter de serie. En dat motto werd later door de overige vier televisie series over genomen.
Er zijn dus in totaal vijf televisie series gemaakt, waarvan (volgens mij) Star Trek Voyager de populairste was. Tenminste, die conclusie heb ik persoonlijk getrokken uit de gesprekken die ik met andere Star Trek liefhebbers heb gehad. Star Trek Deep Space nine was de minst populaire van het vijf tal. Volgens mij is die ook maar een keer uitgezonden op SBS6, en is daarna nooit meer herhaald. Terwijl de overige series, meerdere keren in de tv gidsen waren terug te vinden. De mensen die ik over Deep space nine sprak, vonden dat de karakters geen diepgang hadden. En het verhaal lijn in het algemeen ook niet. Maar ik ben het daar eigenlijk helemaal niet mee eens. En daarom vind ik dat het tijd wordt dat er iemand opstaat en voor DS9 opkomt. Ik vind dat er weldegelijk diepgang in de karakters zaten, en ook in het verhaal lijn.
Een prachtig voorbeeld van die diepgang kan je zien in de aflevering :‘In the Pale moonlight’. In de loop der jaren wordt duidelijk dat er oorlog (met een heel sterk buitenaards ras genaamd : the dominion) op komst is. Die spanning alleen al geeft (volgens mij) genoeg diepgang, omdat de schrijvers het geleidelijk aan in de afleveringen hebben verwerkt. Uit eindelijk is het zover, en barst de hel los. En waar de hoofdrol spelers voor vrezen komt uit. Er valt gewoon niet te winnen van die Dominion, en het besef groeit dat de oorlog verloren gaat worden. Tenzij ze een alliantie kunnen vormen met een ander buitenaards ras( de Romulans genaamd), die neutraal zijn gebleven. Maar die Romulans hebben daar natuurlijk helemaal geen zin in. Maar de nood wordt zo groot dat de hoofdrol spelers van de serie hun eigen verworven principes aan de kant moeten gooien om de alliantie er toch te krijgen.. Volgens Gene Roddenberry's visie op de toekomst, liegen, bedriegen en moorden de mensen uit de 24ste eeuw niet meer. Maar dat was toch nodig om het eigen hoofd boven water te kunnen houden. In de aflevering zakt de captain van DS9 steeds verder weg in de leugens, en loopt de situatie helemaal uit de hand. Het lukt uiteindelijk wel. De Romulans sluiten zich aan bij de geallieerden, en zijn ze in de leugens van de captain getrapt.
Kijk, ik kan dit heel mooi proberen te vertellen, maar via youtube kan je de laatste twee minuten van deze aflevering bekijken. Daarin probeert de captain zichzelf wijs te maken dat hij met die leugens kan leven. De eerste 30 secondes gaan nog over het feit dat de Romulans meedoen, maar de echte DIEPGANG, komt daarna. Ik zou zeggen.. bekijk het filmpje even en oordeel zelf.
De link naar het filmpje is : http://video.google.nl/videoplay?docid=3163270968772135276&q=in+the+pale+moonlight&total=140&start=0&num=10&so=0&type=search&plindex=2
Ik heb ook nog een linkje voor een algemeen deep space nine filmpje wat over die oorlog gaat: http://video.google.nl/videoplay?docid=684495230344286141&q=dominion&total=3683&start=0&num=10&so=0&type=search&plindex=9
Mazzel
Wat de meeste mensen niet weten is dat de bedenker van de Star Trek series (en de films) een hele ideologische man was. Gene Roddenberry werd opgevoed in een streng gelovige omgeving, maar werd later humanist. Daardoor had hij een hekel aan religie omdat hij vond dat die alleen maar oorlogen veroorzaakte en gebruikt werd om mensen te onderdrukken. Ook aan discriminatie (wat in de jaren 60 in Amerika nog steeds veel vuldig voorkwam) had hij een enorme hekel en daarom verzon hij toen een fictieve wereld waarin alle mensen gelijk waren en waarin geen oorlogen(door mensen onderling) en religies meer voorkwamen. Ik vergelijk zijn Star Trek visie op de toekomst wel eens met het nummer Imagine van John Lennon. De drijfveer van de mensheid was het verkennen van het heelal geworden. To explore the galaxy and to expand our knowledge werd het motto achter de serie. En dat motto werd later door de overige vier televisie series over genomen.
Er zijn dus in totaal vijf televisie series gemaakt, waarvan (volgens mij) Star Trek Voyager de populairste was. Tenminste, die conclusie heb ik persoonlijk getrokken uit de gesprekken die ik met andere Star Trek liefhebbers heb gehad. Star Trek Deep Space nine was de minst populaire van het vijf tal. Volgens mij is die ook maar een keer uitgezonden op SBS6, en is daarna nooit meer herhaald. Terwijl de overige series, meerdere keren in de tv gidsen waren terug te vinden. De mensen die ik over Deep space nine sprak, vonden dat de karakters geen diepgang hadden. En het verhaal lijn in het algemeen ook niet. Maar ik ben het daar eigenlijk helemaal niet mee eens. En daarom vind ik dat het tijd wordt dat er iemand opstaat en voor DS9 opkomt. Ik vind dat er weldegelijk diepgang in de karakters zaten, en ook in het verhaal lijn.
Een prachtig voorbeeld van die diepgang kan je zien in de aflevering :‘In the Pale moonlight’. In de loop der jaren wordt duidelijk dat er oorlog (met een heel sterk buitenaards ras genaamd : the dominion) op komst is. Die spanning alleen al geeft (volgens mij) genoeg diepgang, omdat de schrijvers het geleidelijk aan in de afleveringen hebben verwerkt. Uit eindelijk is het zover, en barst de hel los. En waar de hoofdrol spelers voor vrezen komt uit. Er valt gewoon niet te winnen van die Dominion, en het besef groeit dat de oorlog verloren gaat worden. Tenzij ze een alliantie kunnen vormen met een ander buitenaards ras( de Romulans genaamd), die neutraal zijn gebleven. Maar die Romulans hebben daar natuurlijk helemaal geen zin in. Maar de nood wordt zo groot dat de hoofdrol spelers van de serie hun eigen verworven principes aan de kant moeten gooien om de alliantie er toch te krijgen.. Volgens Gene Roddenberry's visie op de toekomst, liegen, bedriegen en moorden de mensen uit de 24ste eeuw niet meer. Maar dat was toch nodig om het eigen hoofd boven water te kunnen houden. In de aflevering zakt de captain van DS9 steeds verder weg in de leugens, en loopt de situatie helemaal uit de hand. Het lukt uiteindelijk wel. De Romulans sluiten zich aan bij de geallieerden, en zijn ze in de leugens van de captain getrapt.
Kijk, ik kan dit heel mooi proberen te vertellen, maar via youtube kan je de laatste twee minuten van deze aflevering bekijken. Daarin probeert de captain zichzelf wijs te maken dat hij met die leugens kan leven. De eerste 30 secondes gaan nog over het feit dat de Romulans meedoen, maar de echte DIEPGANG, komt daarna. Ik zou zeggen.. bekijk het filmpje even en oordeel zelf.
De link naar het filmpje is : http://video.google.nl/videoplay?docid=3163270968772135276&q=in+the+pale+moonlight&total=140&start=0&num=10&so=0&type=search&plindex=2
Ik heb ook nog een linkje voor een algemeen deep space nine filmpje wat over die oorlog gaat: http://video.google.nl/videoplay?docid=684495230344286141&q=dominion&total=3683&start=0&num=10&so=0&type=search&plindex=9
Mazzel
17 januari 2008
Datalimiet
Ik was eigenlijk vrij laat met het aanschaffen van snel internet. Rachel had dat ondertussen (toen ze nog op haarzelf woonde) allang geregeld, maar ik liep daar dus een beetje mee achter. Eigenlijk omdat ik op het werk gewoon kon opzoeken wat ik wilde. Maar op een gegeven ogenblik kon ik er ook niet meer omheen. Ik kon bijvoorbeeld helemaal niet MSNnen, daar waar ik later verslaaft aan ben geworden. Rachel en ik zijn toen, op een zaterdag middag, naar de winkel gegaan en hebben toen adsl van Hetnet aangeschaft. Ik wist helemaal niet hoe veel gebruik ik van het razend populaire medium ging maken. Dus nam ik een goedkoop abonnement met een datalimiet van 250 megabyte. Dat was, volgens mij, voorlopig wel even genoeg.
Maar de tijden veranderen natuurlijk. Het begrip 'datalimiet' is ondertussen allang verleden tijd, maar toch zaten Rachel en ik er nog aan vast. De limiet beperkte ons niet zo zeer in het algemene surf gedrag. Maar de nieuwe video site's zoals youtube en google video, koste ons dan gewoon per maand een aantal euro's extra omdat we dan gemakkelijk boven die 250 mb uitkwamen. Daar moest natuurlijk verandering in komen. Maar ik durfde dat eigenlijk niet echt aan. Uit ervaring, wat ik op mijn eigen werk heb mee gemaakt, heb ik geleerd dat je nooit aan een werkend systeem moet knoeien. Het internet deed het altijd bij ons, dus waarom dat dan veranderen? Maar de kosten liepen op een gegeven ogenblik aardig op. Niet zo zeer per maand, maar als je die bedragen bij elkaar optelde, liep het aardig in de cyfers. Daarvan kon je gerust een keertje goed uit eten gaan (zal ik maar zeggen). Met de komst van het nieuwe jaar had ik als voornemen om het datalimiet verhaal op te gaan lossen. Via de site van Hetnet heb ik geprobeerd om ons abonnement om te zetten naar een datalimiet loze versie. En, uiteraard, ik kreeg een enorme foutmelding op mijn scherm te zien. Dat was de tweede tegenslag al, want Rachel had het al via de winkel (waar we adsl gekocht hebben) geprobeerd, en die kwam terug met moeilijke opties van surfen en bellen en zo. Iets waar ik zo ie zo niet aan wil beginnen. Kortom, poging nummer twee (van mij) leek ook te gaan mislukken.
Maar een nieuwjaars voornemen is een nieuwjaars voornemen. Ik heb gewoon de helpdesk gebeld en verteld dat ik van die limiet af wilde.'Oke meneer', antwoorde de helpdesk medewerker. 'Dat is geen enkel probleem. Sterker nog, ik heb het nu al voor u omgezet'.. HEE?????? Zo gemakkelijk???? ........Ja dus. Dat had ik anderhalf jaar geleden al moeten doen... Maar ja, dat is altijd achteraf gelul....
Vanaf die middag kunnen Rachel en ik dus naar hartelust internetten en aflevering gemist kijken (en dergelijke). Dit zal kunnen betekenen dat mijn weblogs misschien ook meer met video beeld materiaal zal worden ondersteund.
Mazzel
Maar de tijden veranderen natuurlijk. Het begrip 'datalimiet' is ondertussen allang verleden tijd, maar toch zaten Rachel en ik er nog aan vast. De limiet beperkte ons niet zo zeer in het algemene surf gedrag. Maar de nieuwe video site's zoals youtube en google video, koste ons dan gewoon per maand een aantal euro's extra omdat we dan gemakkelijk boven die 250 mb uitkwamen. Daar moest natuurlijk verandering in komen. Maar ik durfde dat eigenlijk niet echt aan. Uit ervaring, wat ik op mijn eigen werk heb mee gemaakt, heb ik geleerd dat je nooit aan een werkend systeem moet knoeien. Het internet deed het altijd bij ons, dus waarom dat dan veranderen? Maar de kosten liepen op een gegeven ogenblik aardig op. Niet zo zeer per maand, maar als je die bedragen bij elkaar optelde, liep het aardig in de cyfers. Daarvan kon je gerust een keertje goed uit eten gaan (zal ik maar zeggen). Met de komst van het nieuwe jaar had ik als voornemen om het datalimiet verhaal op te gaan lossen. Via de site van Hetnet heb ik geprobeerd om ons abonnement om te zetten naar een datalimiet loze versie. En, uiteraard, ik kreeg een enorme foutmelding op mijn scherm te zien. Dat was de tweede tegenslag al, want Rachel had het al via de winkel (waar we adsl gekocht hebben) geprobeerd, en die kwam terug met moeilijke opties van surfen en bellen en zo. Iets waar ik zo ie zo niet aan wil beginnen. Kortom, poging nummer twee (van mij) leek ook te gaan mislukken.
Maar een nieuwjaars voornemen is een nieuwjaars voornemen. Ik heb gewoon de helpdesk gebeld en verteld dat ik van die limiet af wilde.'Oke meneer', antwoorde de helpdesk medewerker. 'Dat is geen enkel probleem. Sterker nog, ik heb het nu al voor u omgezet'.. HEE?????? Zo gemakkelijk???? ........Ja dus. Dat had ik anderhalf jaar geleden al moeten doen... Maar ja, dat is altijd achteraf gelul....
Vanaf die middag kunnen Rachel en ik dus naar hartelust internetten en aflevering gemist kijken (en dergelijke). Dit zal kunnen betekenen dat mijn weblogs misschien ook meer met video beeld materiaal zal worden ondersteund.
Mazzel
10 januari 2008
Een avondje ‘prepensioenen’
Ik was laatst op de verjaardag van mijn vader, die dus nog steeds volop geniet van zijn prepensioentje, en wat blijkt nou. Veel van zijn vrienden/familie leden genieten daar ook volop van. Ik kreeg dus veel verhalen te horen over wat ze allemaal met die bergen vrije tijd doen. Waar ik dan ook wel zeer benieuwd naar was, want ik zou me (volgens mij) dood vervelen als ik niet meer naar mijn werk hoefde te gaan. Maar stuk voor stuk vertelde ze me dat ze zich nog geen een dag hebben verveeld.
Ik heb op die avond geleerd dat het gewone prepensioen volk aan het uitsterven is. Dit omdat de regering natuurlijk steeds scherpere eisen stelt om zodoende zoveel mogelijk de kosten van de vergrijzing te kunnen betalen. De mensen die na 1 januari 1950 zijn geboren, hebben met veel strengere regels te maken, dan die voor die datum zijn geboren. Aangezien een oom van mij net in januari 1950 is geboren, valt hij dus net buiten de boot. Hij zal het die avond dus wel zwaar hebben gehad, toen de verhalen over verre reizen op de tafel werden neergelegd.
Met passie wisten de prepensioeners te vertellen dat ze (bijvoorbeeld) naar Indonesië zijn geweest, waar ze voor 3 euro uitgebreid uiteten zijn geweest. Ook passeerde de sterke verhalen over camper tochten in europa de revue. Ik heb begrepen dat het een sport is geworden om dat zo goedkoop mogelijk te houden. Dus snel even met de camper een camping op rijden. Dan snel even de douche nemen, en dan met zijn allen weer weg rijden. Zonder dat je daar dan een cent voor betaald hebt. En er dan nog trots op zijn ook!!! Ja, de prepensioener lijkt wel genoeg geld te hebben, maar ergens moeten de touwtjes toch aan elkaar geknoopt worden natuurlijk.
Om een uur of elf ben ik weer naar huis gegaan, omdat ik een van de weinige was die de dag erna wel weer moest werken. In de auto dacht ik na wat ik allemaal zou doen met zoveel vrije tijd. Maar ik besefte me ook dat de kans erg klein is dat er zo ie zo nog een pensioen idee bestaat als ik 65 ben. Ik zag mezelf voor me dat ik in het jaar 2040 achter de telefoon op de helpdesk zat. Ik fantaseerde dat een klant belde en vroeg :”He opa-tje… ik heb een probleem met mijn software pakket. Wil je dat even oplossen?”
Mazzel
Ik heb op die avond geleerd dat het gewone prepensioen volk aan het uitsterven is. Dit omdat de regering natuurlijk steeds scherpere eisen stelt om zodoende zoveel mogelijk de kosten van de vergrijzing te kunnen betalen. De mensen die na 1 januari 1950 zijn geboren, hebben met veel strengere regels te maken, dan die voor die datum zijn geboren. Aangezien een oom van mij net in januari 1950 is geboren, valt hij dus net buiten de boot. Hij zal het die avond dus wel zwaar hebben gehad, toen de verhalen over verre reizen op de tafel werden neergelegd.
Met passie wisten de prepensioeners te vertellen dat ze (bijvoorbeeld) naar Indonesië zijn geweest, waar ze voor 3 euro uitgebreid uiteten zijn geweest. Ook passeerde de sterke verhalen over camper tochten in europa de revue. Ik heb begrepen dat het een sport is geworden om dat zo goedkoop mogelijk te houden. Dus snel even met de camper een camping op rijden. Dan snel even de douche nemen, en dan met zijn allen weer weg rijden. Zonder dat je daar dan een cent voor betaald hebt. En er dan nog trots op zijn ook!!! Ja, de prepensioener lijkt wel genoeg geld te hebben, maar ergens moeten de touwtjes toch aan elkaar geknoopt worden natuurlijk.
Om een uur of elf ben ik weer naar huis gegaan, omdat ik een van de weinige was die de dag erna wel weer moest werken. In de auto dacht ik na wat ik allemaal zou doen met zoveel vrije tijd. Maar ik besefte me ook dat de kans erg klein is dat er zo ie zo nog een pensioen idee bestaat als ik 65 ben. Ik zag mezelf voor me dat ik in het jaar 2040 achter de telefoon op de helpdesk zat. Ik fantaseerde dat een klant belde en vroeg :”He opa-tje… ik heb een probleem met mijn software pakket. Wil je dat even oplossen?”
Mazzel
7 januari 2008
Zwemjaar 'record breken' openings traditie voortgezet
In de vorige blogfile kon ik vermelden dat in het jaar 2007 al mijn persoonlijke zwemrecords waren gesneuveld. Nou, ik kan je melden dat 2008 er al eentje op zijn naam heeft weten te schrijven.
Ik hield vandaag in mijn achterhoofd dat het jaar openen met een nieuw record eigenlijk een traditie was geworden, en dat ik dat natuurlijk ook dit jaar wilde volhouden. Het was Mark die begin januari 2006 als een speer vertrok en het 1000 meter schoolslag record verpulverde. Hij zwom hem toen in 17:52. Normaal gesproken is dat niet zo extreem snel meer, maar destijds zwom hij dat in de orginele zwembroek. En dat heeft geen een van ons ooit achterhaald. Pas bij de introductie van de turbo zwembroek, ging dit record er pas aan. In 2007 was mijn zwemmaat Mark al met zijn vriendin in Brunssum gaan samenwonen, dus moest ik de traditie zelf vorm geven. Toen stond de 3000 meter op het menu, en ik kan me nog herinneren (ook even terug gelezen in mijn eigen blogfiles), dat het toen een 'close call' situatie was. Maar, gered is gered.
Vandaag, 7 janurari 2008, stond ik voor de zware taak om een van de sprint records te verbreken. Ik zette mijn geld in op de 250 meter, die ik als tweede afstand moest zwemmen. Ik begon al lekker op de 500 meter, die in 8:42 ging. Dat is maar 6 secondes van mijn record af, en ik heb het idee dat ik me niet helemaal los heb laten gaan. Kortom, er was hoop voor de traditie. Ik heb natuurlijk even goed uitgerust voordat ik aan de 2de afstand ging beginnen. Maar toen er 10 minuten waren verstreken, begon de energie door mijn lijf te stromen. Meer 'klaar voor de start' kon ik echt niet zijn. Helaas werd het omstreeks die tijd wel extreem druk in het zwembad met allemaal mensen die waarschijnlijk met goede voornemens bezig waren. Maar al zichzaggend kon ik me toch wel redden. Ik zwom de eerste 50 meter in 42 secondes. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo snel ge-opent heb. Het vervolg ging ook perfect. Bij de 100 meter tikte ik aan in 1:32. Bij de 150 meter in 2:20. En bij de 200 meter in 3:10. Het ging dus fantastisch. Nog maar 50 meter, ik snakte een paar keer naar adem en ook wogen mijn armen als lood, maar ik was er bijna. Nogeven doorzetten. Ik tikte uiteindelijk bij de 250 meter aan in 4:03.. Nieuw persoonlijk record. En, maar 1 seconde van Mark zijn oude record vandaan. Ik had bij de laatste twee banen, net eventjes te weinig energie over om het eerste record van Mark af te pakken. Maarja, de traditie is voortgezet, en Mark's record op de 250 meter sneuveld volgens mij wel later in 2008.
Mazzel
Ik hield vandaag in mijn achterhoofd dat het jaar openen met een nieuw record eigenlijk een traditie was geworden, en dat ik dat natuurlijk ook dit jaar wilde volhouden. Het was Mark die begin januari 2006 als een speer vertrok en het 1000 meter schoolslag record verpulverde. Hij zwom hem toen in 17:52. Normaal gesproken is dat niet zo extreem snel meer, maar destijds zwom hij dat in de orginele zwembroek. En dat heeft geen een van ons ooit achterhaald. Pas bij de introductie van de turbo zwembroek, ging dit record er pas aan. In 2007 was mijn zwemmaat Mark al met zijn vriendin in Brunssum gaan samenwonen, dus moest ik de traditie zelf vorm geven. Toen stond de 3000 meter op het menu, en ik kan me nog herinneren (ook even terug gelezen in mijn eigen blogfiles), dat het toen een 'close call' situatie was. Maar, gered is gered.
Vandaag, 7 janurari 2008, stond ik voor de zware taak om een van de sprint records te verbreken. Ik zette mijn geld in op de 250 meter, die ik als tweede afstand moest zwemmen. Ik begon al lekker op de 500 meter, die in 8:42 ging. Dat is maar 6 secondes van mijn record af, en ik heb het idee dat ik me niet helemaal los heb laten gaan. Kortom, er was hoop voor de traditie. Ik heb natuurlijk even goed uitgerust voordat ik aan de 2de afstand ging beginnen. Maar toen er 10 minuten waren verstreken, begon de energie door mijn lijf te stromen. Meer 'klaar voor de start' kon ik echt niet zijn. Helaas werd het omstreeks die tijd wel extreem druk in het zwembad met allemaal mensen die waarschijnlijk met goede voornemens bezig waren. Maar al zichzaggend kon ik me toch wel redden. Ik zwom de eerste 50 meter in 42 secondes. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo snel ge-opent heb. Het vervolg ging ook perfect. Bij de 100 meter tikte ik aan in 1:32. Bij de 150 meter in 2:20. En bij de 200 meter in 3:10. Het ging dus fantastisch. Nog maar 50 meter, ik snakte een paar keer naar adem en ook wogen mijn armen als lood, maar ik was er bijna. Nogeven doorzetten. Ik tikte uiteindelijk bij de 250 meter aan in 4:03.. Nieuw persoonlijk record. En, maar 1 seconde van Mark zijn oude record vandaan. Ik had bij de laatste twee banen, net eventjes te weinig energie over om het eerste record van Mark af te pakken. Maarja, de traditie is voortgezet, en Mark's record op de 250 meter sneuveld volgens mij wel later in 2008.
Mazzel
2 januari 2008
Jaarafsluiting van 2007
Januari is weer aangebroken, en dat betekend extra drukte op de automatiserings helpdesk. Veel klanten bellen ons dan op of we willen helpen met de jaarafsluiting van het fakturatie pakket. Zodoende kunnen ze dan weer met een schone lei aan het nieuwe jaar beginnen.
Ik zelf ga in deze blogfile ook een 'jaarafsluiting' doen, maar dan van wat ik allemaal heb meegemaakt. Het jaar 2007 was er eentje om nooit meer te vergeten. Er zijn hele erge dingen gebeurd, zoals het verliezen van meerdere goeie bekenden. Maar 2007 heeft ook zo zijn leuke dingen gehad, met natuurlijk als hoogtepunt : het aanzoek. In 2008 zullen Rachel en ik nog een hele boel dingen voor 'de dag' moeten regelen. Maar het echte aftellen is, nu dat het eindelijk 2008 is, pas echt begonnen. Ook op zwem gebied heb ik een hoop meegemaakt. Ik heb in 2007 in totaal maarliefs 133 kilometer gezwommen (5320 baantjes!!!), waarvan 2 kilometer in het koude Ijsselmeer water tijdens de prestatie tochten. Ik ga in de zomer van 2008 proberen of ik met de echte 'mannen' mag meedoen, want dat lijkt me leuk om het een keer in wedstrijd vorm te proberen. Als het goed is, haal ik aan het einde van dit jaar de virtuele finish line in Brunssum, en dan komt er natuurlijk een feest. Al mijn persoonlijke zwemrecords zijn in 2007 aangescherpt, dus kan ik alleen maar concluderen dat het een goed zwemjaar is geweest.
Ook op de helpdesk hebben we weer een record behaald. Het jaar 2007 heeft de titel 'drukste jaar allertijden' van 2006 overgenomen. Het was gemiddeld niet erg veel drukker, maar een record is een record. De Jeroenen zijn benieuwd of het dit jaar nog drukker 'kan' worden, want het was af en toe chaos. Het grote verschil met 2006 was dat het stabiel druk bleef. Ook in de zomer maanden bleef de telefoon maar rinkelen.
Mazzel
Ik zelf ga in deze blogfile ook een 'jaarafsluiting' doen, maar dan van wat ik allemaal heb meegemaakt. Het jaar 2007 was er eentje om nooit meer te vergeten. Er zijn hele erge dingen gebeurd, zoals het verliezen van meerdere goeie bekenden. Maar 2007 heeft ook zo zijn leuke dingen gehad, met natuurlijk als hoogtepunt : het aanzoek. In 2008 zullen Rachel en ik nog een hele boel dingen voor 'de dag' moeten regelen. Maar het echte aftellen is, nu dat het eindelijk 2008 is, pas echt begonnen. Ook op zwem gebied heb ik een hoop meegemaakt. Ik heb in 2007 in totaal maarliefs 133 kilometer gezwommen (5320 baantjes!!!), waarvan 2 kilometer in het koude Ijsselmeer water tijdens de prestatie tochten. Ik ga in de zomer van 2008 proberen of ik met de echte 'mannen' mag meedoen, want dat lijkt me leuk om het een keer in wedstrijd vorm te proberen. Als het goed is, haal ik aan het einde van dit jaar de virtuele finish line in Brunssum, en dan komt er natuurlijk een feest. Al mijn persoonlijke zwemrecords zijn in 2007 aangescherpt, dus kan ik alleen maar concluderen dat het een goed zwemjaar is geweest.
Ook op de helpdesk hebben we weer een record behaald. Het jaar 2007 heeft de titel 'drukste jaar allertijden' van 2006 overgenomen. Het was gemiddeld niet erg veel drukker, maar een record is een record. De Jeroenen zijn benieuwd of het dit jaar nog drukker 'kan' worden, want het was af en toe chaos. Het grote verschil met 2006 was dat het stabiel druk bleef. Ook in de zomer maanden bleef de telefoon maar rinkelen.
Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)
