Ik ga het toch weer even over het zwemmen hebben. Dit keer niet omdat ik een extreem scherp record heb gezwommen of zo. Of dat ik een tweede record van Mark heb afgepakt. Nee, dit keer heb ik zelfs wat negatief nieuws te melden. Maar maak je geen zorgen, het zwembad is niet lek of zo. De virtuele reis zal evengoed worden voortgezet.
Laat ik maar gewoon vertellen wat er gebeurd is. Een week geleden ging ik weer met frisse moed richting het zwembad. In mijn achterhoofd hield ik rekening met een persoonlijk record op de 1000 meter. Het ging de laatste tijd zo lekker, dat ik het zeker wou proberen om zo hard mogelijk te gaan. Het lukte overigens niet, ik kwam ongeveer 11 secondes te kort. De overige afstanden heb ik me ook flink uitgesloofd. Ondanks dat ik dus in totaal twee en een halve kilometer flink had gebeuld, deed ik daarna toch nog even mee met een wedstrijdje borstcrawl. Je bouwt vanzelf een band op met je mede zwemmers, en het leek ons wel gaaf om een keertje tegen elkaar te gaan zwemmen.
Tijdens de krachts explosie zelf, had ik niet door dat ik eigenlijk te moe was van die 2,5 kilometer. Pas toen ik bij de kant aantikte, besefte ik me dat ik veels te ver was gegaan. Het lukte me nog om richting de kant ze zwemmen en heb daar de eerste 10 minuten gezeten. Daarna, dacht ik er wel weer te zijn, en ben naar huis gegaan. Tot zover was er eigenlijk niets aan de hand, maar die nacht werd ik wakker omdat ik zo vreselijk duizelig werd. Nog geen tien minuten later zat ik rechtop in mijn bed te shaken. Het leek wel alsof ik in de stoel van de paradontoloog zat. Ruim een kwartier later ging dat pas weer over. Rachel en ik zijn ons dood geschrokken, maar uiteindelijk is alles goed afgelopen.
De dag erna werd het tijd om mijn zwem planning grondig aan te passen. Voortaan mag ik (van mezelf) maar 1 afstand per avond helemaal voluit gaan. De overige afstanden worden dus ondergeschikt gemaakt. Afgelopen maandag heb ik me expres ingehouden. De schrik zat er natuurlijk nog goed in. Maar de shake aanval heeft zich niet meer laten zien. Gelukkig maar… laten we hopen dat dit zo blijft…
Mazzel
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten